Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 30 kwietnia 1991 r., sygn. III CZP 10/91

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora po rozpoznaniu wniosku Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 stycznia 1991 r. S/C II 55/4/91 o udzielenie odpowiedzi na następujące zagadnienie prawne:

„Czy zasiłki szkoleniowe oraz zasiłki, o których mowa w przepisach art. art. 12.1 i 15.1 ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu (Dz.U. nr 75, poz. 446; z 1990 r. nr 9, poz. 57; zm. z 1990 r. nr 56, poz. 323) podlegają egzekucji? W przypadku udzielenia pozytywnej odpowiedzi, to czy zasiłki te podlegają egzekucji na podstawie przepisów o egzekucji z innych wierzytelności i innych praw majątkowych (art. 895-912 k.p.c.), czy też – w drodze analogii – na podstawie przepisów o egzekucji z wynagrodzenia za pracę (art. 833 § 1 k.p.c.; art. 87-91 k.p.)?”

podjął następującą uchwałę:

Zasiłki przyznawane bezrobotnym na podstawie ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu (Dz.U. nr 75, poz. 446; zm. Dz.U. z 1990 r. nr 56, poz. 323) podlegają egzekucji w zakresie określonym w przepisach kodeksu pracy (art. 833 § 1 i § 2 k.p.c.).