Wyrok SN z dnia 4 maja 1995 r. sygn. II UR 4/95

Od decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych o przeprowadzeniu waloryzacji emerytur i rent funkcjonariuszy policji wydanej w ramach swobodnego uznania, bez umocowania ustawowego, nie przysługuje odwołanie do sądu.

Przewodniczący SSN: Teresa Romer

Sędziowie SN: Stefania Szymańska, Maria Tyszel (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Stefana Trautsolta, po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 1995 r. sprawy z wniosku Mariana P. przeciwko Komendzie Wojewódzkiej Policji w L. o wysokość emerytury policyjnej, na skutek rewizji Komendy Wojewódzkiej Policji w L. od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 17 października 1994 r., [...]

uchylił zaskarżony wyrok i odrzucił odwołanie.

Uzasadnienie

Komenda Wojewódzka Policji w L. decyzją z dnia 26 października 1992 r. przyznała Marianowi P., urodzonemu 16 kwietnia 1938 r. , od dnia 1 listopada 1992 r. prawo do emerytury policyjnej z tytułu służby w organach MO w okresie od 16 grudnia 1968 r. do 31 października 1992 r., za 37 lat wysługi. Do podstawy wymiaru emerytury przyjęto uposażenie za październik 1992 r. w kwocie 9.993.750 zł, ograniczając jej wysokość do 100% podstawy wymiaru. Wskaźnik wysokości świadczenia wynoszący 411,95 % ustalono w relacji do kwoty bazowej 2.426.000 zł obowiązującej od 1 kwietnia 1992 r., a stanowiącej przeciętne miesięczne wynagrodzenie z I kwartału 1992 r. Według tego wskaźnika Oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych dokonał waloryzacji emerytury Mariana P. od dnia 1 marca 1993 r. i od 1 grudnia 1993 r.