Wyrok SN z dnia 20 lipca 1995 r. sygn. II URN 21/95

Jeżeli po ustaniu prawa do emerytury uprawniony nie pobierał świadczenia z uwagi na to, że pozostawał w zatrudnieniu w pełnym wymiarze czasu pracy, ponowne ustalenie podstawy wymiaru świadczenia w razie rezygnacji z pracy następuje według zasad określonych w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 450 ze zm.).

Przewodniczący SSN: Maria Tyszel

Sędziowie SN: Maria Mańkowska (sprawozdawca), Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Jana Szewczyka, po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 1995 r. sprawy z wniosku Janusza R. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. o podstawę wymiaru emerytury, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości {...] od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 13 kwietnia 1994 r., [...]

uchylił zaskarżony wyrok oraz decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Ostrołęce z dnia 28 października 1993 r., [...] i ustalił, że do obliczenia podstawy wymiaru emerytury Janusza R. należy przyjąć jego wynagrodzenie z lat kalendarzowych: 1989, 1990, 1991 i 1992.