Uchwała SN z dnia 11 marca 1994 r., sygn. III CZP 18/94

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Stanisława B. przeciwko Antoniemu i Mariannie małż. K. o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Piotrkowie Trybunalskim postanowieniem z dnia 16 grudnia 1993 r. II Cr 411/93 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy wyłączenie przepisem art. 63 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. nr 107, poz. 464) dopuszczalności wzruszania ostatecznych decyzji administracyjnych wydanych na podstawie ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz.U. nr 27, poz. 250) obejmuje również sytuacje, w których organ administracji wydał w różnych datach dwie decyzje dotyczące tego samego przedmiotu uwłaszczenia, z tym że na rzecz dwóch różnych właścicieli w przypadku pozytywnej odpowiedzi – jaki jest tryb usunięcia nieprawidłowości zaistniałej w wyniku opisanej wyżej sytuacji?”

podjął następującą uchwałę:

Wyłączenie dopuszczalności wzruszeni, ostatecznych decyzji administracyjnych wydanych na podstawie ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych (Dz.U. nr 27, poz. 250 z późn. zm.) obejmuje również sytuacje, w których organ administracji wydał w różnych datach dwie decyzje dotyczące tego samego przedmiotu uwłaszczenia, na rzecz dwóch różnych osób. Powstał między tymi osobami spór o własność rozstrzyga sąd powszechny w postępowaniu, w którym jego rozstrzygnięcie jest niezbędne dla załatwienia sprawy.