Wyrok Sądu pierwszej instancji (piąta izba) z dnia 7 grudnia 2004 r. - Koninklijke Coöperatie Cosun UA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich. - Sprawa T-240/02., sygn. T-240/02

Sprawa T-240/02

Koninklijke Coöperatie Cosun UA

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Rolnictwo - Wspólna organizacja rynków - Cukier - Opłata należna od cukru C zbytego na rynku wewnętrznym - Prawo celne - Wniosek o umorzenie - Klauzula słuszności przewidziana w art. 13 rozporządzenia 1430/79/EWG - Pojęcie należności celnych przywozowych i wywozowych - Zasada równości i pewności prawa - Zasada słuszności

Wyrok Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 7 grudnia 2004 r.  II-0000

Streszczenie wyroku

Środki własne Wspólnot Europejskich - Zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych albo wywozowych - Artykuł 13 rozporządzenia nr 1430/79 - Pojęcie „należności celnych przywozowych i wywozowych” - Opłata należna z tytułu niewywiezienia cukru C - Wyłączenie - Odrzucenie wniosku o umorzenie - Naruszenie art. 13, zasady równości, pewności prawa lub rzekomej zasady słuszności - Brak

(rozporządzenie Rady nr 1430/79, art. 1, 13 i 14 oraz rozporządzenie nr 1785/81, art. 26; rozporządzenie Komisji nr 2670/81, art. 3)

Nie stanowi przywozowej ani wywozowej należności celnej - w rozumieniu art. 13 i art. 14 rozporządzenia nr 1430/79 w sprawie zwrotu lub umarzania należności celnych przywozowych lub wywozowych, które dają możliwość takiego zwrotu lub takiego umorzenia należności celnych przywozowych lub wywozowych w szczególnych sytuacjach, które wynikają z okoliczności niespowodowanych nieuczciwym działaniem lub oczywistym niedbalstwem osoby zainteresowanej - nałożona na producenta cukru na podstawie art. 26 rozporządzenia nr 1785/81 w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru oraz art. 3 rozporządzenia nr 2670/81 ustanawiającego szczegółowe przepisy wykonawcze dotyczące produkcji cukru przewyższającej kwotę opłata z powodu niezbycia pewnych ilości cukru C poza Wspólnotę. W istocie opłata ta nie stanowi cła ani opłaty o skutku równoważnym cłu, ani opłaty rolnej w rozumieniu art. 1 ust. 2 lit. a) i b) rozporządzenia nr 1430/79. Nie można również uznać, mając na uwadze jej cele lub metodę jej obliczenia, że opłata ta staje się należnością celną przywozową, ponieważ w odróżnieniu od tej ostatniej jest ona sankcją karną, która ma zasadniczo charakter odstraszający, mający na celu zapewnienie przestrzegania zakazu zbywania cukru C na rynku wewnętrznym.