Wyrok SA w Szczecinie z dnia 8 stycznia 2009 r., sygn. I ACa 618/08

Nie ulega wątpliwości, iż prowadzenie kontroli skarbowej, stanowi realizację uprawnień określonych w art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz.U. z 1991 nr 100, poz. 442 z późn. zm.). Oczywiście, także w przypadku zachowania formalnie zgodnego z prawem, dojść może do naruszenia dóbr osobistych. Niezbędne dla uwzględnienia powództwa jest jednak w takim przypadku ustalenie, iż sprawca przekroczył swoje kompetencje, wykorzystując je do tego, aby naruszyć sferę dóbr osobistych pokrzywdzonego, kierując się motywacją wykraczającą poza niezbędne ramy, zaś dokonana przez niego czynność zawiera niewłaściwe pod względem formy oceny dotyczące właściwości lub postępowania danej osoby.

Przewodniczący: sędzia SA Halina Zarzeczna

Sędziowie: SA Artur Kowalewski (sprawozdawca), SO del. do SA Edyta Buczkowska-Żuk

Sąd Apelacyjny Wydział Cywilny po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2009 r. na rozprawie sprawy z powództwa Marka D. przeciwko Skarbowi Państwa - Dyrektorowi Urzędu Kontroli Skarbowej w Sz. o zapłatę na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego w Sz. z dnia 18 grudnia 2007 r. sprostował oczywistą omyłkę w oznaczeniu strony powodowej, oddalił apelację i zasądził od powoda koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym. 

Uzasadnienie:

Powód, począwszy od lat osiemdziesiątych, prowadził działalność gospodarczą w formie spółki handlowej. Urząd Kontroli Skarbowej w K. prowadził dochodzenie przeciwko powodowi i innym osobom, podejrzanym o to, że w latach 1992-1993 w K., działając wspólnie jako członkowie zarządu osoby krajowej „D.” Sp. z o.o. w K., wbrew warunkom art. 9 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz.U. nr 6, poz. 33 z późn. zm.), w warunkach przestępstwa ciągłego, w obrocie dewizowym z zagranicą zaciągnęli 19 pożyczek w łącznej kwocie 1 924 900 DM o równowartości 1 987 642 PLN od spółki w Niemczech. W dniu 9 marca 1998 r. inspektor kontroli skarbowej postawił m.in. powodowi zarzut popełnienia umyślnego przestępstwa skarbowego o znacznej wartości przedmiotu przestępstwa i działania na szkodę Skarbu Państwa - tj. o czyn z art. 52 § 1 u.k.s. w zw. z art. 25 § 1 pkt 3 u.k.s. przy zastosowaniu art. 58 k.k. Według Prokuratury Rejonowej w K., zgromadzony w ww. sprawie materiał dowodowy potwierdził okoliczności stanowiące przedmiot zarzutu. Jednakże z uwagi na zmianę stanu prawnego, który był odmienny w czasie prowadzenia dochodzenia od obowiązującego w czasie zaistnienia zarzucanego podejrzanym czynu i konieczności stosowania na podstawie art. 2 § 1 k.k. ustawy nowej - postanowieniem z dnia 15 czerwca 1998 r. Prokuratura Rejonowa w K. umorzyła dochodzenie.