Orzeczenie
Postanowienie Sądu pierwszej instancji (pierwsza izba) z dnia 19 września 2006 r. - Robert Benkö oraz inne przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-122/05., sygn. T-122/05
Sprawa T‑122/05
Robert Benkö i in.
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Skarga o stwierdzenie nieważności - Dyrektywa 92/43/EWG − Ochrona siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory − Decyzja 2004/798/WE - Wykaz terenów w kontynentalnym regionie biogeograficznym mających znaczenie dla Wspólnoty - Osoby bezpośrednio i indywidualnie zainteresowane - Niedopuszczalność
Streszczenie postanowienia
1. Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne lub prawne - Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie
(art. 230 akapit czwarty WE; dyrektywa Rady 92/43; decyzja Komisji 2004/798)
2. Wspólnoty Europejskie - Kontrola sądowa zgodności z prawem aktów instytucji
(art. 230 akapit czwarty WE, art. 234 WE i 241 WE)
3. Skarga o stwierdzenie nieważności - Osoby fizyczne lub prawne - Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie
(art. 230 akapit czwarty WE; dyrektywa Rady 92/43; decyzja Komisji 2004/798)
1. Bezpośrednie oddziaływanie na skarżącego, jako przesłanka dopuszczalności skargi o stwierdzenie nieważności w rozumieniu art. 230 akapit czwarty WE, ma miejsce, jeżeli kwestionowany akt wspólnotowy bezpośrednio wpływa na sytuację prawną skarżącego i nie pozostawia żadnego zakresu uznania swoim adresatom, których obowiązkiem jest go wykonać, co ma mieć charakter automatyczny i musi wynikać z samego uregulowania wspólnotowego, bez potrzeby stosowania innych przepisów pośrednich.
Nie dotyczy bezpośrednio właścicieli nieruchomości decyzja 2004/798 ustalająca, w wykonaniu dyrektywy 92/43 w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych, wykaz terenów mających znaczenie dla Wspólnoty, składających się na kontynentalny region biogeograficzny. W istocie system ochrony przewidziany w art. 6 ust. 2-4 tej dyrektywy, któremu zaskarżona decyzja poddaje tereny skarżących, nie ma bezpośrednio wpływu na ich sytuację prawną.
