Wyrok NSA z dnia 24 sierpnia 2023 r., sygn. I GSK 747/23

Środki unijne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia NSA Beata Sobocha-Holc (spr.) Sędzia NSA Henryk Wach Protokolant Agata Skorupska po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej E. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 11 maja 2023 r. sygn. akt III SA/Lu 83/23 w sprawie ze skargi E. B. na rozstrzygnięcie protestu Lubelskiej Agencji Wspierania Przedsiębiorczości z dnia 23 stycznia 2023 r. nr OO.ŁŁ.40180/1/2023 w przedmiocie negatywnej oceny projektu 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od E. B. na rzecz Lubelskiej Agencji Wspierania Przedsiębiorczości 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 11 maja 2023 r., sygn. akt III SA/Lu 83/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę E. B. (dalej: Skarżąca) na rozstrzygnięcie przez Lubelską Agencję Wspierania Przedsiębiorczości protestu.

Skarżąca wniosła skargę kasacyjną od wyroku WSA z 11 maja 2023 r., w której zaskarżyła to orzeczenie w całości, zarzucając naruszenie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie przepisów prawa materialnego:

1) art. 2 pkt. 18, w tym przepisu objętego literą a) oraz c) Rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE. L. z 2014 r. Nr 187, str. 1 z poźn. zm., dalej: Rozporządzenie 651/2014) w zw. z pkt. 14 preambuły oraz art. 2, art. 4 ust. 1, art. 5 oraz 6 ust. 1 i 2 Załącznika I do Rozporządzenia 651/2014, jak również art. 3 ust. 3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1301/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego i przepisów szczególnych dotyczących celu "Inwestycje na rzecz wzrostu i zatrudnienia" oraz w sprawie uchylenia rozporządzenia (WE) nr 1080/2006 (Dz. Urz. UE. L. z 2013 r. Nr 347, str. 289 z poźn. zm.),oraz art. 125 ust. 3 lit. d) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz. Urz. UE L, 2013 r.. Nr 347, s. 320 z poźn. zm.) – poprzez błędną wykładnie tych przepisów, na podstawie której Sąd I instancji błędnie i bez podstawy prawnej przyjął, że zgodnie z przepisem art. 2 pkt. 18 Rozporządzenia 651/2014 ma być prowadzona ocena nie konkretnego wnioskodawcy – przedsiębiorstwa ubiegającego się o pomoc publiczną oraz uzyskanie statusu beneficjenta – ale grupy przedsiębiorstw powiązanych. Wykładnia przyjęta przez Sąd I instancji pozostaje w sprzeczności z rzeczywistym brzmieniem art. 2 pkt 18 Rozporządzenia 651/2014 oraz wykładnią tego przepisu przedstawioną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z dnia 27 stycznia 2022 r. w sprawie C-347/20 SIA "Zinatnes parks" przeciwko Finanśu ministrija.