Wyrok SN z dnia 20 września 1990 r., sygn. III ARN 9/90

Sposób przeprowadzania dowodów w postępowaniu podatkowym nie może być ograniczony do tzw. „operacji rachunkowych”, polegających na przyjęciu wiarygodności tylko pewnej kategorii rachunków zakupu materiałów budowlanych, jeżeli strona uwiarygodniła wartość także i innych dowodów na piśmie, a w wypadku wątpliwości co do ich znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy prosiła o przeprowadzenie innych dowodów, w tym także dowodu z oględzin lub dowodu z zeznań świadków.

Oświadczenia składane przez stronę w postępowaniu administracyjnym oraz przedkładane przez nią dokumenty korzystają z domniemania prawdziwości, o ile nie są oczywiście sprzeczne z innymi dowodami lub okolicznościami i faktami znanymi organowi administracyjnemu z urzędu. Nie ma uzasadnionych podstaw, by zasada ta nie była stosowana także w postępowaniu przed organami podatkowymi.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Jana F. na decyzję Izby Skarbowej w B. w przedmiocie odmowy zastosowania ulgi w podatku wyrównawczym za lata 1986 i 1987 na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (S/C VI 537/49/90) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego – Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 5 października 1989 r. SA/Ka 616/89 – oddalił rewizję nadzwyczajną.