Postanowienie SN z dnia 5 grudnia 1996 r. sygn. I PKN 28/96

W razie stwierdzenia nieważności postępowania Sąd Najwyższy uchyla zaskarżone orzeczenie, znosi postępowanie w zakresie dotkniętym nieważnością i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania sądowi, który wydał to orzeczenie (art. 393¹³ i 386 § 2 KPC w związku z art. 393¹⁹ KPC). Jeżeli sąd, który wydał uchylone orzeczenie jest funkcjonalnie niewłaściwy, to powinien sprawę przekazać sądowi właściwemu (art. 200 § 1 w związku z art. 202 KPC).

Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza

Sędzia SN: Józef Iwulski

Sędzia SA: Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 grudnia 1996 r. sprawy z powództwa Beaty G. przeciwko Dziecięcemu Szpitalowi Klinicznemu w B. o wznowienie postępowania, na skutek kasacji powoda od postanowienia Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 5 września 1996 r. [...]

postanowił:

uchylić zaskarżone postanowienie, znieść postępowanie przed Sądem Apelacyjnym w Białymstoku i przekazać sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki w Białymstoku wyrokiem z dnia 20 lipca 1993 r. [...] oddalił powództwo Beaty G. przeciwko Dziecięcemu Szpitalowi Klinicznemu w B. o odszkodowanie przyjmując, że powódka cierpi na chorobę psychiczną, która nie pozostaje w związku przyczynowym z pracą i nie może być uznana za chorobę zawodową. Sąd Apelacyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 22 grudnia 1993 r. [...] oddalił rewizję powódki. W skardze z dnia 22 sierpnia 1996 r. o wznowienie postępowania w tej sprawie powódka powoływała się na uzyskanie opinii specjalisty z zakresu psychiatrii, która wyklucza istnienie u niej choroby psychicznej. Nadto twierdziła, że Sądy rozpoznające sprawę nie przeprowadziły szczegółowych badań jej schorzeń kardiologicznych. Powódka wskazując na to, że skarga została wniesiona w terminie, żądała wznowienia postępowania w sprawie ustalenia u niej choroby zawodowej i zasądzenia na jej rzecz kwoty 18 tysięcy złotych.