Uchwała Pełnego Składu SN z dnia 30 marca 1989 r., sygn. III PZP 49/88

Sąd Najwyższy z udziałem Zastępcy Prokuratora Generalnego PRL po rozpoznaniu w dniu 30 marca 1989 r. wniosku Ministra Sprawiedliwości, zgłoszonego na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy o Sądzie Najwyższym i skierowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpoznania przez pełny skład Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:

„Czy podejmowanie działalności w ramach organów samorządu załogi w godzinach pracy, a w szczególności zwołanie posiedzenia rady pracowniczej wymaga uprzedniego porozumienia z dyrektorem przedsiębiorstwa?”

podjął następującą uchwałę:

Przepisy ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1987 r. nr 35, poz. 201 ze zm.) oraz ustawy z dnia 25 września 1981 r. o samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego (Dz.U. nr 24, poz. 123 ze zm.) nie nakładają na organy samorządu załogi prawnego obowiązku uprzedniego porozumienia się z dyrektorem przedsiębiorstwa co do podejmowania w godzinach pracy działalności w ramach uprawnień organów samorządu, w tym zwołania posiedzenia rady pracowniczej.