Wyrok NSA z dnia 10 marca 2023 r., sygn. II GSK 104/20

Transport

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dorota Dąbek (spr.) Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska- Kuraszkiewicz po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Y.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 czerwca 2019 r. sygn. akt VI SA/Wa 1954/18 w sprawie ze skargi Y.B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 31 lipca 2018 r. nr BP.501.809.2018.1091.RZ9.4321 w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

I.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 czerwca 2019 r., sygn. akt VI SA/Wa 1954/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Y. B. (zwanego dalej: skarżący) na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego (zwanego dalej: GITD, organ) z dnia 31 lipca 2018 r., nr BP.501.809.2018.1091.RZ9.4321, utrzymującą w mocy decyzję Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego (PWITD) o nałożeniu na skarżącego kary w wysokości 10.000 zł za wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego bez posiadania ważnego zezwolenia oraz skrócenie dziennego czasu odpoczynku kierowcy. Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 138 k.p.a. oraz art. 4 pkt 22 lit. h, art. 28 ust. 1, art. 92a ust. 1-6, art. 92c u.t.d. i lp. 3.1. i 5.3. załącznika nr 3 do u.t.d., a także art. 1, art. 8 i art. 9 Umowy Europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR) sporządzonej w Genewie z dnia 1 lipca 1970 r. (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 409; zwana dalej: umową europejską) oraz art. 6 ust. 1 i art. 7 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy o międzynarodowych przewozach drogowych, sporządzonej w Warszawie dnia 18 maja 1992 r., (M.P. z dnia 5 lutego 2002 r.; zwanej dalej: umową dwustronną).

Sąd oddalając skargę uznał, że przedstawione przez organ okoliczności wskazywały, że skarżący naruszył prawo przez wykonywanie transportu międzynarodowego bez posiadania ważnego zezwolenia. Sąd wskazał, że odpowiedzialność przewidziana w art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 874 ze zm., zwanej dalej: u.t.d.) nie jest uzależniona od winy i dla jej ustalenia wystarczające jest stwierdzenie samego faktu naruszenia obowiązków i warunków przewozu drogowego, co w niniejszej sprawie nastąpiło.