Wyrok SN z dnia 8 listopada 1994 r., sygn. III KRN 162/94

U podstaw ustawowej regulacji wymierzenia kary łącznej legło założenie, że możliwości orzeczenia tej kary istnieją jedynie co do sprawcy, który będąc skazanym (chociażby nieprawomocnym wyrokiem) nie brnie już dalej w działalności przestępczej. Nie dotyczy ona natomiast takiego sprawcy, który mimo uprzedniego skazania działalność tą kontynuuje, przy czym okoliczność, czy to pierwsze skazanie nastąpiło na karę bezwzględnego pozbawienia wolności czy też z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, nie ma ustawowego znaczenia. Decyduje tu sam fakt skazania na karę „zasadniczą”, a nie ma przecież wątpliwości, że kara pozbawienia wolności orzeczona z warunkowym zawieszeniem jej wykonania jest również taką karą.