Wyrok SN z dnia 13 grudnia 1996 r. sygn. I PKN 2/96

Obligatoryjne zawieszenie postępowania na podstawie przepisu art. 174 § 1 pkt 4 KPC obejmuje również postępowanie w sprawie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach.

Przewodniczący SSN: Andrzej Kijowski (sprawozdawca)

Sędziowie: SN Kazimierz Jaśkowski, SA Zbigniew Myszka.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 1996 r. sprawy z powództwa Tadeusza S. przeciwko Pracowniom Konserwacji Zabytków Sp. z o.o. w S. - w upadłości o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne, na skutek kasacji Rzecznika Praw Obywatelskich od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie z dnia 30 czerwca 1995 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Szczecinie z dnia 25 stycznia 1995 r. [...] i sprawę przekazał temu Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Powód Tadeusz S. w pozwie przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu Pracownie Konserwacji Zabytków -Oddział w S. domagał się uznania za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę, dokonanego mu w dniu 31 października 1989 r., a po upływie okresu wypowiedzenia wnosił o przywrócenie do pracy na poprzednio zajmowanym stanowisku.

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Szczecinie wyrokiem z dnia 16 lutego 1990 r. [....] oddalił powództwo, a Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie wyrokiem z dnia 22 czerwca 1990 r. [...] oddalił rewizję powoda.

Powyższy wyrok Sądu Wojewódzkiego rewizją nadzwyczajną z dnia 7 czerwca 1993 r. zaskarżył Rzecznik Praw Obywatelskich, zarzucając rażące naruszenie art. 45 KP jak również naruszenie interesu Rzeczypospolitej Polskiej i wnosząc o uchylenie zaskarżonego orzeczenia, jak też poprzedzającego go wyroku Sądu Rejonowego w Szczecinie oraz przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 14 lipca 1993 r., I PRN 73/93, uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Szczecinie i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. W motywach rozstrzygnięcia Sąd Najwyższy podał, że przyczyną spornego wypowiedzenia była likwidacja komórki organizacyjnej, w której ostatnio powód pracował, ale Sądy rozpoznające sprawę nie wzięły pod uwagę, iż rozwiązanie umowy nastąpiło w warunkach konfliktu pomiędzy zakładem pracy i pracownikiem, który miał w tym konflikcie rację. Wprawdzie przy faktycznym zmniejszeniu zatrudnienia nawet twórcza krytyka nie zawsze musi - zdaniem Sądu Najwyższego - chronić pracownika przed rozwiązaniem stosunku pracy, jednakże powód twierdzi, że pomimo likwidacji komórki wewnętrznej kontroli, strona pozwana przyjmowała nowych pracowników i dysponuje wolnymi etatami. W tym kierunku trzeba było, według Sądu Najwyższego, uzupełnić postępowanie dowodowe, a w razie potwierdzenia stanowiska powoda należało zbadać stosunek załogi do współpracy z powodem. Dopiero tak uzupełniony materiał dowodowy sprawy pozwoliłby na ocenę zasadności roszczeń powoda w świetle art. 45 KP. Sąd Najwyższy zwrócił też uwagę, że w niniejszej sprawie miałby ponadto zastosowanie art. 12 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r., Nr 4, poz. 19 ze zm.), przewidujący ponowne zatrudnienie pracownika, z którym w ramach redukcji zatrudnienia rozwiązano stosunek pracy, między innymi z przyczyn organizacyjnych.