Wyrok SN z dnia 12 września 1991 r., sygn. III ARN 31/91

Prawne interesy adwokata pod względem procesowym są w sprawach indywidualnych, rozstrzyganych decyzją podejmowaną przez organy samorządu adwokackiego, chronione tak samo jak w każdej innej sprawie administracyjnej, albowiem obowiązuje zasada dwuinstancyjności, z kontrolą zgodności z prawem ostatecznych decyzji jest wykonywana przez sąd administracyjny.

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora w Ministerstwie Sprawiedliwości po rozpoznaniu sprawy ze skargi Witolda C. na decyzję Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 28 marca 1990 r. l.dz. 2140/87 w przedmiocie zezwolenia na indywidualne wykonywanie zawodu adwokata na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich RPO/73752/91/III/1/JM od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 1991 r. II SA 107/91 – oddalił rewizję nadzwyczajną.

Uzasadnienie

Adwokat Witold C. na podstawie decyzji Ministra Sprawiedliwości z 2.V.1989 r. został wpisany na listę adwokatów Izby Adwokackiej w Rzeszowie ze wskazaniem jako siedziby miasta Przemyśla. Zespół Adwokacki w Przemyślu podjął uchwałę odmawiającą przyjęcia Witolda C. do zespołu oraz zajął stanowisko negatywne odnośnie do wystąpienia z wnioskiem o wykonywanie przez niego zawodu indywidualnie. W motywach wskazano na to, że w Przemyślu nie ma potrzeby zwiększania liczby adwokatów, skoro działa w tym mieście jeden zespół adwokacki, spółka obsługi prawnej oraz jest kilka biur pisania podań. Witold C. wniósł 19.X.1989 r. podanie o wyrażenie zgody na wykonywanie przez niego zawodu indywidualnie. Okręgowa Rada Adwokacka uchwałą z 1.II.1990 r. odmówiła wystąpienia do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem o wyrażenie zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie, podtrzymując stanowisko Zespołu Adwokackiego w Przemyślu oraz podzielając motywy uchwały tego Zespołu. W uchwale z 28.III.1990 r. Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej podtrzymywało stanowisko Okręgowej Rady Adwokackiej uznając, że nie zachodzi potrzeba występowania z wnioskiem o wyrażenie zgody na indywidualne wykonywanie zawodu adwokata, bo zapotrzebowanie ludności na pomoc prawną w Przemyślu ma pełne pokrycie w działalności już istniejących jednostek organizacyjnych. Na tę uchwałę Witold C. wniósł 20.IV.1990 r. skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zarzucając jej szereg rażących naruszeń prawa i wnosząc o uchylenie wszystkich uchwał podjętych w jego sprawie przez organy samorządu adwokackiego. W odpowiedzi na skargę Naczelna Rada Adwokacka podtrzymała swoje stanowisko zajęte w sprawie oraz podała w wątpliwość możliwość wniesienia skargi do sądu administracyjnego na jej uchwałę, uznając, że przepis art. 196 § 2 pkt 17 k.p.a., wówczas jeszcze obowiązujący, nie daje podstaw do jej wniesienia.