Wyrok SA w Gdańsku z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. II AKa 90/10

Regulacje art. 7 k.p.k. i art. 5 § 2 k.p.k. mają charakter rozłączny. Problem wiarygodności danego dowodu musi być stanowczo rozstrzygnięty na płaszczyźnie art. 7 k.p.k., zaś stosowanie reguły in dubio pro reo (art. 5 § 2 k.p.k.) powinno odnosić się tylko do nie dających się usunąć wątpliwości w sferze faktów. Tego rodzaju wątpliwości nie mogą się zaś wiązać z kwestią oceny wiarygodności określonego dowodu.

Przewodniczący: SSA Dariusz Kala (sprawozdawca)

Sędziowie: SSA Mirosław Cop del. SSO Alina MiłoszKloczkowska

Uzasadnienie

G.B., W.D., M.L., R.P., L.Z. zostali oskarżeni o to, że w okresie od daty bliżej nieustalonej do 13 maja 1998 r. w Ś., Ch., P.G. i L., działając wspólnie i w porozumieniu oraz z innymi osobami, wzięli udział w związku przestępczym mającym na celu popełnienie przestępstw, w ramach którego przywieźli wbrew przepisom ustawy z zagranicy do Polski znaczną ilość środków odurzających w postaci 8007,7 g kokainy tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k. i art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. Nr 75, poz. 468 ze zm.) w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w B. z dnia 10 listopada 2009 r.,:

1. oskarżonych L.Z. i W.D. uznano za winnych tego, że w okresie od kwietnia 1998 roku do 12 maja 1998 r. działając wspólnie i w porozumieniu wraz z inną osobą usiłowali przywieźć wbrew przepisom ustawy z zagranicy do Polski znaczną ilość środków odurzających w postaci kokainy o łącznej wadze 1942,7 gramów, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na przejęcie ich przez Policję, tj. popełnienia przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. Nr 179, poz. 1485 ze zm.) i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. zw. z art. 55 ust. 3 cyt. wyżej ustawy skazano ich na karę po 6 lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze po 150 stawek dziennych, przyjmując, iż jedna stawka jest równoważna kwocie 100 złotych;