Wyrok NSA z dnia 30 maja 2023 r., sygn. III OSK 7638/21

Administracyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie: sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak sędzia del. WSA Beata Jezielska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Ochrony Środowiska od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 września 2021 r. sygn. akt IV SA/Wa 938/21 w sprawie ze skargi A.A. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 20 kwietnia 2021 r. nr DI-420/669/2020/df w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej 1. oddala skargę kasacyjną 2. zasądza od Głównego Inspektora Ochrony Środowiska na rzecz A.A. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 września 2021 r. (sygn. akt IV SA/Wa 938/21) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi A.A. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z 20 kwietnia 2021 r. w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.), uchylił zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał, że decyzją z 26 maja 2020 r. Kujawsko-Pomorski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska wymierzył skarżącemu administracyjną karę pieniężną w wysokości 50000 zł za przetwarzanie odpadów bez wymaganego zezwolenia, o którym mowa w art. 41 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2020 r. poz. 797 ze zm., dalej jako: u.o.o.). Po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez skarżącego Główny Inspektor Ochrony Środowiska, zaskarżoną decyzją z 20 kwietnia 2021 r., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że poferment, pozyskiwany z biogazowni zgodnie z pozwoleniem zintegrowanym udzielonym skarżącemu decyzją Starosty Inowrocławskiego z 24 marca 2017 r., zaklasyfikowany został do odpadów. W decyzji Starosty określono miejsce i sposób magazynowania odpadów oraz sposób gospodarowania odpadami. Podano, że poferment z biogazowni nie jest nawozem i/lub środkiem wspomagającym uprawę roślin w myśl ustawy o nawozach, a w związku z tym podlegał przepisom u.o.o. Skarżący nie posiadał pozwolenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na wprowadzanie do obrotu nawozów lub organicznych środków poprawiających właściwości gleby, tzw. polepszaczy. Zatem skarżący, wykorzystując odpady w postaci pofermentu z biogazowni do nawożenia gruntów rolnych, prowadził przetwarzanie odpadów, a dokładniej proces odzysku odpadów wymieniony w załączniku nr 1 do u.o.o. Zgodnie zaś z art. 41 ust. 1 u.o.o. zbieranie odpadów i przetwarzanie odpadów wymaga uzyskania zezwolenia, które skarżący był zobligowany uzyskać przed rozpoczęciem takiej działalności. Wskazano, że stosownie do art. 194 ust. 4 u.o.o. administracyjną karę pieniężną wymierza się za zbieranie odpadów lub przetwarzanie odpadów bez wymaganego zezwolenia, o którym mowa w art. 41 u.o.o. Przepis ten nie przewiduje odstępstw od wymierzenia kary. Podano, że wysokość administracyjnej kary pieniężnej w kwocie 50000 zł została ustalona w dolnej granicy przewidzianej przepisem art. 194 ust. 4 u.o.o. W ocenie organu wysokość kary, wymierzona decyzją organu I instancji, jest adekwatna do popełnionego uchybienia.