Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2023 r., sygn. II OSK 1000/20

Naruszenie zasad przechowywania broni, potwierdzone wyrokiem karnym, daje podstawę do cofnięcia pozwolenia na broń. W takim kontekście, nie mają znaczenia dowody dotyczące dotychczasowej niekaralności skarżącego i jego dobrej opinii z miejsca zamieszkania. Bez względu na stan techniczny broni, zasady przechowywania broni i amunicji muszą być przestrzegane.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon (spr.) Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski Protokolant starszy asystent sędziego Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 751/19 w sprawie ze skargi M. R. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 31 grudnia 2018 r. nr ... w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną bojową i gazową w celu ochrony osobistej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od M. R. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 listopada 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 751/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej p.p.s.a.), oddalił skargę M. R. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia 31 grudnia 2018 r. w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną bojową i gazową w celu ochrony osobistej.

W skardze kasacyjnej M. R. zaskarżył powyższy wyrok w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

1. na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie prawa materialnego przez:

a) niewłaściwe zastosowanie art. 18 ust. 5 pkt 4 w związku z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (w dacie wydania zaskarżonej decyzji oraz decyzji organu pierwszej instancji - Dz.U. z 2017 r. poz. 1839 ze zm., powoływanej dalej jako "ustawa"), a w konsekwencji uznanie za prawidłowych decyzji organów obu instancji, podczas gdy organy te naruszyły granice uznania administracyjnego przez: