Wyrok SN z dnia 19 listopada 1997 r. sygn. I PKN 379/97

Przepis art. 25¹ KP nie ma zastosowania do umów o prac na czas określony zawartych przed dniem 2 czerwca 1996 r., chociażby termin rozwiązania ostatniej z nich upływał po tej dacie. Odstępstwa od zakazu działania prawa wstecz (art. 3 KC w związku z art. 300 KP) mogą istnieć jako wyjątek i tylko wtedy, gdy przepis tak stanowi lub gdy wsteczne działanie przepisu wynika z celu ustawy.

Przewodniczący SSN: Kazimierz Jaśkowski

Sędziowie SN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca), Barbara Wagner

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 1997 r. sprawy z powództwa Ryszarda W. przeciwko Poligraficznej Spółdzielni „S.l.” w W. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 9 kwietnia 1997 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi wyrokiem z dnia 14 stycznia 1997 r. oddalił powództwo Ryszarda W. o ustalenie, że łączący go z Poligraficzną Spółdzielnią „S.l.” w F. stosunek pracy, wynikający z umowy o pracę na czas określony, przekształcił się w umowę o pracę na czas nie określony i o przywrócenie do pracy. Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiło ustalenie, że poczynając od 11 lutego 1988 r. strony zawierały umowy o pracę na czas określony, przy czym ostatnia z nich była zawarta na czas od 11 kwietnia do 30 czerwca 1996 r. Tymczasem z art. 25 KP wynika, że w czasie obowiązywania tego przepisu, tj. od dnia 2 czerwca 1996 r., powinny być zawarte wszystkie trzy umowy o pracę na czas określony i dopiero zawarcie trzeciej z nich byłoby równoznaczne z zawarciem umowy o pracę na czas nie określony.