Wyrok NSA z dnia 8 sierpnia 2023 r., sygn. II GSK 610/20

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciecha Kręcisz (spr.) Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia NSA Małgorzata Rysz Protokolant Paweł Cholewski po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 października 2019 r. sygn. akt VI SA/Wa 2234/18 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia 18 września 2018 r. nr DSP-WNA.456.15.2018 w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie obowiązków informacyjnych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od J. S. na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 31 października 2019 r., sygn. akt VI SA/Wa 2234/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. S. S. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia 18 września 2018 r., nr DSP-WNA.456.15.2018, w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie obowiązków informacyjnych.

Ze skargą kasacyjną od powyższego wyroku wystąpiła J. S. S. zaskarżając ten wyrok w całości, wnosząc o jego uchylenie w całości oraz rozpoznanie skargi, stosowanie do treści art. 188 p.p.s.a., a także o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wedle norm prawem przepisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła naruszenie prawa procesowego, które to uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

1. art. 145 § 1 ust. 1 lit. c) p.p.s.a. oraz art. 151 p.p.s.a. w związku z art. 91 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w związku z art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej – poprzez nieuwzględnienie wiążącego Polskę prawa międzynarodowego i naruszenie prawa do skutecznego środka prawnego i bezstronnego sądu zagwarantowanego w art. 47 Karty Praw Podstawowych UE poprzez oddalenie skargi Skarżącej i zaakceptowanie, że decyzje KNF dotyczące Skarżącej opierały się na ustaleniach zawartych w decyzji wydanej w innym postępowaniu, a organ administracji zamiast przeprowadzić własne postępowanie dowodowe w sprawie, przyjął za udowodnione ustalenia faktyczne zawarte w innej decyzji, co w konsekwencji doprowadziło do pozbawienia Skarżącej prawa do obrony poprzez brak możliwości zapoznania się z dowodami, które służyły do tamtego rozstrzygnięcia i przedstawiania przeciwdowodów;