Wyrok SN z dnia 2 grudnia 1998 r. sygn. III RN 163/98

Decyzja odmawiająca cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały nie stanowi ingerencji władzy publicznej w życie rodzinne cudzoziemca (art. 8 Konwencji z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie, Dz.U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284).

Przewodniczący SSN: Kazimierz Jaśkowski

Sędziowie SN: Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 1998 r. sprawy z ze skargi Abdelsalama S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 maja 1997 r. [...] w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 lutego 1998 r. [...]

oddalił rewizję nadzwyczajną.

Uzasadnienie

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia 16 maja 1997 r. [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody W. z dnia 31 lipca 1995 r. [...] o odmowie udzielenia Abdelsalamowi S. zezwolenia na pobyt stały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i odstąpił od uzasadnienia tej decyzji w części ze względu na interes bezpieczeństwa Państwa. W uzasadnieniu decyzji Minister stwierdził, że zawarcie przez cudzoziemca związku małżeńskiego z obywatelką polską nie zobowiązuje organu administracji do udzielenia zezwolenia na pobyt stały, a ponadto wymagana w takich przypadkach opinia Komendanta Stołecznego Policji była dla strony negatywna. Materiały, na podstawie których wyrażono tę opinię zawierają informacje uzyskane w ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych, a te nie mogą być, zgodnie zart. 21 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. Nr 30, poz. 179 ze zm.), ujawnione w innym celu niż ściganie karne. W ocenie Ministra uznanie stałego pobytu strony za legalny należy do wyłącznej kompetencji państwa goszczącego cudzoziemca, które bierze pod rozwagę nie tylko interes cudzoziemca, ale i interes własny. Wzgląd na zagrożenie bezpieczeństwa Państwa uprawnia właściwe organy administracji publicznej do stwierdzenia, że istnieją uzasadnione przeszkody wydania decyzji pozytywnej dla strony żądającej przyznania prawa do stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Minister wskazał, że wykonał zalecenia zawarte w wyroku NSAz dnia 5 listopada 1996 r. [...], zaś odstąpienie od uzasadnienia decyzji uzasadnił przepisem art. 107 § 5 KPA i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach (jednolity tekst: Dz.U. z 1992 r. Nr 7, poz. 20 ze zm.).