Wyrok SN z dnia 7 marca 1997 r., sygn. II CKN 57/96

Roszczenie o zwrot nakładów jest roszczeniem o charakterze obligacyjnym.

Sąd Najwyższy – po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 1997 r. sprawy z powództwa Gminy Ś. przeciwko Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Ś. w likwidacji o zapłatę na skutek kasacji pozwanej Spółdzielni od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 27 września 1996 r. I ACr 561/96 – zmienił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Wojewódzkiego w części zasądzającej oraz w części rozstrzygającej o kosztach przez zastąpienie kwoty 55.352 zł kwotą 45.788 zł, znosząc wzajemnie między stronami koszty procesu za wszystkie instancje.

Uzasadnienie

W pozwie z dnia 6 czerwca 1994 r. Gmina Ś. domagała się zasądzenia od pozwanej Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Ś. kwoty 738.026.000 zł (starych) tytułem zwrotu nakładów na utrzymanie i zabezpieczenie parku.

Pozwana Spółdzielnia wniosła o oddalenie powództwa, zarzucając m.in., że nie jest biernie legitymowana, gdyż nie jest już właścicielem gruntu przeznaczonego na park.

Wyrokiem z dnia 26 kwietnia 1996 r. Sąd Wojewódzki we Wrocławiu zasądził od pozwanej Spółdzielni na rzecz powodowej Gminy 55.342 zł z ustawowymi odsetkami, oddalając powództwo w pozostałej części oraz rozstrzygając o kosztach procesu.

Sąd Wojewódzki dokonał następujących ustaleń:

Umową notarialną z dnia 26 maja 1962 r. Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska” w Ś. nabyła od Skarbu Państwa własność dwóch działek o łącznym obszarze 4,40 ha. Jedna z tych działek, ostatecznie oznaczona nr 297/1, o powierzchni 1,94 ha, stanowiła teren parku i nie była zabudowana. Wobec nieprzydatności tej działki dla celów statutowych Spółdzielni, Zarząd Spółdzielni pismem z dnia 20 maja 1983 r. zwrócił się do Naczelnika Gminy o jej przejęcie na rzecz Skarbu Państwa. Naczelnik Gminy decyzją z dnia 31 maja 1985 r. orzekł wygaśnięcie jej użytkowania. W ślad za tym Gmina przystąpiła do porządkowania terenu parkowego. W miejsce starego, zdewastowanego ogrodzenia wzniesiono nowe, wykonane z prętów metalowych. Przedmiotem zabiegów było wykonanie nadto szeregu prac w ramach tzw. małej architektury. Wartość tych nakładów, z powołaniem się na opinie biegłych, Sąd Wojewódzki ocenił na kwotę 738.026.000 zł (starych), liczonych według cen z chwili zwrotu nieruchomości, traktując jednocześnie koszt wzniesienia ogrodzenia jako nakład konieczny, inne zaś nakłady jako użyteczne. Materiały uzyskane z wyburzenia starego ogrodzenia nie nadawały się do wykorzystania i jedynie w części zostały zużyte w postaci gruzu przy budowie fundamentów pod nowe ogrodzenie.