Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2023 r., sygn. II OSK 1896/20

1. Rozstrzygający dla oceny, czy zachodzą przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji z powodu rażącego naruszenia prawa, jest stan prawny z dnia wydania tej decyzji; na taką ocenę nie może mieć wpływu ani późniejsza zmiana prawa, ani zmiana interpretacji tego prawa.

2. Rażące naruszenie prawa, o którym mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., wymaga spełnienia trzech przesłanek: oczywistości naruszenia prawa, charakteru naruszonego przepisu oraz skutków gospodarczych lub społecznych, które wywołuje decyzja.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędzia del. WSA Anna Szymańska Protokolant starszy asystent sędziego Małgorzata Mańkowska po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wspólnoty Mieszkaniowej [...] w N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 października 2019 r. sygn. akt VII SA/Wa 845/19 w sprawie ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej [...] w N. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 27 lutego 2019 r. nr DOA.7110.465.2018.MMS w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 października 2019 r. sygn. akt VII SA/Wa 845/19 oddalił skargę Wspólnoty Mieszkaniowej [...] w N. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 27 lutego 2019 r. znak: DOA.7110.465.2018.MMS w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Pismem z 10 maja 2018 r. Wspólnota Mieszkaniowa [...] w N. (dalej: Wspólnota) wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty Nyskiego z 7 grudnia 2000 r. znak: AB-II-7351/5-387/2000, zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej A.M. pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania części pomieszczeń strychowych na lokal mieszkalny, w budynku mieszkalnym wielorodzinnym położonym na działce nr ewid. [...] w N., przy ul. [...]. W ocenie Wspólnoty ww. decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Wskazano, że wykonana na podstawie kwestionowanej decyzji zabudowa korytarza na 12. kondygnacji spowodowała zamknięcie przejścia między klatkami [...] i [...], a tym samym zamknięcie drogi pożarowej pomiędzy nimi. Skutkiem powyższego było wydłużenie drogi ewakuacyjnej znacznie ponad normy przewidziane zarówno w przepisach obowiązujących w dniu wydania decyzji, jak i według obecnego stanu prawnego. Powołano się również na decyzję organów nadzoru budowlanego nakazującą doprowadzenie obiektu do stanu poprzedniego, wydaną w sprawie dotyczącej analogicznej zabudowy pomiędzy klatkami [...] i [...] w tym samym budynku.