Postanowienie SN z dnia 17 stycznia 1997 r. sygn. I PKN 59/96

1. Wartość przedmiotu zaskarżenia w kasacji nie może być wyższa od wartości przedmiotu sporu.

2. Rozpoznanie sprawy w części dotyczącej żądania zasądzenia roszczenia pieniężnego bez określania jego wysokości w konkretnej kwocie pieniężnej, oznacza jedynie rozpoznanie sprawy w zakresie twierdzonej podstawy faktycznej powództwa. Oddalenie powództwa w takiej sytuacji nie stanowi oddalenia nieokreślonych roszczeń pieniężnych.

3. Wskazanie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie (art. 393³ KPC) polega na podaniu konkretnych przepisów prawa materialnego lub procesowego, które zdaniem skarżącego zostały naruszone oraz wyjaśnieniu na czym naruszenie tych przepisów ma polegać. Warunków tych nie spełnia powołanie w kasacji różnych przepisów, ale bez wskazania, że to właśnie te przepisy zostały naruszone.

Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza

Sędziowie SN: Józef Iwulski (sprawozdawca), Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 1997 r. na posiedzeniu niejawnym, sprawy z powództwa Zygmunta K. przeciwko Hucie „K.” S.A. w D.G. o odszkodowanie, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 19 września 1996 r. [...]

postanowił:

odrzucić kasację

Uzasadnienie

Powód Zygmunt K. wniósł o zasądzenie od Huty „K.” SA w D.G. między innymi kwoty 20 000 000 starych złotych tytułem „jednorazowego odszkodowania”, ze względu na „doprowadzenie do pogorszenia jego stanu zdrowia”.