Wyrok SN z dnia 10 grudnia 1998 r. sygn. II UKN 362/98

Powaga rzeczy osądzonej powinna być oceniana według istoty orzeczenia w związku ze stanem sprawy, a nie według nieprawidłowo sformułowanej sentencji wyroku.

Przewodniczący: SSN Barbara Wagner

Sędziowie SN: Maria Tyszel, Andrzej Wróbel (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 1998 r. sprawy z wniosku Doroty S.-S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w W. o wysokość emerytury, na skutek kasacji wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 5 lutego 1998 r. [...]

1) oddaIił kasację;

2) przyznał ustanowionemu z urzędu adwokatowi Annie N. kwotę 100 zł od Skarbu Państwa tytułem nie opłaconej pomocy prawnej.

Uzasadnienie

Wnioskodawczyni Dorota S.-S. w odwołaniu od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w W. z dnia 1 grudnia 1995 r., z dnia 8 maja 1996 r., 21 sierpnia 1996 r. i 22 czerwca 1997 r. domagała się waloryzacji pobieranej od 30 grudnia 1982 r. emerytury według przepisu art. 17 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o waloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 104, poz. 450 ze zm.). Żądanie uzasadniła wzrostem przeciętnego wynagrodzenia w IV kwartale 1995 r. o 17,4%, a więc o ponad 10%.