Uchwała SN z dnia 29 czerwca 1989 r., sygn. II AZP 8/89

Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Okręgowej Dyrekcji Gospodarki Wodnej w K. na decyzję Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miasta K. z dnia 15 sierpnia 1988 r. Nr G.VI.Ła 8226-16/88 w przedmiocie przekazania w zarząd gruntu oraz ustalenia ceny gruntu i opłaty rocznej po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Naczelny Sąd Administracyjny – Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie postanowieniem z dnia 14 lutego 1989 r. SA/Kr 1310/88 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy zbiornik wodny, w tym także przeznaczony planem zagospodarowania przestrzennego do zaopatrywania ludności w wodę pitną, stanowi budowlę względnie urządzenie w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r., a jeśli tak, czy chodzi o całą powierzchnię zalanych wodą gruntów wraz z urządzeniami służącymi do jej uzdatniania na potrzeby ludności, czy też tylko o powierzchnię zajętą pod wspomniane urządzenia?”

podjął następującą uchwałę:

Zbiornik wodny jako całość techniczno-użytkowa, obejmująca zarówno grunty zalane wodą, jak i instalacje oraz urządzenia niezbędne do spełnienia przeznaczonych dla niej funkcji, stanowi budowlę w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. nr 14 z 1989 r., poz. 74 ze zm.).