Uchwała SN z dnia 18 kwietnia 1990 r., sygn. V KZP 9/90

Wyłączenie z amnestii, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 grudnia 1989 r. o amnestii (Dz.U. nr 64, poz. 390), stosuje się w każdym stadium postępowania sądowego, a więc również w wyroku sądu pierwszej lub drugiej instancji, jeżeli tymi wyrokami skazano sprawcę za przestępstwo popełnione w warunkach określonych w art. 60 § 2 k.k.

Sąd Najwyższy w sprawie Franciszka S., oskarżonego o czyn określony w art. 221 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 60 § 2 k.k., po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Wojewódzki w W. postanowieniem z dnia 11 stycznia 1990 r. zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy: „Czy określone w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 grudnia 1989 r. o amnestii (Dz.U. nr 64, poz. 390) wyłączenie spod jej działania dotyczy sprawcy, który w kwalifikacji prawnej czynu ma przepis art. 60 § 2 k.k., lecz wyrok co do niego nie był prawomocny w dniu wejścia w życie cytowanej ustawy o amnestii” – uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.