Wyrok SA w Katowicach z dnia 30 października 2007 r., sygn. V ACa 567/07

Pojęcie rokowań odnosi się do wzajemnego oddziaływania stron na siebie (interakcji) przedmiotowo dotyczącego jakoś już „ oznaczonej” umowy. 

Pojęcie „rokowania” nie zostało zdefiniowane w przepisach prawnych i tylko na niektóre cechy składające się na jego treść wskazuje przepis art. 72 kc. Z zamieszczonego w nim zwrotu „jeżeli strony prowadzą rokowania w celu zawarcia oznaczonej umowy” można wnosić, że pojęcie rokowań w każdym razie odnosi się do wzajemnego oddziaływania stron na siebie (interakcji) przedmiotowo dotyczącego jakoś już „ oznaczonej” umowy. Trafnie też charakteryzuje się rokowania jako sytuację „targu” wzajemnych oczekiwań i możliwości, wskazania indywidualnych interesów i możliwości ich zabezpieczenia przez zawarcie w przyszłości między sobą odpowiedniej umowy. Stąd przekazywanie informacji stanowiących podstawę do podjęcia stanowczej decyzji co do zawarcia umowy, czy komunikowanie sobie wzajemnych ocen co do przewidywanych następstw gospodarczych i oczekiwań co do dyskutowanej umowy sprawia, że w rokowaniach kładzie się również nacisk na predyspozycje podmiotu składającego ofertę, jego kwalifikacje i doświadczenie, gdy rokowania znamionuje stopniowe „ścieranie” się stanowisk obu stron, a ich działań nie da się ściśle rozdzielić ze względu na przedmiotową doniosłość. Rzecz w tym, że obowiązujące prawo nie wiąże z rokowaniami uczestników rokowań żadnego obowiązku prawnego zawarcia umowy, co oznacza, że stanowiska osób uczestniczących w rokowaniach i informacje przez nie podane są prawnie obojętne. Nie ma bowiem podstaw prawnych, aby z zachowaniami, które nie mają cech oświadczenia woli wiązać szeroko rozumiane skutki zobowiązujące (…). Pominięcie w kodeksie cywilnym jakiejkolwiek wzmianki o błędzie w pobudce sprawia, że rozwiązanie przyjęte przez ustawodawcę uchyla konieczność badania psychologicznego procesu dojrzewania decyzji o dokonaniu czynności prawnej. Ograniczenie przedmiotowe błędu co do treści czynności prawnej powoduje też, że poza zakresem takiego błędu należy pojmować błąd co do oczekiwanych zachowań, właściwości psychicznych lub fizycznych, kwalifikacji i możliwości strony umowy, czyli określonych cech drugiej strony czynności prawnej.