Wyrok SN z dnia 9 listopada 1995 r. sygn. III ARN 54/95

Pozbawienie bezrobotnego należnego mu świadczenia z tytułu udokumentowanej niezdolności do pracy tylko na podstawie, że wskutek wcześniejszych, wydanych z naruszeniem prawa decyzji organów zatrudnienia nie pobierał zasiłku dla bezrobotnych, jest rażąco sprzeczne z elementarnymi zasadami państwa prawnego.

Przewodniczący SSN: Walery Majewicz

Sędziowie SN: Adam Józefowicz, Jerzy Kwaśniewski, Janusz Łętowski, Andrzej Wróbel (sprawozdawca),

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Włodzimierza Skoniecznego, po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 1995 r. sprawy ze skargi Rudolfa J. na decyzję Kierownika Wojewódzkiego Urzędu Pracy w O. z dnia 2 grudnia 1994 r., [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 24 kwietnia 1995 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu-Ośrodkowi Zamiejscowemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 20 kwietnia 1994 r. [...] Kierownik Rejonowego Urzędu Pracy w O. odmówił Rudolfowi J. przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych za okres od dnia 2 grudnia 1993 r. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że wnioskodawca został zarejestrowany jako bezrobotny w dniu 1 czerwca 1992 r. z prawem do zasiłku od dnia 2 czerwca 1992 r. Na podstawie przedłożonych przez stronę świadectw pracy przyjęto, że pozostawał w stosunku pracy przez okres 34 lat i 14 dni, a zatem zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu nabył prawo do zasiłku dla bezrobotnych przez okres 18 miesięcy, tj. od dnia 2 czerwca 1992 r. do dnia 1 grudnia 1993 r. Z przedstawionych przez wnioskodawcę świadectw pracy wynika, że nie spełnia on przewidzianych w art. 21 ust. 5 tej ustawy przesłanek nabycia prawa do zasiłku do czasu nabycia prawa do emerytury.