Wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2023 r., sygn. II OSK 242/23

Zgodnie z art. 100c ust. 3 i 4 ustawy o pomocy, w okresie od 15 kwietnia do 31 grudnia 2022 r., w przypadku opóźnień w działaniu organów administracji publicznej wynikających z masowego napływu obywateli Ukrainy spowodowanego konfliktem zbrojnym, organy nie ponoszą negatywnych konsekwencji w postaci grzywien czy sum pieniężnych na rzecz skarżących za niewydanie rozstrzygnięć w terminach określonych przepisami prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia NSA Zdzisław Kostka CVS po rozpoznaniu w 5 grudnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Dolnośląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 listopada 2022 r. sygn. akt III SAB/Wr 437/22 w sprawie ze skargi A.S. na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie wydania zezwolenia na pobyt czasowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 23 listopada 2022 r., sygn. akt III SAB/Wr 437/22, po rozpoznaniu sprawy ze skargi A.S. na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie wydania zezwolenia na pobyt czasowy: (I) stwierdził, że Wojewoda Dolnośląski dopuścił się bezczynności w sprawie z wniosku strony skarżącej; (II) stwierdził, że bezczynność Wojewody Dolnośląskiego miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; (III) umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania Wojewody Dolnośląskiego do załatwienia sprawy; (IV) przyznał od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej sumę pieniężną w kwocie 2600 (dwa tysiące sześćset) złotych; (V) zasądził od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Strona skarżąca – A.S. (dalej: strona, skarżący, strona skarżąca) pismem z dnia 17 stycznia 2022 r., które wpłynęło do Wojewody Dolnośląskiego 7 lutego 2022 r., złożył skargę na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego (dalej: Wojewoda lub organ) w sprawie zainicjowanej wnioskiem z dnia 15 października 2019 r. (data wpływu do organu) o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy. W skardze, na podstawie art. 3 § 2 pkt 8, art. 50 § 1, art. 52 § 2, art. 54 § 1 i art. 149 § 1 i 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm. dalej: p.p.s.a.), skarżący zarzucił naruszenie art. 8, art. 12, art. 35 § 1 i § 3, art. 36 § 1, art. 37 § 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2022, poz. 2000 ze zm., dalej: k.p.a.) i wniósł o: 1) stwierdzenie bezczynności Wojewody Dolnośląskiego i niezałatwienie w terminie sprawy z wniosku strony skarżącej o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy; 2) stwierdzenie, że bezczynność Wojewody Dolnośląskiego miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3) zobowiązanie Wojewody Dolnośląskiego do załatwienia sprawy objętej wnioskiem strony skarżącej o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy w terminie 14 dni od dnia otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 4) przyznanie od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej kwoty 13000 zł; 5) rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym; 6) zasądzenie kosztów postępowania na rzecz strony skarżącej według norm przepisanych.