Wyrok SA w Katowicach z dnia 22 stycznia 2008 r., sygn. I ACa 795/07

1. Powódka nie posiadała legitymacji procesowej do wystąpienia z powództwem o ustalenie, że Spółka Jawna nie jest dłużnikiem powoda. Kwestia istnienia zobowiązania Spółki Jawnej została przesądzona w toku postępowania upadłościowego w trybie określonym przepisami art. 255-260 ustawy z dnia 28 lutego 2001 r. - prawo Upadłościowe i naprawcze (DZU NR 60 , poz. 535 ze zm.) dla potrzeb egzekucji uniwersalnej. Wydanie wyroku uwzględniającego powództwo w sprawie, w której spółka jawna nie brała udziału, nie mogłaby odnieść żadnego skutku prawnego w toku postępowania upadłościowego dla postawionej w stan upadłości Spółki Jawnej. Wskazane przez powódkę art. 22 §2 i art. 35 ksh nie dawały jej uprawnienia do wystąpienia z powództwem mającym na celu określenia rozmiarów odpowiedzialności osoby trzeciej, nawet gdyby miało to pośrednio znaczenie dla określenia zasad odpowiedzialności samej powódki. Skoro ustawodawca ograniczył uprawnienie upadłego do kwestionowania długu w toku postępowania upadłościowego do trybu określonego w art. 256-260 pr.up., to tym bardziej nie można było zgodzić się ze stanowiskiem, że uprawnienie takie może przysługiwać wspólnikowi upadłej spółki. Powołany przez skarżącą art. 264 pr. up. odnosi się do sytuacji, gdy postępowanie upadłościowe zostało zakończone. W postępowaniu opartym na przepisie art. 189 kpc celem sądu jest rozstrzygnięcie sporu pomiędzy konkretnymi podmiotami. Tymczasem z wyjaśnień powódki wynikało, że oczekiwała ona od sądu udzielenia odpowiedzi na pytanie, kto jest dłużnikiem pozwanego z tytułu umowy kredytowej. Uwzględnienia tak sformułowanego powództwa prowadziłoby do zmiany roli sadu, który z organu rozstrzygającego stałby się organem doradzającym.