Wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 r. sygn. II PR 2/96

Przepisy ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 1994 r., Nr 1, poz. 1 ze zm.) mają zastosowanie do nie zaspokojonych przez pracodawcę roszczeń o jednorazowe odszkodowanie przysługujące na podstawie przepisu ustawy o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, o ile prawo do nich powstało po dniu 31 marca 1994 r. i jeżeli faktyczne zaprzestanie działalności przez pracodawcę miało miejsce również po tej dacie.

Przewodniczący SSN: Jerzy Kuźniar (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Maria Mańkowska, Stefania Szymańska

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszyn, po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 1996 r. sprawy z powództwa Haliny D. przeciwko Wojewódzkiemu Urzędowi Pracy - Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w Z.G. o jednorazowe odszkodowanie z tytułu choroby zawodowej, na skutek rewizji powódki od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Zielonej Górze z dnia 30 stycznia 1996 r. [...]

oddalił rewizję.

Uzasadnienie

Powódka Halina D. dochodziła zasądzenia od pozwanego Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych kwoty 4.413 zł tytułem jednorazowego odszkodowania w związku z uszczerbkiem na zdrowiu spowodowanym chorobą zawodową- brucelozą przewlekłą. W uzasadnieniu podała, że w okresie od 1 lipca 1981 r. do 15 kwietnia 1984 r. była zatrudniona w Wojewódzkim Zrzeszeniu Hodowców i Producentów Bydła w Z.G. - społeczno-zawodowej organizacji rolników, które faktycznie zaprzestało działalności od 31 marca 1990 r., mimo iż formalnie w dalszym ciągu jest zarejestrowane w rejestrze prowadzonym przez Sąd Rejonowy w Zielonej Górze pod numerem [...].