Wyrok NSA z dnia 13 września 2023 r., sygn. I GSK 1180/20

Podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług, z tytułu importu towarów, jest wartość celna powiększona o należne cło, przy czym w razie stwierdzenia przez organ celny, że kwota podatku została wykazana nieprawidłowo, naczelnik urzędu celnego jest zobligowany do wydania decyzji określającej podatek w prawidłowej wysokości. W przypadku określenia długu celnego ostateczną decyzją organu celnego i wynikające z niej ustalenia dotyczące wartości niezbędnych do określenia podstawy opodatkowania, takie jak: wartość celna towaru, klasyfikacja taryfowa czy cło, nie mogą być kontrolowane w postępowaniu podatkowym dla potrzeb prawidłowego określenia należnych podatków z tytułu importu towarów.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra (spr.) Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia del. NSA Jacek Surmacz Protokolant Marta Woźniak po rozpoznaniu w dniu 13 września 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 13 maja 2020 r. sygn. akt I SA/Bk 387/20 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z dnia 21 lutego 2020 r. nr 2001-IOC.4103.4.2020 w przedmiocie podatku akcyzowego, opłaty paliwowej oraz podatku od towarów i usług 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od J. G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 13 maja 2020 r., sygn. akt I SA/Bk 387/20, oddalił skargę J. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z 21 lutego 2020 r. w przedmiocie podatku akcyzowego, opłaty paliwowej oraz podatku od towarów i usług.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy:

W wyniku czynności kontrolnych, przeprowadzonych w dniu 11 lipca 2017 r. na terenie firmy G. J.G. w S. stwierdzono praktykę polegającą na usuwaniu ze zbiorników pojazdów samochodowych należących do skarżącego paliwa w postaci oleju napędowego, przywożonego spoza Unii Europejskiej, zwolnionego z należności przywozowych. Powyższy mechanizm polegał na tym, że do pojazdów wyjeżdżających w podróż służbową do Rosji bądź na Białoruś bezpośrednio przed wyjazdem tankowana była na bazie niewielka ilość paliwa, wystarczająca na pokonanie trasy z bazy firmy do granicy Unii z Białorusią. Na Białorusi kierowca dotankowywał określoną ilość paliwa, która umożliwiała poruszanie się środka transportu po tym kraju. Po wjeździe na obszar Rosji następowało ponowne, zazwyczaj dwu- lub trzykrotne tankowanie paliwa. W drodze powrotnej, przed granicą Białorusi z Unią następowało ostatnie tankowanie "do pełna". Po powrocie do przedsiębiorstwa następowało ponowne tankowanie pojazdu "do pełna" paliwem znajdującym się na bazie. Następnie, w zależności od tego, dokąd miał udać się dany pojazd w kolejną podróż służbową, następowało zlanie paliwa w określonej ilości. Jeżeli następna podróż miała odbyć się na terytorium Polski lub do innego kraju Unii Europejskiej, zlewano taką ilość paliwa, aby pozostające w baku pojazdu paliwo wystarczyło na tę podróż. Natomiast w przypadku następnego kursu do Rosji lub na Białoruś, zlewano większość znajdującego się w baku paliwa, pozostawiając tylko taką ilość, która umożliwi dotarcie pojazdu na obszar Białorusi.