Wyrok Sądu pierwszej instancji (czwarta izba w składzie powiększonym) z dnia 6 kwietnia 2006 r. - Manel Camós Grau przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-309/03., sygn. T-309/03

Sprawa T‑309/03

Manel Camós Grau

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Dochodzenie Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) dotyczące zarządzania i finansowania Instytutu Stosunków Europejsko‑Latynoamerykańskich (IRELA) - Możliwy konflikt interesów po stronie prowadzącego dochodzenie - Wyłączenie z zespołu - Wpływ na przebieg dochodzenia i treść raportu z dochodzenia - Raport zamykający dochodzenie - Skarga o stwierdzenie nieważności - Dopuszczalność - Skarga o odszkodowanie lub o zadośćuczynienie - Dopuszczalność

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba w składzie powiększonym) z dnia 6 kwietnia 2006 r.  II ‑ 0000

Streszczenie wyroku

1.     Urzędnicy - Skarga - Akt niekorzystny - Pojęcie - Akty wywołujące wiążące skutki prawne

(art. 230 WE; rozporządzenie nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 9)

2.     Urzędnicy - Skarga o  odszkodowanie lub o zadośćuczynienie - Przedmiot

(art. 235 WE, 236 WE i 288 WE; regulamin pracowniczy urzędników, art. 90, 90a i 91; rozporządzenie nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 14)

3.     Skarga o odszkodowanie lub o zadośćuczynienie - Autonomia w stosunku do skargi o stwierdzenie nieważności

(art. 230 akapit czwarty WE, art. 235 WE i 288 akapit drugi WE)

4.     Odpowiedzialność pozaumowna - Przesłanki

(art. 288 akapit drugi WE)

1.     Akty lub decyzje, które mogą być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności w rozumieniu art. 230 WE, stanowią środki wywołujące wiążące skutki prawne mogące naruszyć interesy skarżącego poprzez znaczącą zmianę jego sytuacji prawnej.

Nie jest tak w przypadku raportu Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) zamykającego dochodzenie. Raport taki, który nie zmienia znacząco sytuacji prawnej osób, które są w nim imiennie wskazane, nie może być przedmiotem wniesionej przez te osoby skargi o stwierdzenie nieważności. Z pewnością raport taki, który stanowi dokument końcowy, przyjęty na zakończenie autonomicznej procedury administracyjnej przez służbę niezależną funkcjonalnie, nie może być z tego powodu kwalifikowany jako środek przygotowawczy dla procedur administracyjnych lub sądowych, do których wszczęcia może prowadzić, lecz które mogą również zostać wszczęte równocześnie lub wcześniej niż postępowanie prowadzone przez OLAF. Jednakże pozbawiony jest on wiążących skutków prawnych, ponieważ, chociaż może on zalecić właściwym organom państw członkowskich, a także instytucjom wspólnotowym, wydanie aktu mającego wiążące skutki prawne, niekorzystnego dla zainteresowanych osób, to jednak opinie i zalecenia nie zobowiązują do niczego, również w kategoriach proceduralnych, tych organów, którym przysługuje swoboda w zakresie podjęcia decyzji co do dalszego postępowania po sporządzeniu raportu końcowego i jako jedyne mogą one wydać decyzje mogące mieć wpływ na sytuację prawną osób, względem których raport ten zalecił wszczęcie procedur sądowych lub dyscyplinarnych.