Uchwała SN z dnia 19 lutego 1997 r., sygn. I KZP 37/96

Na postanowienie prokuratora o zarządzeniu na podstawie art. 208 kpk zatrzymania i przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej przysługuje zażalenie do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki – do innego sądu rejonowego.

Sąd Najwyższy w sprawie Witolda P., po rozpoznaniu przekazanych na podstawie art. 390 § 1 kpk przez Sąd Wojewódzki w Lublinie, postanowieniem z dnia 18 listopada 1996 r., zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy:

„1. Czy na postanowienie sądu lub prokuratora zarządzające zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie osoby podejrzanej wydane na podstawie art. 208 kpk przysługuje zażalenie?”

W wypadku udzielenia pozytywnej odpowiedzi na powyższe pytanie:

2. Kto będzie właściwy do rozpoznania zażalenia na postanowienie prokuratora?”

– uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

Uzasadnienie

Rozpoznawane przez Sąd Najwyższy zagadnienie prawne powstało na tle następującej sytuacji procesowej:

W toku dochodzenia prowadzonego przeciwko Witoldowi J. P. o przestępstwo określone w art. 233 § 1 i 156 § 2 w związku z art. 10 § 2 kk, nadzorujący je prokurator w dniu 19 czerwca 1996 r. zarządził na podstawie art. 208 § 1 kpk zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie podejrzanego do budynku Prokuratury. W uzasadnieniu zarządzenia podano, że podejrzany uniemożliwiał wykonanie czynności procesowych poprzez niestawiennictwo na wezwania do Komisariatu Policji oraz do Prokuratury.

Podejrzanego pouczono, że na zarządzenie prokuratora przysługuje mu zażalenie na podstawie art. 207a § 1 kpk do Sądu Rejonowego w Lublinie.

Zgodnie z pouczeniem, podejrzany wniósł zażalenie, które przedstawiono do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Lublinie. Prezes tego sądu zarządzeniem z dnia 13 sierpnia 1996 r. na podstawie art. 377 § 2 kpk odmówił przyjęcia zażalenia podejrzanego, uznając, że jest niedopuszczalne z mocy prawa.

Zarządzenie to zostało zaskarżone przez Witolda J. P. Sąd Wojewódzki w Lublinie postanowieniem z dnia 29 sierpnia 1996 r. uchylił zarządzenie prezesa sądu rejonowego, a sprawę przyjęcia zażalenia podejrzanego na zarządzenie prokuratora z dnia 19 czerwca 1996 r. przekazał Prokuratorowi Rejonowemu w Lublinie do rozstrzygnięcia, jako temu organowi, który wydał zaskarżoną decyzję o zatrzymaniu. Prokurator Rejonowy, uważając, iż podejrzanemu przysługuje zażalenie na zarządzenie o zatrzymaniu w trybie art. 207a § 1 kpk przyjął zażalenie Witolda J. P. i sprawę przedstawił ponownie Sądowi Rejonowemu w Lublinie celem rozpoznania.