Wyrok SN z dnia 13 marca 1990 r., sygn. IV KR 229/89

Zachowanie się sprawców, którzy mając opracowany plan dokonania przestępstwa rozboju na określonej osobie, zaopatrzyli się w potrzebne im do tego narzędzia (noże, maski, sznury, przylepce), przybyli z tymi narzędziami w pobliże domu tej osoby, dokonali penetracji terenu wokół domu, oczekując na dogodny moment wdarcia się do mieszkania, ale czynu tego jednak nie dokonali z przyczyn od nich niezależnych, jest usiłowaniem popełnienia tego przestępstwa.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 13 marca 1990 r. sprawy Dariusza R. i innych, oskarżonych o czyn określony w art. 208, 210 § 2 w zw. z art. 60 § 3 oraz art. 215 § 1 k.k., z powodu rewizji wniesionych przez prokuratora i obrońców oskarżonych od wyroku Sądu Wojewódzkiego w P. z dnia 28 czerwca 1989 r. – uchylił zaskarżony wyrok co do oskarżonych Dariusza R., Zdzisława S., Włodzimierza J., Mieczysława S. i Marka Z. w części uniewinniającej od popełnienia czynu określonego w art. 11 § 1 w zw. z art. 210 § 2 k.k. – opisanego w pkt IV, IX, XII, XIV i XVII aktu oskarżenia i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Wojewódzkiemu w P. do ponownego rozpoznania, a utrzymał w mocy ten wyrok w pozostałych zaskarżonych częściach (...).