Wyrok SA w Katowicach z dnia 5 lutego 2009 r., sygn. I ACa 772/08

Jeżeli wzorzec umowy zostaje doręczony będącej konsumentem stronie przed zawarciem umowy, to wiąże on tą stronę, jednak jeżeli we wzorcu znajdują się nie uzgodnione z konsumentem indywidualne postanowienia, które kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy, to postanowienia te go nie wiążą . Ustawodawca, w imię postulatu zrozumiałości tekstu przepisu art. 385 § 1kc posługuje się potocznym określeniem „postanowienie umowy” obejmując nim zarówno postanowienia umowy w ścisłym znaczeniu tego terminu(czyli postanowienia treści czynności prawnej, objęte konsensem stron), jak i postanowienia wzorców, które wprawdzie „postanowieniami umowy” w ścisłym znaczeniu nie są ale kształtują obok nich treść stosunku zobowiązaniowego. Interpretacja normy art. 384§1kc bez powiązania jej z normą art. 3851 §1kc prowadziłaby do praktycznego unicestwienia znaczenia instrumentu kontroli incydentalnej umów konsumenckich, gdyż z reguły jest właśnie tak, że treść stosunku zobowiązaniowego, w którym konsument uczestniczy, określona jest przez nie uzgodnione indywidualnie (co jest konieczną przesłanką zastosowania tej kontroli) postanowienia wzorców wiążących na podstawie art. 384 kc