Wyrok SN z dnia 29 lipca 1998 r. sygn. II UKN 151/98

Odmienna od poczynionej przez sąd ocena dowodów nie stanowi usprawiedliwionej podstawy kasacyjnej, jeżeli strona nie wykaże w jaki sposób i w jakim zakresie sąd wykroczył poza wyznaczone w art. 233 § 2 KPC granice swobodnej oceny dowodów oraz czy i jaki wpływ na wynik sprawy miało to uchybienie.

Przewodniczący SSN: Maria Mańkowska

Sędziowie SN: Barbara Wagner (sprawozdawca), Andrzej Wasilewski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 1998 r. sprawy z wniosku Anny K.-K. przeciwko Wojskowemu Biuru Emerytalnemu w W. o wojskową rentę rodzinną na skutek kasacji wnioskodawczyni od wyroku Sadu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 4 grudnia 1997 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Wojskowe Biuro Emerytalne w W. decyzją z dnia 29 stycznia 1996 r. odmówiło przyznania Annie K.-K. wojskowej renty rodzinnej po zmarłym w dniu 23 marca 1982 r. ojcu - sierżancie sztabowym w stanie spoczynku Aleksandrze K. Organ rentowy ustalił, że wnioskodawczyni nie spełnia warunków określonych w art. 23 ust. 1 pkt 3 i art. 24 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36), powoływanej dalej jako „ustawa zaopatrzeniowa”, w zw. z art. 39 ust. 1 pkt ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.), powoływanej dalej jako „ ustawa o z.e.p.”, albowiem jej inwalidztwo powstało w wieku 27 lat w czasie zatrudnienia.