Wyrok NSA z dnia 16 marca 2023 r., sygn. II OSK 725/20

Budowlane prawo

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędziowie: Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon Sędzia del. WSA Jan Szuma (spr.) po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej B. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2019 r., sygn. akt VII SA/Wa 1040/19 w sprawie ze skargi B. R. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] kwietnia 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia zamiennego projektu budowlanego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 listopada 2019 r., VII SA/Wa 1040/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. R. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] kwietnia 2019 r., [...] , którą utrzymano w mocy decyzję Prezydenta m.st. Warszawy z dnia [...] listopada 2018 r., [...] o odmowie zatwierdzenia zamiennego projektu budowlanego dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce [...] z obrębu [...] przy ul. [...] w Warszawie.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła skarżąca zarzucając naruszenie:

1. § 3 ust. 1 pkt 2, § 6 ust. 11 i § 26 pkt 1 (ustalenie przeznaczenia terenów MU) uchwały Rady Gminy Warszawa-Bielany z dnia 9 października 2002 r., 780/XXXVI/02 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części rejonu urbanistycznego ZD Marymont - Marymont II część II (Dz. Urz. Woj. Mazow. Nr 284, poz., 7446, dalej też "uchwała 780/XXXVI/02" lub "plan"), § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (tekst jednolity Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 140, ze zm.; dalej "r.w.t.1994") i art. 3 pkt 2a w zw. z art. 35 ust. 1 pkt 1 i 2 i ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r., poz. 1186 z późn. zm.; dalej "P.b.") wyrażające się w błędnym przyjęciu, że planowana przez nią inwestycja narusza przepisy planu miejscowego w zakresie przeznaczenia terenu inwestycji pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną we wszystkich formach, podczas gdy plan ten był uchwalony na podstawie przepisów dopuszczających lokalizowanie do 4 lokali mieszkalnych w budynku mieszkalnym jednorodzinnym oraz nie ogranicza liczby lokali w takich budynkach. Zdaniem B. R. należało więc w drodze wykładni statycznej zastosować § 3 pkt 4 r.w.t.1994 do oceny zgodności inwestycji z planem miejscowym. W rezultacie w jej ocenie doszło do błędnego oddalenia skargi od decyzji odmawiającej skarżącej udzielenia pozwolenia na budowę z uwagi na treść art. 3 pkt 2a P.b.;