Wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2023 r., sygn. I OSK 2709/19

O rażącym naruszeniu przepisów prawa, tj. istnieniu przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji, na którą powołuje się autor skargi kasacyjnej, świadczy nie tylko oczywiste naruszenie przepisu o jasnej treści. Elementem istotnym rażącego naruszenia prawa jest powstanie skutków społeczno-ekonomicznych, które nie dają się pogodzić z zasadami państwa praworządnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie: NSA Mariola Kowalska NSA Zygmunt Zgierski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S.W., D.K., E.R., E.W., J.S., K.O., K.W., M.Z. i W.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Wa 1508/18 w sprawie ze skargi S.W., D.K., E.R., E.W., J.S., K.O., K.W., M.Z. i W.W. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] maja 2018 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 22 lutego 2019 r. oddalił skargę S.W., D.K., E.R., E.W., J.S., K.O., K.W., M.Z. i W.W. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z [...] maja 2018 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyli skarżący, zaskarżając to rozstrzygnięcie w całości i wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji celem ponownego rozpoznania oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych. Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucili naruszenie:

1) art. 141 § 4 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dalej: ppsa, oraz w związku art. 7, art. 8, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, dalej: kpa, przez ich błędną wykładnię i zastosowanie polegające na braku wyczerpującego rozpatrzenia całego zebranego w sprawie materiału dowodowego sprawy i w konsekwencji ustalenie stanu faktycznego i prawnego niezgodnego ze stanem rzeczywistym, tj. wadliwe ustalenie, że w decyzjach poprzedzających prawidłowo ustalono powierzchnię nieruchomości, za którą wypłacono odszkodowanie, stawkę za metr kwadratowy oraz adresatów decyzji poprzedzających, a tym samym prawidłowo ustalono odszkodowanie wypłacone na podstawie decyzji poprzedzających i w konsekwencji nieuwzględnienie skargi, mimo istnienia podstaw do jej uwzględnienia;