Wyrok SN z dnia 3 marca 1994 r. sygn. III ARN 8/94

Nawet oczywistość naruszenia prawa nie jest wystarczającą przesłanką do uznania, że zaskarżony rewizją nadzwyczajną wyrok rażąco narusza prawo w rozumieniu art. 417 § 1 k.p.c. Za rażące należy uznać tylko takie naruszenie prawa, w wyniku którego powstają skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności.

Przewodniczący SSN: Walery Masewicz,

Sędziowie SN: Adam Józefowicz, Jerzy Kwaśniewski, Janusz Łętowski (sprawozdawca), Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy z udziałem prokuratora Waldemara Grudzieckiego, po rozpoznaniu w dniu 3 marca 1994 r. sprawy ze skargi Ryszarda W. na decyzję Wojewody Przemyskiego z dnia 31 sierpnia 1992 r., [...], w przedmiocie pozwolenia na budowę budynku gospodarczego na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 23 września 1993 r. [...]

oddalił rewizję nadzwyczajną.

Uzasadnienie

Minister Sprawiedliwości wniósł w dniu 26 stycznia 1994 r. rewizję nadzwyczajną od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 23 września 1993 r. [...], wydanego w sprawie ze skargi Ryszarda W. na decyzję Wojewody Przemyskiego z dnia 31 sierpnia 1992 r. [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę budynku gospodarczego. Powyższemu wyrokowi zarzucił rażące naruszenie prawa, w szczególności art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 20 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 38, poz. 229 ze zm.) oraz § 12 i 13 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki (Dz. U. Nr 17, poz. 62). w konsekwencji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i o przekazanie sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie do ponownego rozpoznania.