Uchwała SN z dnia 20 września 1996 r., sygn. III CZP 103/96

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Franciszka Ż. przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu w Warszawie o odszkodowanie po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Apelacyjny w Rzeszowie postanowieniem z dnia 18 czerwca 1996 r. I ACR 139/96 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 kpc:

„Czy po zasądzeniu prawomocnym wyrokiem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w żądanej wysokości na rzecz poszkodowanego od sprawcy wypadku komunikacyjnego, którego pojazd nie był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności ubezpieczeniowej OC, poszkodowany może w późniejszym procesie przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu żądać zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w rozmiarze większym.”

podjął następującą uchwałę:

Prawomocne zasądzenie zadośćuczynienia od nie ubezpieczonego sprawcy wypadku komunikacyjnego nie wyłącza możliwości dochodzenia od Ubezpieczonego Funduszu Gwarancyjnego w późniejszym procesie, z zachowaniem zasad odpowiedzialności , zadośćuczynienia w kwocie wyższej.