Uchwała składu 7 Sędziów SN z dnia 26 lutego 1986 r., sygn. III AZP 9/85

Sutkowski Wacław /przewodniczący/, Bukowski Tadeusz, Gola Alfred, Łysakowski Waldemar /sprawozdawca/, Piasecki Kazimierz, Szachułowicz Jan, Wielgus Anna

Sąd Najwyższy na poniższe pytanie prawne Prokuratora Generalnego:

Czy założenie przez najemcę lokalu znajdującego się w budynku zarządzanym przez jednostkę gospodarki uspołecznionej urządzeń kąpielowych, których równowartość nie może mu być zwrócona w czasie trwania stosunku najmu stanowi podstawę do pobierania przez wynajmującego czynszu podwyższonego z tytułu istnienia w lokalu tych urządzeń?

podjął uchwałę:

Założenie przez najemcę znajdującego się w budynku zarządzanym przez jednostkę gospodarki uspołecznionej urządzeń kąpielowych uprawnia wynajmującego do podwyższenia czynszu najmu z tytułu istnienia w lokalu tych urządzeń tylko wtedy, gdy zwróci najemcy ich równowartość /art. 17 ust. 1 Prawa lokalowego - ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. - t.j. Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/.

Uzasadnienie

I. Zagadnienie prawne, przytoczone w sentencji niniejszej uchwały, wyłoniło się - jak wynika z wniosku Prokuratora Generalnego PRL - w związku ze stwierdzoną przez organy Prokuratury niejednolitością w rozumieniu treści przepisu art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /t.j. Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ i wynikającą na tym tle rozbieżnością między orzecznictwem sądowym i praktyką orzeczniczą organów administracji państwowej.

II. Gdy chodzi o orzecznictwo Sądu Najwyższego, to kwestii objętej przytoczonym wyżej pytaniem prawnym dotyczy uchwała z dnia 13 listopada 1984 r. III AZP 4/84 /OSNCP 1985, z. 8 poz. 104/, wydana w składzie trzech sędziów w odpowiedzi na pytanie prawne Naczelnego Sądu Administracyjnego, oraz wyrok z dnia 18 września 1985 r. III ARN 20/85 /nie publ./, mocą którego została oddalona rewizja nadzwyczajna Ministra Sprawiedliwości od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 16 stycznia 1985 r.