Uchwała SN z dnia 21 października 1994 r., sygn. III CZP 133/94

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Henryka P. przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A., Inspektoratowi w Ł. i Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń na Życie S.A., Inspektoratowi w Ł. o waloryzację renty odroczonej po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Łodzi postanowieniem z dnia 11 sierpnia 1994 r. III Cr 409/94, do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy w procesie o waloryzację renty odroczonej legitymowanym biernie jest Powszechny Zakład Ubezpieczeń S.A. jako następca prawny Państwowego Zakładu Ubezpieczeń będącego stroną umowy ubezpieczenia renty odroczonej, czy też Powszechny Zakład Ubezpieczeń na Życie S.A.?”

podjął następującą uchwałę:

W sprawie z powództwa ubezpieczającego o roszczenia wynikające z umowy ubezpieczenia objętej umową o przeniesienie portfela przewidzianą w art. 66 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. nr 59, poz. 344 ze zm.) legitymowanym biernie jest wyłącznie ubezpieczyciel przejmujący portfel.

Uzasadnienie

W dniu 26.II.1985 r. powód Henryk P. zawarł z Państwowym Zakładem Ubezpieczeń, I Inspektorat w Ł., umowę ubezpieczenia renty odroczonej, w myśl której w zamian za uiszczone składki ubezpieczyciel zobowiązał się wypłacać mu – po ukończeniu 70 roku życia – comiesięczną rentę.