Wyrok Sądu pierwszej instancji (pierwsza izba) z dnia 13 czerwca 2006 r. - Cathal Boyle oraz inne przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawy połączone T-218/03 do T-240/03., sygn. T-218/03 do T-240/03

Sprawy połączone od T‑218/03 do T‑240/03

Cathal Boyle i in.

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Rybołówstwo ? Wieloletnie programy kierunkowe ? Wnioski o zwiększenie celów w związku z poprawą warunków bezpieczeństwa ? Decyzja 97/413/WE ? Odmowa Komisji ? Skarga o stwierdzenie nieważności - Dopuszczalność ? Uprawnienia Komisji

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (pierwsza izba) z dnia 13 czerwca 2006 r.  

Streszczenie wyroku

1.     Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne lub prawne - Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie

(art. 230 akapit czwarty WE; decyzja Komisji 2003/245)

2.     Rybołówstwo - Wspólna polityka strukturalna - Wieloletnie programy kierunkowe

(decyzja Rady 97/413, art. 4 ust. 2 i art. 9; decyzja Komisji 2003/245)

1.     Decyzja 2003/245 dotycząca wniosków skierowanych do Komisji w przedmiocie zwiększenia celów wieloletniego programu orientacji IV w związku z poprawą warunków bezpieczeństwa, warunków nawigacji morskiej, warunków sanitarnych, jakości produktów oraz warunków pracy w stosunku do statków o całkowitej długości większej niż dwanaście metrów, choć adresowana do zainteresowanych państw członkowskich, dotyczy szeregu określonych w niej statków, których nazwy figurują w załączniku II. Należy ją zatem uznać, w ramach skargi o stwierdzenie nieważności wniesionej na podstawie art. 230 akapit czwarty WE, za zbiór decyzji indywidualnych, z których każda kształtuje sytuację prawną właścicieli przywołanych statków.

W istocie liczba i tożsamość właścicieli statków była określona i możliwa do zweryfikowania jeszcze przed datą wydania decyzji i Komisja mogła wiedzieć, że decyzja wpływa wyłącznie na interesy i sytuację tych właścicieli. Decyzja dotyczy zatem zamkniętego kręgu osób zindywidualizowanych w momencie jej wydania, których prawa Komisja zamierzała uregulować. W konsekwencji sytuacja faktyczna powstała w ten sposób odróżnia tych właścicieli od wszystkich innych osób i indywidualizuje ich w podobny sposób jak adresata decyzji.