Wyrok SN z dnia 10 grudnia 1997 r. sygn. II UKN 394/97

Z zasady kontradyktoryjności procesu cywilnego (art. 232 KPC) wynika, że sądy według własnego przekonania oceniają wiarygodność i moc dowodów przedłożonych przez strony, co oznacza, że mogą dopuścić dowód nie wskazany przez stronę wówczas, gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie wystarcza dla jej rozstrzygnięcia.

Przewodniczący SSN: Barbara Wagner

Sędziowie SN; Jerzy Kuźniar, Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 1997 r. sprawy z wniosku Bolesława G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O. o rentę inwalidzką kombatancką na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 20 maja 1997 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie wyrokiem z dnia 20 maja 1997 r. oddalił apelację Bolesława G. od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 27 lutego 1997 r. [...], oddalającego odwołanie od decyzji organu rentowego odmawiającej ubezpieczonemu przyznania kombatanckiej renty inwalidzkiej. Sąd Apelacyjny przyjął, że ubezpieczony udowodnił represjonowanie go w okresie od 13 września 1951 r. do 13 sierpnia 1955 r. wskutek skazania go na karę 12 lat pozbawienia wolności wyrokiem, który został uznany za nieważny oraz że aktualnie kwalifikuje się do I grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia. Rozpoznane schorzenia nie pozostają natomiast -w ocenie biegłych lekarzy sądowych: internisty-diabetologa, neurologa i kardiologa -w związku przyczynowym z uwięzieniem ubezpieczonego, ale mają naturę samoistną związaną z jego wiekiem i naturalnym procesem starzenia się organizmu. Na tle takich ustaleń Sąd Apelacyjny uznał, że zebrany prawidłowo w postępowaniu pierwszoinstancyjnym materiał dowodowy został prawidłowo oceniony w granicach określonych treścią art. 233 § 1 KPC. Same niezasłużone represje doznane przez ubezpieczonego w okresie powojennym, pozostawiające niewątpliwie ślady w jego organizmie, nie stanowią obiektywnych i przekonujących przesłanek stwierdzenia jego aktualnego inwalidztwa, a przeto - nie dają podstaw prawnych do przyznania mu kombatanckiej renty inwalidzkiej stosownie do treści art. 12 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego.