Uchwała SN z dnia 12 czerwca 1996 r., sygn. III CZP 58/96

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w Warszawie przeciwko Dariuszowi T. o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Wojewódzki w Ostrołęce postanowieniem z dnia 26 marca 1996 r. I Cr 38/96, do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Kiedy następuje przedawnienie roszczenia Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego do posiadacza pojazdu mechanicznego, który nie dopełnił obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem tego pojazdu, o zwrot odszkodowania wypłaconego na podstawie art. 51 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. nr 59, poz. 344 ze zm.)?”

podjął następującą uchwałę:

Roszczenie Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego do sprawcy szkody – posiadacza pojazdu mechanicznego, który nie dopełnił obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem tego pojazdu – o zwrot odszkodowania wypłaconego poszkodowanemu (na podstawie art. 51 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r., nr 11, poz. 62) przedawnia się w tym samym czasie co roszczenie poszkodowanego do sprawcy szkody.

Uzasadnienie

Przedstawione Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne powstało w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych: