Podaje się niniejszym do wiadomości, że Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej dnia 27 listopada 2013 r. ratyfikował Zmiany do Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), sporządzonej w Genewie dnia 1 lipca 1970 r., przyjęte w Genewie w dniach 27 listopada 2003 r., 16 marca 2006 r. i 20 czerwca 2010 r.¹⁾

1. Jednocześnie podaje się do wiadomości, co następuje:

1) przyjęta w Genewie dnia 27 listopada 2003 r. Zmiana nr 4 do Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR) weszła w życie dnia 27 lutego 2004 r. dla wszystkich stron umowy;

2) przyjęta w Genewie dnia 16 marca 2006 r. Zmiana nr 5 do Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR) weszła w życie dnia 16 czerwca 2006 r. dla wszystkich stron umowy;

3) przyjęta w Genewie dnia 20 czerwca 2010 r. Zmiana nr 6 do Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR) weszła w życie dnia 20 września 2010 r. dla wszystkich stron umowy.

2. Jednocześnie podaje się do wiadomości, że stronami Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR) są wymienione poniżej państwa:

Republika Albanii

Księstwo Andory

Republika Armenii

Republika Austrii

Republika Azerbejdżanu

Królestwo Belgii

Republika Białorusi

Bośnia i Hercegowina

Republika Bułgarii

Republika Chorwacji

Republika Cypryjska

Czarnogóra

Republika Czeska

Królestwo Danii

Republika Estońska

Republika Finlandii

Republika Francuska

Republika Grecka

Gruzja

Królestwo Hiszpanii

Irlandia

Republika Kazachstanu

Księstwo Liechtensteinu

Republika Litewska

Wielkie Księstwo Luksemburga

Republika Łotewska

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii

Republika Malty

Republika Mołdawii

Księstwo Monako

Królestwo Niderlandów

Republika Federalna Niemiec

Królestwo Norwegii

Rzeczpospolita Polska

Republika Portugalska

Federacja Rosyjska

Rumunia

Republika San Marino

Republika Serbii

Republika Słowacka

Republika Słowenii

Konfederacja Szwajcarska

Królestwo Szwecji

Republika Tadżykistanu

Republika Turcji

Turkmenistan

Ukraina

Republika Uzbekistanu

Węgry

Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej

Republika Włoska

3. Jednocześnie podaje się do wiadomości, że ujednolicony tekst wskazanej wyżej umowy, uwzględniający nowelizacje wprowadzone powyższymi zmianami, ogłasza się w załączniku do niniejszego oświadczenia rządowego.

Załącznik do oświadczenia rządowego
z dnia 10 grudnia 2013 r. (poz. 409)

Przekład

UMOWA EUROPEJSKA
dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe
(AETR)
(wersja ujednolicona)*

Umowa europejska dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR)

Umawiające się Strony, pragnąc popierać rozwój i usprawnienie międzynarodowych przewozów drogowych pasażerów i ładunków, przekonane o potrzebie zwiększenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, uregulowania niektórych przepisów dotyczących warunków zatrudnienia w międzynarodowym transporcie drogowym zgodnie z zasadami Międzynarodowej Organizacji Pracy oraz wspólnego ustalenia niektórych środków dla zapewnienia przestrzegania takiego uregulowania, uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Określenia

W rozumieniu niniejszej umowy określenie:

(a) „pojazd” oznacza każdy pojazd samochodowy lub przyczepę; określenie to obejmuje zespół pojazdów;

(b) „pojazd samochodowy” oznacza każdy pojazd drogowy napędzany umieszczonym w nim silnikiem, zasilanym z własnego źródła energii, który służy normalnie do przewozu osób lub rzeczy; określenie to nie obejmuje ciągników rolniczych;

(c) „przyczepa” oznacza każdy pojazd przeznaczony do ciągnięcia przez pojazd samochodowy; określenie to obejmuje naczepy;

(d) „naczepa” oznacza każdą przyczepę przeznaczoną do sprzęgania z pojazdem samochodowym w taki sposób, że część naczepy spoczywa na pojeździe samochodowym i że znaczna część masy naczepy i jej ładunku obciąża pojazd samochodowy;

(e) „zespół pojazdów” oznacza sprzężone ze sobą pojazdy, poruszające się po drodze jako całość;

(f) „dopuszczalna masa całkowita”¹ oznacza maksymalną masę pojazdu wraz z ładunkiem, ustaloną jako dopuszczalną przez właściwy organ kraju rejestracji pojazdu;

(g) „przewóz drogowy”² oznacza każdą podróż odbywaną w całości lub części po drogach publicznych, z ładunkiem lub bez, pojazdem używanym do przewozu osób lub rzeczy;

(h) „międzynarodowy przewóz drogowy” oznacza przewóz drogowy, w czasie którego następuje przekroczenie przynajmniej jednej granicy;

(i) „usługi regularne”³ oznacza usługi polegające na przewozie osób z określoną częstotliwością i po określonych trasach, z możliwością wsiadania i wysiadania na ustalonych z góry przystankach.

Przepisy regulujące te usługi lub zastępujące je dokumenty, zatwierdzone przez właściwe organy Umawiających się Stron i opublikowane przez przewoźnika przed ich zastosowaniem, określają warunki przewozu, mianowicie częstotliwość, rozkłady jazdy, taryfy i obowiązek przewozu w takim zakresie, w jakim te warunki nie są ujęte w żadnych przepisach prawnych lub porządkowych.

Za usługi regularne uznaje się również te usługi, które zapewniają przewóz określonych kategorii osób, z wyłączeniem innych podróżnych, w zakresie, w jakim są świadczone na warunkach określonych w pierwszym akapicie niniejszej definicji, niezależnie od tego, kto je organizuje. Usługi tej kategorii, mianowicie zapewniające przewóz pracowników do miejsca pracy oraz z miejsca pracy do ich miejsca zamieszkania lub przewóz uczniów do szkół oraz ze szkół do ich miejsca zamieszkania, będą dalej określane jako „specjalne usługi regularne”;

(j) „kierowca”⁴ oznacza każdą osobę, otrzymującą wynagrodzenie lub nie, która prowadzi pojazd nawet w ciągu krótkiego okresu, oraz każdą osobę, która jest przewożona w pojeździe w celu podjęcia, w ramach swoich obowiązków, jego prowadzenia w razie potrzeby;

(k) „członek załogi” oznacza kierowcę lub każdą z niżej wymienionych osób, niezależnie od tego, czy osoba ta otrzymuje wynagrodzenie czy też nie:

(i) konwojenta, tzn. każdą osobę towarzyszącą kierowcy, która pomaga mu w niektórych manewrach, i biorącą zwykle czynny udział w operacjach transportowych, chociaż niebędącą kierowcą w rozumieniu ustępu (j) niniejszego artykułu,

(ii) konduktora, tzn. osobę towarzyszącą kierowcy pojazdu samochodowego przeznaczonego do przewozu osób, odpowiedzialną w szczególności za sprzedaż i kontrolowanie biletów lub innych dokumentów upoważniających osoby do podróży tym pojazdem;

(l) „tydzień”⁵ oznacza okres zawarty między godziną 00:00 w poniedziałek a godziną 24:00 w niedzielę;

(m) „odpoczynek”⁶ oznacza każdy nieprzerwany okres, podczas którego kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem;

(n) „przerwa”⁷ oznacza okres, w którym kierowca nie może prowadzić pojazdu ani wykonywać żadnej innej pracy, wykorzystywany wyłącznie do wypoczynku;

(o) „dzienny okres odpoczynku” oznacza dzienny okres, w którym kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem i obejmuje „regularny dzienny okres odpoczynku” oraz „skrócony dzienny okres odpoczynku”:

(i) „regularny dzienny okres odpoczynku” oznacza nieprzerwany odpoczynek trwający co najmniej 11 godzin. Alternatywnie, regularny dzienny okres odpoczynku można wykorzystać w dwóch częściach, z których pierwsza musi nieprzerwanie trwać co najmniej 3 godziny a druga co najmniej 9 godzin;

(ii) „skrócony dzienny okres odpoczynku” oznacza nieprzerwany odpoczynek trwający co najmniej 9 godzin, ale krócej niż 11 godzin;

(p) „tygodniowy okres odpoczynku” oznacza tygodniowy okres, w którym kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem i obejmuje „regularny tygodniowy okres odpoczynku” oraz „skrócony tygodniowy okres odpoczynku”:

(i) „regularny tygodniowy okres odpoczynku” oznacza odpoczynek trwający co najmniej 45 godzin;

(ii) „skrócony tygodniowy okres odpoczynku” oznacza odpoczynek trwający krócej niż 45 godzin, który można, na warunkach ustalonych w artykule 8, ustęp 6 umowy, skrócić do nie mniej niż 24 kolejnych godzin;

(q) „inna praca” oznacza wszystkie czynności wykonywane w ramach pracy z wyjątkiem prowadzenia pojazdu, włącznie z wszelką pracą dla tego samego lub innego pracodawcy, w sektorze transportowym lub poza nim. Nie obejmuje ona czasu oczekiwania oraz czasu niepoświęconego prowadzeniu pojazdu, spędzonego w pojeździe będącym w ruchu, na promie lub w pociągu;

(r) „czas prowadzenia pojazdu” oznacza zarejestrowany automatycznie, półautomatycznie lub ręcznie czas trwania czynności prowadzenia pojazdu w warunkach określonych w niniejszej umowie;

(s) „dzienny czas prowadzenia pojazdu” oznacza łączny czas prowadzenia pojazdu od zakończenia jednego dziennego okresu odpoczynku do rozpoczęcia następnego dziennego okresu odpoczynku lub pomiędzy dziennym okresem odpoczynku a tygodniowym okresem odpoczynku;

(t) „tygodniowy czas prowadzenia pojazdu” oznacza łączny czas prowadzenia pojazdu w ciągu tygodnia;

(u) „okres prowadzenia pojazdu” oznacza łączny czas prowadzenia pojazdu od chwili rozpoczęcia przez kierowcę prowadzenia pojazdu po okresie odpoczynku lub przerwie do momentu rozpoczęcia okresu odpoczynku lub przerwy. Okres prowadzenia pojazdu może być ciągły lub przerywany;

(v) „załoga kilkuosobowa” oznacza sytuację, w której w trakcie każdego okresu prowadzenia pojazdu pomiędzy dwoma kolejnymi dziennymi okresami odpoczynku, lub pomiędzy dziennym okresem odpoczynku a tygodniowym okresem odpoczynku, w pojeździe przebywa co najmniej dwóch kierowców w celu prowadzenia pojazdu. Przez pierwszą godzinę obsady kilkuosobowej obecność innego kierowcy lub kierowców jest fakultatywna, ale przez pozostałą część tego okresu jest obowiązkowa;

(w) „przedsiębiorstwo transportowe” oznacza osobę fizyczną, osobę prawną lub związek lub grupę osób nieposiadającą osobowości prawnej, niezależnie od tego, czy działa zarobkowo lub nie, lub jednostkę państwową, niezależnie od tego, czy posiada ona osobowość prawną, czy też podlega organowi posiadającemu osobowość prawną, która zarobkowo lub na potrzeby własne wykonuje przewozy drogowe.

Artykuł 2⁸

Zakres stosowania

1. Niniejszą umowę stosuje się na terytorium każdej Umawiającej się Strony do każdego międzynarodowego przewozu drogowego wykonywanego pojazdem zarejestrowanym na terytorium tej Umawiającej się Strony lub na terytorium każdej innej Umawiającej się Strony.

2. Jednakże, o ile Umawiające się Strony, których terytorium jest wykorzystywane, nie uzgodnią inaczej, niniejsza umowa nie ma zastosowania do międzynarodowych przewozów drogowych, wykonywanych przez:

(a) pojazdy przeznaczone do przewozu rzeczy, których dopuszczalna masa całkowita, łącznie z przyczepą lub naczepą, nie przekracza 3,5 tony;

(b) pojazdy przeznaczone do przewozu osób, które ze względu na typ konstrukcyjny i wyposażenie nadają się do przewozu najwyżej dziewięciu osób łącznie z kierowcą i są do tego celu przeznaczone;

(c) pojazdy przeznaczone do przewozu osób w ramach przewozów regularnych, których trasa nie przekracza 50 kilometrów;

(d) pojazdy, których maksymalna prędkość dopuszczalna nie przekracza 40 kilometrów na godzinę;

(e) pojazdy będące własnością lub wynajmowane bez kierowcy przez siły zbrojne, służby obrony cywilnej, straż pożarną i siły odpowiedzialne za utrzymanie porządku publicznego, gdy przewóz wykonywany jest w związku z zadaniami powierzonymi tym służbom i pozostaje pod ich kontrolą;

(f) pojazdy używane w stanach nadzwyczajnych lub przeznaczone do zadań ratownictwa, w tym do niehandlowych przewozów pomocy humanitarnej;

(g) wyspecjalizowane pojazdy przeznaczone do zadań medycznych;

(h) wyspecjalizowane pojazdy pomocy drogowej poruszające się w odległości do 100 kilometrów od swojej bazy;

(i) pojazdy poddawane próbom drogowym w celach ulepszeń technicznych, naprawczych lub utrzymania oraz pojazdy nowe bądź przebudowane, które nie zostały jeszcze dopuszczone do ruchu;

(j) pojazdy, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 7,5 tony używane do niehandlowych przewozów rzeczy;

(k) pojazdy użytkowe o statusie pojazdów zabytkowych zgodnie z przepisami Umawiającej się Strony, na terytorium której są użytkowane, wykorzystywane do niehandlowych przewozów osób lub rzeczy.

Artykuł 3⁹

Zastosowanie niektórych postanowień umowy do przewozów drogowych wykonywanych przez pojazdy zarejestrowane na terytorium państw niebędących Stronami niniejszej umowy

1. Każda Umawiająca się Strona będzie stosować na swym terytorium do międzynarodowego przewozu drogowego wykonywanego jakimkolwiek pojazdem zarejestrowanym na terytorium państwa niebędącego Stroną niniejszej umowy postanowienia nie mniej wymagające niż te, które określone są w artykułach 5, 6, 7, 8, 9 i 10 niniejszej umowy.

2. (a) Jednakże, każda Umawiająca się Strona, w przypadku pojazdu zarejestrowanego w państwie, które nie jest Stroną niniejszej umowy, będzie mogła zamiast przyrządu kontrolnego, odpowiadającego specyfikacjom załącznika do niniejszej umowy, żądać tylko dziennych wykresówek wypełnianych ręcznie przez każdego członka załogi odnoszących się do okresu od chwili wjazdu na terytorium pierwszej Umawiającej się Strony.

(b) W tym celu każdy członek załogi będzie wpisywał na swoją wykresówkę informacje dotyczące jego czynności zawodowych oraz okresów odpoczynku korzystając z odpowiednich symboli graficznych określonych w artykule 12 załącznika do niniejszej umowy.

Artykuł 4¹⁰

Zasady ogólne

Każda Umawiająca się Strona może stosować wyższe wielkości minimalne i niższe maksymalne niż ustalone w artykułach 5 do 8 włącznie. Jednakże postanowienia niniejszej umowy będą miały zastosowanie do kierowców wykonujących działalność międzynarodowego transportu drogowego w pojazdach, zarejestrowanych w innym Umawiającym się lub Nieumawiającym się państwie.

Artykuł 5¹¹

Załogi

1. Minimalny wiek kierowców wykonujących przewozy rzeczy ustala się, jak następuje:

(a) dla pojazdów, łącznie, gdy taki przypadek ma miejsce, z przyczepami lub naczepami, o dopuszczalnej masie całkowitej mniejszej lub równej 7,5 t, na ukończone 18 lat;

(b) dla innych pojazdów, na:

– 21 ukończonych lat, lub

– 18 ukończonych lat, pod warunkiem że zainteresowany posiada świadectwo kwalifikacji zawodowych uznane przez jedną z Umawiających się Stron, stwierdzające ukończenie szkolenia dla kierowców wykonujących przewóz drogowy rzeczy. Umawiające się Strony będą się wzajemnie informować o minimalnym krajowym poziomie szkolenia obowiązującym w ich państwie i innych stosowanych warunkach, dotyczących kierowców wykonujących międzynarodowy przewóz rzeczy, zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy.

2. Kierowcy wykonujący przewozy osób muszą mieć ukończone 21 lat.

Kierowcy wykonujący przewozy osób na trasach w promieniu powyżej 50 kilometrów od miejsca normalnej bazy pojazdów muszą również spełniać jeden z następujących warunków:

(a) mieć przepracowany co najmniej jeden rok przy przewozie rzeczy, jako kierowca pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej ponad 3,5 tony;

(b) mieć przepracowany co najmniej jeden rok jako kierowca pojazdów przewożących osoby na trasach nieprzekraczających promienia 50 kilometrów od miejsca normalnej bazy pojazdu lub wykonujący inne rodzaje przewozów osób niepodlegających niniejszej umowie, jeżeli właściwy organ uzna, że w ten sposób zdobył niezbędne doświadczenie;

(c) posiadać świadectwo kwalifikacji zawodowych, uznane przez jedną z Umawiających się Stron, stwierdzające ukończone szkolenie dla kierowców wykonujących przewóz drogowy osób.

Artykuł 6¹²

Okresy prowadzenia

1. Dzienny czas prowadzenia pojazdu, określony w artykule 1, litera (s) niniejszej umowy, nie może przekroczyć 9 godzin. Czas ten może być przedłużony najwyżej dwukrotnie w każdym tygodniu do maksymalnie 10 godzin.

2. Tygodniowy czas prowadzenia pojazdu, określony w artykule 1, litera (t) niniejszej umowy, nie może przekroczyć 56 godzin.

3. Całkowity czas prowadzenia pojazdu w każdym okresie dwóch następujących po sobie tygodni nie może przekroczyć 90 godzin.

4. Okresy prowadzenia pojazdu obejmować będą wszystkie przypadki prowadzenia pojazdu na terytorium Umawiających się Stron oraz państw niebędących Stronami niniejszej umowy.

5. Kierowca zapisuje jako inną pracę cały czas określony w artykule 1, litera (q), a także cały czas spędzony na prowadzeniu pojazdu używanego do działalności zarobkowej nieobjętego zakresem stosowania niniejszej umowy oraz zapisuje wszelkie okresy gotowości określone w artykule 12, ustęp 3 litera (c) załącznika do niniejszej umowy.

Zapisu tego dokonuje się ręcznie na wykresówce lub na wydruku lub przy użyciu funkcji ręcznego wprowadzania danych do urządzenia rejestrującego.

Artykuł 7¹³

Przerwy

1. Po czteroipółgodzinnym okresie prowadzenia pojazdu kierowcy przysługuje co najmniej 45-minutowa przerwa, chyba że zaczyna on okres odpoczynku.

2. Przerwę tę, określoną w artykule 1 litera (n) niniejszej umowy, może zastąpić przerwa długości co najmniej 15 minut, po której nastąpi przerwa długości co najmniej 30 minut, rozłożone w czasie w taki sposób, aby zachować zgodność z postanowieniami ustępu 1.

3. Dla celów niniejszego artykułu, czas oczekiwania i czas niepoświęcony prowadzeniu pojazdu, spędzony w pojeździe będącym w ruchu, na promie lub w pociągu nie będzie traktowany jako „inna praca” określona w artykule 1, litera (q) niniejszej umowy i będzie mógł być zakwalifikowany jako „przerwa”.

4. Przerwy przestrzegane na podstawie niniejszego artykułu nie mogą być uznawane za dzienne okresy odpoczynku.

Artykuł 8¹⁴

Okresy odpoczynku

1. Kierowca korzysta z dziennego i tygodniowego okresu odpoczynku, które określone są w artykule 1 litera (o) i (p).

2. W każdym 24-godzinnym okresie po upływie poprzedniego dziennego okresu odpoczynku lub tygodniowego okresu odpoczynku kierowca musi wykorzystać kolejny dzienny okres odpoczynku.

Jeśli część dziennego okresu odpoczynku zawarta w 24-godzinnym okresie wynosi co najmniej 9 godzin, ale mniej niż 11 godzin, wówczas ten dzienny okres odpoczynku uznaje się za skrócony dzienny okres odpoczynku.

3. Na zasadzie odstępstwa od postanowień ustępu 2, w ciągu 30 godzin od zakończenia dziennego lub tygodniowego okresu odpoczynku, kierowca należący do kilkuosobowej załogi musi skorzystać z kolejnego dziennego okresu odpoczynku trwającego co najmniej 9 godzin.

4. Dzienny okres odpoczynku może zostać przedłużony do rozmiarów regularnego lub skróconego tygodniowego okresu odpoczynku.

5. Kierowca może mieć najwyżej trzy skrócone dzienne okresy odpoczynku pomiędzy dwoma tygodniowymi okresami odpoczynku.

6. (a) W ciągu dwóch kolejnych tygodni kierowca wykorzystuje co najmniej:

(i) dwa regularne tygodniowe okresy odpoczynku, lub

(ii) jeden regularny tygodniowy okres odpoczynku i jeden skrócony tygodniowy okres odpoczynku trwający co najmniej 24 godziny. Skrócenie to należy jednak skompensować równoważnym odpoczynkiem wykorzystanym jednorazowo przed końcem trzeciego tygodnia następującego po danym tygodniu.

Tygodniowy okres odpoczynku rozpoczyna się nie później niż po zakończeniu sześciu okresów 24-godzinnych licząc od końca poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku.

(b) Na zasadzie odstępstwa od postanowień ustępu 6 litera (a) kierowca samodzielnie wykonujący międzynarodowy przewóz osób, inny niż przewóz regularny, może przełożyć tygodniowy okres odpoczynku przez maksymalnie dwanaście kolejnych okresów 24-godzinnych po poprzednim regularnym tygodniowym okresie odpoczynku, z zastrzeżeniem że:

(i) przewóz trwa co najmniej 24 kolejne godziny na terytorium Umawiającej się Strony lub państwa trzeciego innego niż państwo, w którym przewóz został rozpoczęty, oraz

(ii) kierowca po skorzystaniu z odstępstwa wykorzysta:

a. dwa regularne tygodniowe okresy odpoczynku, lub

b. jeden regularny tygodniowy okres odpoczynku i jeden skrócony tygodniowy okres odpoczynku trwający co najmniej 24 godziny. Skrócenie to należy jednak skompensować równoważnym odpoczynkiem wykorzystanym jednorazowo przed końcem trzeciego tygodnia następującego po zakończeniu okresu odstępstwa,

oraz

(iii) po upływie czterech lat od wdrożenia tachografu cyfrowego przez państwo, w którym pojazd jest zarejestrowany, pojazd wyposażony jest w urządzenie rejestrujące zgodne z wymogami suplementu 1B do załącznika, i

(iv) po 1 stycznia 2014 r. w przypadku prowadzenia pojazdu w godzinach od 22:00 do 06:00, pojazd obsługuje załoga kilkuosobowa lub okres prowadzenia, o którym mowa w artykule 7, jest skrócony do trzech godzin.

(c) Na zasadzie odstępstwa od postanowień ustępu 6 litera (a) kierowcy należący do kilkuosobowej załogi w każdym tygodniu wykorzystują regularny tygodniowy okres odpoczynku trwający co najmniej 45 godzin. Okres ten może być skrócony do co najmniej 24 godzin (skrócony tygodniowy okres odpoczynku). Każde skrócenie należy jednak skompensować równoważnym odpoczynkiem wykorzystanym jednorazowo przed końcem trzeciego tygodnia następującego po danym tygodniu.

Tygodniowy okres odpoczynku rozpoczyna się nie później niż po zakończeniu sześciu okresów 24-godzinnych licząc od końca poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku.

7. Odpoczynek wykorzystywany jako rekompensata za skrócony tygodniowy okres odpoczynku wykorzystuje się łącznie z innym okresem odpoczynku trwającym co najmniej 9 godzin.

8. Jeżeli kierowca dokona takiego wyboru, dzienne okresy odpoczynku i skrócone tygodniowe okresy odpoczynku poza bazą można wykorzystywać w pojeździe, o ile posiada on odpowiednie miejsce do spania dla każdego kierowcy przewidziane w projekcie konstrukcyjnym i pojazd znajduje się na postoju.

9. Tygodniowy okres odpoczynku, który przypada na dwa tygodnie można zaliczyć do dowolnego z nich, ale nie obu.

Artykuł 8 bis¹⁵

Odstępstwa od postanowień artykułu 8

1. Na zasadzie odstępstwa od postanowień artykułu 8, w przypadku gdy kierowca towarzyszy pojazdowi transportowanemu promem lub pociągiem i wykorzystuje regularny dzienny okres odpoczynku, okres ten można przerwać nie więcej niż dwukrotnie innymi czynnościami, z zastrzeżeniem spełnienia następujących warunków:

(a) musi istnieć możliwość spędzenia tej części dziennego okresu odpoczynku, która jest wykorzystywana na lądzie, przed lub po części dziennego okresu odpoczynku odebranej na pokładzie promu lub w pociągu,

(b) okres między dwiema częściami dziennego okresu odpoczynku musi być możliwie jak najkrótszy i w żadnym przypadku nie może przekraczać jednej godziny przed wejściem na pokład lub zejściem z pokładu, przy czym formalności celne włącza się do operacji wejścia lub zejścia z pokładu.

Podczas tego regularnego dziennego okresu odpoczynku kierowca ma do dyspozycji koję lub kuszetkę.

2. Czas spędzony na dojeździe do miejsca postoju pojazdu objętego zakresem niniejszej umowy lub powrotu z tego miejsca, jeżeli pojazd nie znajduje się ani w miejscu zamieszkania kierowcy, ani w bazie pracodawcy, w której kierowca zwykle pracuje, nie jest liczony jako odpoczynek lub przerwa, chyba że kierowca znajduje się na promie lub w pociągu i posiada dostęp do odpowiedniego miejsca do spania.

3. Czas spędzony przez kierowcę kierującego pojazdem nieobjętym zakresem niniejszej umowy do lub z pojazdu objętego zakresem niniejszej umowy, który nie znajduje się w miejscu zamieszkania kierowcy ani w bazie pracodawcy, gdzie kierowca zazwyczaj pracuje, jest traktowany jako „inna praca”.

Artykuł 9¹⁶

Wyjątki

Pod warunkiem, że nie zagraża to bezpieczeństwu na drodze oraz w celu umożliwienia kierowcy dojazdu do odpowiedniego miejsca postoju, kierowca może odstąpić od postanowień niniejszej umowy w zakresie niezbędnym dla zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu lub jego ładunku. Kierowca podaje rodzaj i powód odstąpienia od tych postanowień na wykresówce lub wydruku z przyrządu kontrolnego lub w swojej karcie dziennej najpóźniej po dojechaniu do odpowiedniego miejsca postoju.

Artykuł 10¹⁷

Przyrząd kontrolny

1. Umawiające się Strony zarządzą instalowanie i używanie w pojazdach zarejestrowanych na ich terytorium przyrządu kontrolnego, zgodnie z wymaganiami niniejszej umowy oraz załącznika i jego suplementów.

2. Przyrząd kontrolny, w rozumieniu niniejszej umowy, powinien, jeśli chodzi o konstrukcję, instalację, działanie i kontrolę, odpowiadać wymaganiom niniejszej umowy, załącznika oraz jego suplementów.

3. Uznaje się, że przyrząd kontrolny, który w zakresie konstrukcji, instalacji, działania i kontroli odpowiada rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r., spełnia wymagania niniejszej umowy, załącznika oraz jego suplementów.

Artykuł 11¹⁸

Nadzór ze strony przedsiębiorstwa

1. Przedsiębiorstwo organizuje przewozy drogowe oraz wydaje odpowiednie polecenia członkom załogi w taki sposób, aby mogli przestrzegać postanowień niniejszej umowy.

2. Przedsiębiorstwo powinno regularnie kontrolować okresy prowadzenia pojazdu, czas trwania innej pracy oraz okresy odpoczynku, posługując się wszystkimi dokumentami, będącymi w jego dyspozycji, takimi jak indywidualna książeczka kontrolna. W przypadku stwierdzenia naruszeń postanowień niniejszej umowy przedsiębiorstwo powinno bezzwłocznie je usunąć oraz podjąć kroki w celu wyeliminowania ich w przyszłości, na przykład w drodze zmiany godzin pracy oraz tras przejazdu.

3. Wynagradzanie kierowców, nawet w formie premii lub dodatków do wynagrodzenia, uzależnione od przebytej długości drogi i/lub ilości przewiezionych rzeczy jest zabronione, o ile wypłaty tego rodzaju nie pogorszą bezpieczeństwa na drogach lub nie zachęcą do naruszeń niniejszej umowy.

4. Przedsiębiorstwo transportowe odpowiada za naruszenia postanowień, których dopuszczają się kierowcy tego przedsiębiorstwa, nawet jeśli naruszenie takie miało miejsce na terytorium innej Umawiającej się Strony lub państwa niebędącego Stroną niniejszej umowy.

Bez uszczerbku dla prawa Umawiających się Stron do pociągnięcia przedsiębiorstw transportowych do pełnej odpowiedzialności, Umawiające się Strony mogą uzależnić pociągnięcie do odpowiedzialności za naruszenia przez przedsiębiorstwo przepisów ustępu 1 i 2. Umawiające się Strony mogą wziąć pod uwagę wszelkie dowody wskazujące na to, że nie jest uzasadnione pociągnięcie przedsiębiorstwa transportowego do odpowiedzialności za popełnione naruszenie.

5. Przedsiębiorstwa, spedytorzy, nadawcy ładunku, organizatorzy wycieczek, główni wykonawcy, podwykonawcy oraz agencje zatrudniania kierowców zapewnią, aby uzgodnione umownie harmonogramy transportu były zgodne z postanowieniami niniejszej umowy.

Artykuł 12¹⁹

Środki zapewniające stosowanie umowy

1. Każda Umawiająca się Strona podejmie właściwe środki, zapewniające przestrzeganie postanowień niniejszej umowy, zwłaszcza poprzez odpowiedni poziom kontroli drogowych i kontroli przeprowadzonych w siedzibach przedsiębiorstw, co roku, obejmujących duży i reprezentatywny odsetek kierowców, przedsiębiorstw i pojazdów wszystkich kategorii transportowych wchodzących w zakres niniejszej umowy.

(a) Kompetentne organy administracyjne Umawiających się Stron organizują kontrole tak, aby:

(i) w ciągu każdego roku kalendarzowego skontrolować minimum 1% dni przepracowanych przez kierowców pojazdów, których dotyczy niniejsza umowa. Od 1 stycznia 2010 r. odsetek ten zostanie zwiększony do co najmniej 2%, a od 1 stycznia 2012 r. do co najmniej 3%.

(ii) co najmniej 15% całkowitej liczby kontrolowanych dni skontrolować na drogach oraz co najmniej 25% w siedzibach przedsiębiorstw. Od 1 stycznia 2010 r. co najmniej 30% całkowitej liczby kontrolowanych dni będzie kontrolowanych na drogach oraz co najmniej 50% w siedzibach przedsiębiorstw.

(b) Kontrole drogowe obejmują:

(i) dzienne i tygodniowe okresy prowadzenia pojazdu, przerwy oraz dzienne i tygodniowe okresy odpoczynku;

(ii) w razie potrzeby wykresówki z dni poprzednich, które powinny znajdować się w pojeździe i/lub dane zapisane za ten sam okres na karcie kierowcy i/lub w pamięci przyrządu kontrolnego i/lub na wydrukach;

(iii) prawidłowe funkcjonowanie przyrządu kontrolnego.

Kontrole przeprowadzane będą bez dyskryminowania pojazdów, przedsiębiorstw i kierowców ze względu na kraj pochodzenia, a także bez względu na punkt początkowy lub docelowy podróży albo typ tachografu.

(c) W ramach kontroli w siedzibach przedsiębiorstw, oprócz elementów sprawdzanych w ramach kontroli drogowych oraz zgodności z postanowieniami artykułu 11, ustęp 2 załącznika, sprawdzane będą następujące elementy:

(i) tygodniowe okresy odpoczynku oraz okresy prowadzenia pojazdu pomiędzy tymi okresami odpoczynku;

(ii) dwutygodniowe limity godzin prowadzenia pojazdu;

(iii) rekompensaty za tygodniowe okresy odpoczynku skrócone zgodnie z artykułem 8, ustęp 6;

(iv) używanie wykresówek i/lub danych z jednostki pojazdowej oraz karty kierowcy i/lub organizacja czasu pracy kierowców.

2. W ramach wzajemnej pomocy kompetentne organy Umawiających się Stron regularnie przekazują sobie wzajemnie wszelkie dostępne informacje, dotyczące:

(i) naruszeń niniejszej umowy przez cudzoziemców i wszelkich kar nałożonych za te naruszenia;

(ii) kar nałożonych przez jedną z Umawiających się Stron na swych obywateli za takie naruszenia popełnione na terytorium innej Umawiającej się Strony.

W przypadku poważnych naruszeń informacja taka powinna zawierać również dane o zastosowanych karach.

3. Jeżeli wyniki kontroli drogowej wobec kierowcy pojazdu zarejestrowanego na terytorium innej Umawiającej się Strony dają podstawę sądzić, że miały miejsce naruszenia, których podczas kontroli nie można wykryć z powodu braku niezbędnych danych, kompetentne organy zainteresowanych Umawiających się Stron udzielają sobie wzajemnie pomocy dla wyjaśnienia sytuacji. W przypadku kontroli przeprowadzonej, z tym samym rezultatem, przez właściwą Umawiającą się Stronę na terenie przedsiębiorstwa, inna zainteresowana Strona powinna zostać powiadomiona o jej wynikach.

4.Umawiające się Strony współpracują ze sobą w zakresie organizowania kontroli drogowych.

5. Europejska Komisja Gospodarcza Organizacji Narodów Zjednoczonych wydaje co dwa lata raport na temat stosowania przez Umawiające się Strony ustępu 1 niniejszego artykułu.

6. (a) Umawiająca się Strona upoważni jej właściwe organy do nakładania kar na kierowcę za naruszenie niniejszej umowy ujawnione na jej terytorium, za które kara nie została nałożona, nawet gdy naruszenie takie miało miejsce na terytorium innej Umawiającej się Strony lub państwa niebędącego Stroną niniejszej umowy;

(b) Umawiająca się Strona upoważni jej właściwe organy do nakładania kar na przedsiębiorstwo za naruszenie niniejszej umowy ujawnione na jej terytorium, za które kara nie została nałożona, nawet gdy naruszenie takie miało miejsce na terytorium innej Umawiającej się Strony lub państwa niebędącego Stroną niniejszej umowy.

W drodze wyjątku, gdy ujawniono naruszenie, którego dopuściło się przedsiębiorstwo mające siedzibę na terytorium innej Umawiającej się Strony lub państwa niebędącego Stroną niniejszej umowy, nałożenie sankcji będzie zgodne z procedurą ustaloną w dwustronnej umowie dotyczącej przewozów drogowych zawartej między zainteresowanymi stronami.

Począwszy od roku 2011 Umawiające się Strony będą sprawdzały możliwość zniesienia wyjątku, o którym mowa w ustępie 6 litera (b), w zależności od gotowości wszystkich Umawiających się Stron.

7. W przypadku wszczęcia postępowania lub nałożenia kary przez Umawiającą się Stronę za określone naruszenie przepisów, przedstawia się kierowcy na piśmie odpowiednie dowody.

8. Umawiające się Strony zapewniają funkcjonowanie systemu proporcjonalnych kar, które mogą obejmować kary pieniężne nakładane za naruszenia niniejszej umowy na przedsiębiorstwa lub związanych z nimi spedytorów, nadawców ładunku, organizatorów wycieczek, głównych wykonawców, podwykonawców oraz agencje zatrudnienia kierowców.

Artykuł 12 bis²⁰

Znormalizowane wzory formularzy

1. W celu usprawnienia międzynarodowych kontroli drogowych, w załączniku do niniejszej umowy, do którego dołączony zostanie odpowiedni nowy suplement 3, wyprowadzone zostaną znormalizowane wzory formularzy do wykorzystania w razie potrzeby. Formularze te będą wprowadzane lub zmieniane zgodnie z procedurą określoną w artykule 22 ter.

2. Wzory formularzy przedstawione w suplemencie 3 nie są wiążące. Jeżeli jednak będą wykorzystywane, powinny być zgodne co do określonej treści, zwłaszcza w odniesieniu do numeracji, kolejności i tytułów rubryk.

3. W celu spełnienia wymogów krajowych i regionalnych Umawiające się Strony mogą uzupełniać te dane informacjami dodatkowymi. W żadnym wypadku takie informacje dodatkowe nie mogą być wymagane w odniesieniu do przewozu rozpoczynającego się na terytorium innej Umawiającej się Strony lub państwa trzeciego. W związku z tym będą one zawarte na formularzu całkowicie oddzielnym od danych określonych dla ruchu międzynarodowego.

4. Formularze te będą akceptowane w trakcie wszystkich kontroli drogowych przeprowadzanych na terytorium Umawiających się Stron niniejszej umowy.

Artykuł 13²¹

Postanowienia przejściowe

1. Wszystkie nowe postanowienia niniejszej umowy, w tym jej załącznika oraz jego suplementów 1B oraz 2, odnoszące się do wprowadzenia cyfrowego przyrządu kontrolnego, staną się obowiązkowe dla krajów będących Umawiającymi się Stronami niniejszej umowy najpóźniej po czterech latach od wejścia w życie odpowiednich zmian wynikających z procedury określonej w artykule 21. W związku z tym wszystkie pojazdy objęte niniejszą umową, które po raz pierwszy będą dopuszczone do ruchu po upływie tego okresu, będą wyposażone w przyrząd kontrolny zgodny z tymi nowymi wymaganiami. W trakcie tego czteroletniego okresu Umawiające się Strony, które nie wdrożyły jeszcze tych zmian w swoich krajach, będą przyjmować i kontrolować na swoich terytoriach pojazdy zarejestrowane na terytorium innej Umawiającej się Strony niniejszej umowy już wyposażone w tego typu cyfrowy przyrząd kontrolny.

2. (a) Umawiające się Strony podejmą niezbędne kroki, aby być w stanie wydać karty kierowcy, o których mowa w załączniku do niniejszej umowy, ze zmianami, najpóźniej na trzy miesiące przed upływem czteroletniego terminu określonego w ustępie 1. Ten minimalny trzymiesięczny okres będzie również przestrzegany w przypadku wdrożenia przez Umawiającą się Stronę postanowień odnoszących się do cyfrowego przyrządu kontrolnego zgodnego z suplementem 1B do tego załącznika przed upływem przedmiotowego czteroletniego terminu. Umawiające się Strony, o których mowa, informują sekretariat Grupy Roboczej ds. Transportu Drogowego Europejskiej Komisji Gospodarczej na temat wdrażania na ich terytoriach cyfrowego przyrządu kontrolnego zgodnego z suplementem 1B niniejszego załącznika.

(b) Do czasu wydania kart, o których mowa w literze (a), przez Umawiające się Strony w odniesieniu do kierowców, którzy będą musieli prowadzić pojazdy wyposażone w cyfrowy przyrząd kontrolny zgodny z suplementem 1B niniejszego załącznika, obowiązują postanowienia artykułu 14 załącznika do niniejszej umowy.

3. Uznaje się, że dokumenty ratyfikacji lub przystąpienia złożone przez państwo po wejściu wżycie zmian, o których mowa w ustępie 1, obowiązują w odniesieniu do umowy ze zmianami, w tym dotyczącymi terminu wdrożenia określonego w ustępie 1.

Jeżeli przystąpienie następuje w terminie krótszym niż dwa lata przed upływem terminu, o którym mowa w ustępie 1, państwo w chwili składania dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia poinformuje depozytariusza o terminie, w którym cyfrowy przyrząd kontrolny zostanie skutecznie wdrożony do użytkowania na terytorium tego państwa. Państwu temu przysługuje możliwość skorzystania z okresu przejściowego nie dłuższego niż dwa lata od dnia wejścia w życie umowy w odniesieniu do tego państwa. Depozytariusz poinformuje o tym fakcie wszystkie Umawiające się Strony.

Postanowienia powyższego ustępu obowiązują również w przypadku przystąpienia państwa następującego po upływie czteroletniego terminu na wdrożenie, o którym mowa w ustępie 1.

Artykuł 13 bis²²

Przepisy przejściowe

Postanowienia, o których mowa na końcu artykułu 12, ustęp 7 litera (a) i (b) załącznika do niniejszej umowy, będą obowiązywały po upływie trzech miesięcy od wejścia w życie niniejszej zmiany.

Artykuł 14

Postanowienia końcowe

1. Niniejsza umowa będzie otwarta do podpisu do dnia 31 marca 1971 r., a po upływie tego terminu będzie otwarta do przystąpienia przez państwa będące członkami Europejskiej Komisji Gospodarczej oraz państwa dopuszczone do tej Komisji z głosem doradczym, zgodnie z ustępem 8 aktu określającego kompetencje tej Komisji.

2. Niniejsza umowa podlega ratyfikacji.

3. Dokumenty ratyfikacji lub przystąpienia powinny być złożone Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

4. Niniejsza umowa wejdzie w życie sto osiemdziesiątego dnia po dniu złożenia ósmego dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia.

5. W stosunku do każdego państwa, które ratyfikuje lub przystąpi do niniejszej umowy po złożeniu ósmego dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia wymienionego w ustępie 4 niniejszego artykułu, umowa wejdzie w życie sto osiemdziesiątego dnia po złożeniu przez to państwo dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia.

Artykuł 15

1. Każda Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą umowę w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych.

2. Wypowiedzenie nabiera mocy po upływie sześciu miesięcy od daty otrzymania przez Sekretarza Generalnego takiej notyfikacji.

Artykuł 16

Niniejsza umowa traci moc, jeżeli w jakimkolwiek okresie kolejnych dwunastu miesięcy po jej wejściu w życie liczba Umawiających się Stron będzie mniejsza niż trzy.

Artykuł 17²³

1. Każde państwo podczas podpisywania niniejszej umowy lub składania dokumentu ratyfikacji bądź przystąpienia albo w dowolnym czasie późniejszym może oświadczyć w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, że obowiązywanie niniejszej umowy rozciąga na wszystkie lub niektóre terytoria, za których stosunki międzynarodowe jest ono odpowiedzialne. Niniejsza umowa będzie stosowana na terytorium lub terytoriach wymienionych w notyfikacji po upływie stu osiemdziesięciu dni od daty otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego lub, jeżeli w tym dniu umowa nie weszła jeszcze w życie, od daty jej wejścia w życie.

2. Każde państwo, które złożyło oświadczenie zgodnie z poprzednim ustępem o stosowaniu niniejszej umowy na terytorium, za którego stosunki międzynarodowe jest ono odpowiedzialne, może wypowiedzieć tę umowę oddzielnie w stosunku do tego terytorium zgodnie z postanowieniami artykułu 15 niniejszej umowy.

Artykuł 18

1. Każdy spór między dwiema lub wieloma Umawiającymi się Stronami dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej umowy powinien być w miarę możliwości rozstrzygany w drodze negocjacji między nimi.

2. Każdy spór, który nie został rozstrzygnięty w drodze negocjacji, powinien być poddany arbitrażowi na żądanie którejkolwiek z Umawiających się Stron będących w sporze oraz stosownie do tego powinien być przekazany jednemu lub kilku arbitrom wybranym w drodze porozumienia między stronami będącymi w sporze. Jeżeli w ciągu trzech miesięcy od daty zażądania arbitrażu strony będące w sporze nie osiągną porozumienia co do wyboru arbitra lub arbitrów, każda z tych stron może zwrócić się do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych o wyznaczenie jednego arbitra, któremu spór zostanie przekazany do rozstrzygnięcia.

3. Rozstrzygnięcie arbitra lub arbitrów wyznaczonych zgodnie z poprzednim ustępem jest wiążące dla Umawiających się Stron będących w sporze.

Artykuł 19²⁴

1. Każde państwo w czasie podpisywania, ratyfikacji lub przystąpienia do niniejszej umowy może oświadczyć, że nie czuje się związane postanowieniem artykułu 18 ustępy 2 i 3 niniejszej umowy. Inne Umawiające się Strony nie będą związane wymienionymi ustępami w stosunku do każdej Umawiającej się Strony, która wniosła takie zastrzeżenie.

2. Jeżeli w czasie składania dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia jakiekolwiek państwo wniesie zastrzeżenie inne niż przewidziane w ustępie 1 niniejszego artykułu, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych przekaże to zastrzeżenie państwom, które wcześniej złożyły dokumenty ratyfikacji lub przystąpienia i nie dokonały jeszcze wypowiedzenia niniejszej umowy. Zastrzeżenie będzie uważane za przyjęte, jeżeli żadne z wymienionych państw w ciągu sześciu miesięcy po takim zawiadomieniu nie sprzeciwi się przyjęciu tego zastrzeżenia. W innym przypadku zastrzeżenie nie będzie przyjęte, a jeżeli państwo, które złożyło to zastrzeżenie, nie wycofa go, złożenie przez to państwo dokumentu ratyfikacji lub przystąpienia będzie bezskuteczne. Przy stosowaniu postanowienia niniejszego ustępu sprzeciwy państw, których przystąpienie lub ratyfikacja z mocy niniejszego ustępu są bezskuteczne na skutek wniesionych przez nie zastrzeżeń, będą nieważne.

3. Każda Umawiająca się Strona, której zastrzeżenie zostało przyjęte w protokole podpisania niniejszej umowy lub która wniosła zastrzeżenie stosownie do ustępu 1 niniejszego artykułu albo złożyła zastrzeżenie, które zostało przyjęte stosownie do ustępu 2 niniejszego artykułu, może w każdym czasie wycofać takie zastrzeżenie w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego.

Artykuł 20²⁵

1. Po upływie trzech lat od wejścia w życie niniejszej umowy każda Umawiająca się Strona w drodze notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych może zażądać zwołania konferencji w celu rewizji niniejszej umowy. Sekretarz Generalny notyfikuje wszystkim Umawiającym się Stronom to żądanie i zwołuje konferencję rewizyjną, jeżeli nie mniej niż jedna trzecia Umawiających się Stron wyrazi zgodę na to żądanie w ciągu czterech miesięcy od daty notyfikacji dokonanej przez Sekretarza Generalnego.

2. Jeżeli konferencja została zwołana zgodnie z postanowieniem poprzedniego ustępu, Sekretarz Generalny zawiadomi o tym wszystkie Umawiające się Strony oraz zaprosi je do składania w ciągu trzech miesięcy takich propozycji, których rozpatrzenia na konferencji one sobie życzą Sekretarz Generalny rozsyła wszystkim Umawiającym się Stronom projekt porządku dziennego konferencji wraz z tekstem takich propozycji nie później niż na trzy miesiące przed datą zwołania konferencji.

3. Sekretarz Generalny zaprasza na każdą konferencję zwołaną zgodnie z niniejszym artykułem wszystkie państwa wymienione w artykule 14 ustęp 1 niniejszej umowy.

Artykuł 21²⁶

1. Każda Umawiająca się Strona może zaproponować jedną lub więcej zmian do niniejszej umowy. Tekst każdej zaproponowanej zmiany powinien być przekazany Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który przekazuje go wszystkim Umawiającym się Stronom oraz informuje o tym wszystkie inne państwa wymienione w artykule 14 ustęp 1 niniejszej umowy.

2. W ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym zaproponowana zmiana została przekazana przez Sekretarza Generalnego, każda Umawiająca się Strona może zawiadomić Sekretarza Generalnego, że:

(a) ma zastrzeżenia do zaproponowanej zmiany, lub

(b) chociaż zamierza przyjąć propozycję, to niezbędne warunki do przyjęcia takiej zmiany nie zostały jeszcze spełnione w jej państwie.

3. Jeżeli Umawiająca się Strona przekazuje Sekretarzowi Generalnemu zawiadomienie, które zostało przewidziane w ustępie 2 (b) niniejszego artykułu, to może ona, do czasu zawiadomienia Sekretarza Generalnego o swej zgodzie na zaproponowaną zmianę, zgłosić zastrzeżenie do zaproponowanej zmiany w ciągu dziewięciu miesięcy następujących po upływie sześciu miesięcy przewidzianych dla tego zawiadomienia.

4. Jeżeli zastrzeżenie do proponowanej zmiany zostało dokonane zgodnie z warunkami przewidzianymi w ustępach 2 i 3 niniejszego artykułu, to zmiana będzie uważana za nieprzyjętą i nie uzyska mocy obowiązującej.

5. Jeżeli żadne zastrzeżenie do zaproponowanej zmiany nie zostanie złożone zgodnie z postanowieniami ustępów 2 i 3 niniejszego artykułu, to zmiana będzie uważana za przyjętą, poczynając od niżej określonej daty:

(a) jeżeli żadna Umawiająca się Strona nie przekazała zawiadomienia Sekretarzowi Generalnemu zgodnie z ustępem 2 (b) niniejszego artykułu: z upływem okresu sześciu miesięcy wymienionego w ustępie 2 niniejszego artykułu;

(b) jeżeli którakolwiek Umawiająca się Strona przekazała zawiadomienie Sekretarzowi Generalnemu zgodnie z ustępem 2 (b) niniejszego artykułu: według wcześniejszej z następujących dwóch dat:

– daty, w której wszystkie Umawiające się Strony, które przesłały takie zawiadomienia, zawiadomiły Sekretarza Generalnego o swej zgodzie na propozycję pod warunkiem, że wszystkie te notyfikacje były dokonane przed upływem okresu sześciu miesięcy wymienionego w ustępie 2 niniejszego artykułu, to datę będzie stanowić data upływu wymienionego okresu sześciu miesięcy;

– daty upływu okresu dziewięciu miesięcy wymienionego w ustępie 3 niniejszego artykułu.

5 bis. W przypadku kraju, który zostaje Umawiającą się Stroną niniejszej umowy w okresie między datą zawiadomienia o proponowanej zmianie a datą uznania jej za przyjętą, sekretariat Grupy Roboczej ds. Transportu Drogowego Europejskiej Komisji Gospodarczej przekaże nowej Stronie informacje na temat proponowanej zmiany w najkrótszym możliwym terminie. Nowa Umawiająca się Strona może poinformować Sekretarza Generalnego o wszelkich zastrzeżeniach przed upływem sześciu miesięcy od dnia przekazania pierwotnej zmiany wszystkim Umawiającym się Stronom.

6. Każda zmiana uważana za przyjętą wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od daty, w której została uznana za przyjętą.

7. Sekretarz Generalny zawiadamia możliwie jak najszybciej wszystkie Umawiające się Strony, czy zastrzeżenie do zaproponowanej zmiany zostało dokonane zgodnie z ustępem 2 (a) niniejszego artykułu oraz czy jedna lub więcej Umawiających się Stron przekazały mu zawiadomienia zgodnie z ustępem 2 (b) niniejszego artykułu. Jeżeli takie zawiadomienie zostało przekazane przez jedną lub więcej Umawiających się Stron, Sekretarz Generalny zawiadamia następnie wszystkie Umawiające się Strony, czy Umawiająca się Strona lub Strony, które przekazały takie zawiadomienie, zgłaszają sprzeciw lub przyjmują zaproponowaną zmianę.

8. Niezależnie od procedury zmian przewidzianej w ustępach od 1 do 6 niniejszego artykułu, załącznik do niniejszej umowy może być zmieniony w drodze porozumienia między właściwymi organami wszystkich Umawiających się Stron; jeżeli właściwy organ Umawiającej się Strony stwierdził, że zgodnie z ustawodawstwem krajowym jego zgoda jest uzależniona od specjalnego zezwolenia lub aprobaty organu ustawodawczego, to zgoda właściwego organu tej Umawiającej się Strony dotycząca zmiany załącznika nie będzie uważana za udzieloną, dopóki wymieniony organ nie zawiadomi Sekretarza Generalnego o tym, że niezbędne zezwolenie lub aprobata zostały uzyskane. Umowa między właściwymi organami powinna ustalić datę wejścia w życie zmienionego załącznika oraz może przewidywać, że w okresie przejściowym stary załącznik pozostanie w mocy w całości lub w części równocześnie ze zmienionym załącznikiem.

Artykuł 22²⁷

1. Suplementy 1 i 2 do załącznika do niniejszej umowy mogą być modyfikowane za pomocą procedury określonej w niniejszym artykule.

2. Na prośbę jednej z Umawiających się Stron każda poprawka, zaproponowana do suplementów 1 i 2 do załącznika do niniejszej umowy, będzie rozpatrywana przez Główną Grupę Roboczą Transportu Drogowego Komisji Gospodarczej dla Europy.

3. Jeżeli poprawka zostanie przyjęta przez większość członków obecnych i głosujących oraz gdy ta większość stanowi również większość obecnych i głosujących Umawiających się Stron, Sekretarz Generalny powiadomi o poprawce kompetentne organy administracyjne wszystkich Umawiających się Stron, w celu jej przyjęcia.

4. Poprawka będzie przyjęta, jeżeli w terminie sześciu miesięcy od daty powiadomienia mniej niż jedna trzecia kompetentnych organów administracyjnych Umawiających się Stron przekaże Sekretarzowi Generalnemu notyfikację w sprawie sprzeciwu wobec poprawki.

4 bis. W przypadku kraju, który zostaje Stroną niniejszej umowy w okresie między datą zawiadomienia o proponowanej zmianie a datą uznania jej za przyjętą, sekretariat Grupy Roboczej ds. Transportu Drogowego Europejskiej Komisji Gospodarczej przekaże nowej Stronie informacje na temat proponowanej zmiany w najkrótszym możliwym terminie. Nowa Umawiająca się Strona może poinformować Sekretarza Generalnego o wszelkich zastrzeżeniach przed upływem sześciu miesięcy od dnia przekazania pierwotnej zmiany wszystkim Umawiającym się Stronom.

5. Sekretarz Generalny poda do wiadomości wszystkim Umawiającym się Stronom przyjętą poprawkę, która wejdzie w życie trzy miesiące po dacie tej notyfikacji.

Artykuł 22 bis²⁸

Procedura modyfikowania suplementu 1B

1. Suplement 1B do załącznika do niniejszej umowy może być modyfikowany zgodnie z procedurą określoną w niniejszym artykule.

2. Grupa Robocza ds. Transportu Drogowego Europejskiej Komisji Gospodarczej przyjmuje wszelkie propozycje zmian do artykułów wstępnych suplementu 1B większością głosów oddanych przez obecne i uczestniczące w głosowaniu Umawiające się Strony. Sekretariat grupy Roboczej będzie przekazywał zmiany przyjęte w ten sposób Sekretarzowi Generalnemu, aby zawiadomił o nich wszystkie Umawiające się Strony. Zmiany wchodzą w życie po upływie trzech miesięcy od daty zawiadomienia Umawiających się Stron.

3. Biorąc pod uwagę fakt, iż suplement 1B przystosowany jest do celów niniejszej umowy z Załącznika 1B* rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 powoływanego w artykule 10 umowy i bezpośrednio zależy od modyfikacji wprowadzonych do tego Załącznika przez Unię Europejską, wszelkie zmiany wprowadzane do tego Załącznika obowiązują w odniesieniu do suplementu 1B pod warunkiem, że:

– sekretariat Grupy Roboczej ds. Transportu Drogowego Europejskiej Komisji Gospodarczej oficjalnie powiadomi właściwe organy Umawiających się Stron o publikacji w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich zmian wprowadzonych do Załącznika 1B do Rozporządzenia Rady, a także jednocześnie przekaże tę informację Sekretarzowi Generalnemu wraz z kopią odpowiednich tekstów.

– zmiany te wejdą w życie bezpośrednio w odniesieniu do suplementu 1B w ciągu trzech miesięcy od daty przekazania informacji Umawiającym się Stronom.

4. Jeżeli propozycja zmiany załącznika do niniejszej umowy obejmuje również zmianę suplementu 1B, zmiany dotyczące suplementu mogą wejść w życie dopiero po wejściu wżycie zmian dotyczących załącznika. Jeżeli w związku z tym zmiany do suplementu 1B zostają zaprezentowane w tym samym czasie co zmiany do załącznika, ich dzień wejścia w życie jest zgodny z datą wynikającą z zastosowania procedur określonych w artykule 21.

* Po raz ostatni zmienionego rozporządzeniami komisji (WE) nr 1360/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r. (Dz. Urz. WE L 207 z 05.08.2002 (sprostowanie Dz. Urz. UE L 77 z 13.03.2004)) oraz nr 432/2004 z dnia 5 marca 2004 r. (Dz. Urz. UE L 71 z 10.03.2004).

Artykuł 22 ter²⁹

Procedura zmiany suplementu 3

1. Zmiany do suplementu 3 do załącznika do niniejszej umowy wprowadza się zgodnie z następującą procedurą.

2. Propozycje dotyczące wprowadzenia do suplementu 3 wzorów formularzy zgodnych z artykułem 12 bis niniejszej umowy lub zmian istniejących formularzy przedkłada się Grupie Roboczej ds. Transportu Drogowego Europejskiej Komisji Gospodarczej do akceptacji. Propozycję uznaje się za przyjętą, jeżeli zostanie przyjęta przez większość Umawiających się Stron obecnych i głosujących.

Sekretariat Europejskiej Komisji Gospodarczej oficjalnie powiadomi właściwe organy wszystkich Umawiających się Stron niniejszej umowy o wszelkich zmianach wprowadzonych w ten sposób, a także jednocześnie przekaże tę informację Sekretarzowi Generalnemu wraz z kopią odpowiednich tekstów.

3. Wzór formularza przyjęty w ten sposób może być wykorzystany po upływie trzech miesięcy od daty przekazania informacji Umawiającym się Stronom niniejszej umowy.

Artykuł 23³⁰

W uzupełnieniu do notyfikacji, o których mowa w artykułach 20 i 21 niniejszej umowy, Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zawiadomi państwa, o których mowa w ustępie 1 artykułu 14 niniejszej umowy, o:

(a) ratyfikacjach i przystąpieniach, na podstawie artykułu 14 niniejszej umowy;

(b) datach wejścia w życie niniejszej umowy, zgodnie z artykułem 14;

(c) wypowiedzeniach, na podstawie artykułu 15 niniejszej umowy;

(d) wygaśnięciu niniejszej umowy, zgodnie z artykułem 16;

(e) notyfikacjach otrzymanych na podstawie artykułu 17 niniejszej umowy;

(f) oświadczeniach i notyfikacjach otrzymanych na podstawie artykułu 19 niniejszej umowy;

(g) wejściu w życie każdej zmiany, zgodnie z artykułem 21 niniejszej umowy.

Artykuł 24

Protokół podpisania niniejszej umowy ma tę samą moc, ważność i czas obowiązywania jak sama umowa, za której część integralną jest uważany.

Artykuł 25³¹

Po dniu 31 marca 1971 r. oryginał niniejszej umowy zostanie złożony do depozytu Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który przekaże jej kopie należycie uwierzytelnione każdemu z państw wymienionych w artykule 14 ustęp 1 niniejszej umowy.

ZAŁĄCZNIK³²

PRZYRZĄD KONTROLNY

POSTANOWIENIA OGÓLNE

I. Zatwierdzenie typu

Artykuł 1

W rozumieniu niniejszego załącznika określenie „przyrząd kontrolny” oznacza „przyrząd kontrolny lub jego komponenty”.

Każdy wniosek w sprawie zatwierdzenia typu przyrządu kontrolnego, wykresówki lub karty pamięci jest zgłaszany do Umawiającej się Strony, razem z odpowiednimi specyfikacjami, przez producenta lub jego przedstawiciela. Dla takiego samego typu przyrządu kontrolnego, wykresówki lub karty pamięci można zgłosić wniosek tylko do jednej Umawiającej się Strony.

Artykuł 2

Każda Umawiająca się Strona zatwierdza typ każdego przyrządu kontrolnego, wzoru wykresówki lub karty pamięci, jeżeli odpowiadają przepisom suplementu 1 lub 1B do tego załącznika i jeżeli Umawiająca się Strona jest w stanie nadzorować zgodność produkcji z zatwierdzonym typem przyrządu.

Wydanie zatwierdzenia typu na przyrząd kontrolny określony w suplemencie 1B może nastąpić jedynie wtedy, gdy cały system (przyrząd kontrolny, karta kierowcy oraz elektryczne połączenia skrzyni biegów) wyklucza możliwość sfałszowania lub zmiany danych dotyczących czasu prowadzenia pojazdu. Odpowiednie testy sprawdzające tę informację przeprowadzają biegli znający współczesne techniki fałszowania.

Wszelkie modyfikacje lub uzupełnienia do zatwierdzonego wzoru muszą otrzymać dodatkowe zatwierdzenie od tej Umawiającej się Strony, która pierwotnie zatwierdziła typ przyrządu.

Artykuł 3

Umawiające się Strony wydają ubiegającemu się znak zatwierdzenia typu zgodny ze wzorem zamieszczonym w suplemencie 2 dla każdego typu przyrządu kontrolnego lub wykresówki lub karty pamięci, które zostały zatwierdzone stosownie do artykułu 2.

Artykuł 4

Właściwe organy Umawiającej się Strony, którym przedłożono wniosek w sprawie zatwierdzenia typu, przesyłają w ciągu miesiąca właściwym organom innych Umawiających się Stron kopię decyzji o zatwierdzeniu typu wraz z kopią niezbędnych specyfikacji bądź powiadamiają je o odmowie zatwierdzenia typu dla każdego typu przyrządu kontrolnego lub wykresówki lub karty pamięci, które zatwierdzają lub którym odmawiają zatwierdzenia typu; w razie odmowy powiadamiają również o przyczynach swojej decyzji.

Artykuł 5

1. Jeżeli Umawiająca się Strona, która zatwierdziła typ zgodnie z artykułem 2, stwierdzi, że przyrząd kontrolny lub wykresówka lub karta pamięci, mające nadany przez nią znak zatwierdzenia typu, nie są zgodne z zatwierdzonym typem, powinna podjąć niezbędne kroki dla zapewnienia zgodności produkcji z zatwierdzonym typem. Podjęte kroki mogą, w razie konieczności, prowadzić do cofnięcia zatwierdzenia typu.

2. Umawiająca się Strona, która zatwierdziła typ, musi stwierdzić wygaśnięcie decyzji o zatwierdzeniu typu, jeżeli zatwierdzony przyrząd kontrolny lub zatwierdzona wykresówka lub zatwierdzona karta pamięci są niezgodne z niniejszym załącznikiem, łącznie z suplementami do niego, bądź wykazują w użyciu jakąś ogólną wadę powodującą, że nie nadają się do celu, do którego są przeznaczone.

3. Jeżeli Umawiająca się Strona, która zatwierdziła typ, zostanie zawiadomiona przez inną Umawiającą się Stronę o zaistnieniu jednego z przypadków, o których mowa w ustępach 1 i 2, również powinna podjąć, w porozumieniu ze Stroną zawiadamiającą, kroki przewidziane w tych ustępach, z zastrzeżeniem ustępu 5.

4. Umawiająca się Strona, która stwierdziła, że miał miejsce jeden z przypadków, wymienionych w ustępie 2, może zabronić, do czasu nowego powiadomienia, wprowadzania do obrotu lub użytkowania przyrządów kontrolnych lub wykresówek lub kart pamięci. To samo stosuje się w przypadkach wymienionych w ustępie 1 w odniesieniu do przyrządów kontrolnych lub wykresówek lub kart pamięci, które zostały zwolnione z uwierzytelnienia pierwotnego, jeżeli producent, po ostrzeżeniu, nie doprowadzi do ich zgodności z zatwierdzonym typem lub z wymaganiami niniejszego załącznika.

W każdym wypadku właściwe organy Umawiających się Stron powiadamiają się wzajemnie, w okresie jednego miesiąca, o cofnięciu zatwierdzenia typu i innych krokach podjętych zgodnie z ustępami 1, 2 i 3 oraz o powodach uzasadniających te kroki.

5. Jeżeli Umawiająca się Strona, która zatwierdziła typ, kwestionuje zaistnienie jakiegoś przypadku wyszczególnionego w ustępach 1 lub 2, o których została powiadomiona, zainteresowane Umawiające się Strony będą dążyły do rozstrzygnięcia spornej kwestii.

Artykuł 6

1. Ubiegający się o zatwierdzenie typu dla wzoru wykresówki musi określić w swoim wniosku typ lub typy przyrządu kontrolnego, w których dana wykresówka ma być używana, oraz musi dostarczyć, w celu przeprowadzenia badań tej wykresówki, odpowiedni przyrząd właściwego typu lub typów.

2. Właściwe organy każdej Umawiającej się Strony określają w decyzji zatwierdzenia typu wzór wykresówki, typ lub typy przyrządu kontrolnego, w których ten wzór wykresówki może być używany.

Artykuł 7

Żadna Umawiająca się Strona nie może odmówić zarejestrowania bądź zabronić wprowadzenia do ruchu lub używania pojazdów, wyposażonych w przyrząd kontrolny, z powodów związanych z takim wyposażeniem, jeżeli przyrząd posiada znak zatwierdzenia typu, o którym mowa w artykule 3, i tabliczkę pomiarową, o której mowa w artykule 9.

Artykuł 8

Każda decyzja, dotycząca odmowy lub cofnięcia zatwierdzenia typu przyrządu kontrolnego lub wzoru wykresówki lub karty pamięci, podjęta na podstawie niniejszego załącznika, musi być szczegółowo umotywowana. O takiej decyzji należy powiadomić Stronę zainteresowaną, ze wskazaniem środków odwoławczych, zgodnie z ustawodawstwem obowiązującym na terytoriach Umawiających się Stron, oraz terminów, w których można wnieść odwołanie.

II. Instalacja i kontrola

Artykuł 9

1. Przyrząd kontrolny może być instalowany lub naprawiany wyłącznie przez instalatorów lub warsztaty uprawnione przez właściwe organy Umawiających się Stron po zasięgnięciu, o ile uznają to za stosowne, opinii producentów danego typu przyrządu.

Administracyjny okres ważności kart uprawnionego warsztatu oraz instalatora nie powinien przekraczać jednego roku.

W przypadku, gdy karta wydana uprawnionemu warsztatowi lub instalatorowi ma zostać przedłużona, bądź jest zniszczona, działa wadliwie, została zgubiona lub skradziona, organy wydają kartę zastępczą w ciągu pięciu dni roboczych od dnia otrzymania szczegółowego wniosku o jej wydanie.

W przypadku, gdy stara karta zostaje zastąpiona nową, nowa karta ma ten sam numer informacyjny „warsztatu”, ale indeks będzie zwiększony o jeden. Organy wydające kartę prowadzą rejestr kart zagubionych, skradzionych i uszkodzonych.

Umawiające się Strony podejmują wszelkie niezbędne działania, aby zabezpieczyć karty przekazywane uprawnionym instalatorom i warsztatom przed możliwością ich sfałszowania.

2. Uprawniony instalator lub warsztat umieszczają specjalny znak na zakładanych przez siebie zabezpieczeniach, i ponadto wprowadzają do przyrządu kontrolnego zgodnego z suplementem 1B, elektroniczne dane zabezpieczające, w szczególności w celu przeprowadzania kontroli ich tożsamości. Właściwe organy każdej Umawiającej się Strony prowadzą rejestr używanych znaków oraz elektronicznych zabezpieczeń, a także kart wydanych uprawnionym warsztatom oraz instalatorom.

3. Właściwe organy Umawiających się Stron przekazują sobie wzajemnie informacje na temat listy upoważnionych instalatorów lub warsztatów oraz kopie używanych znaków i inne niezbędne informacje dotyczące użytych elektronicznych zabezpieczeń.

4. Zgodność instalacji przyrządu kontrolnego z wymaganiami niniejszego załącznika jest poświadczona przez tabliczkę pomiarową, przymocowaną zgodnie z warunkami przewidzianymi w suplemencie 1 lub 1B.

5. Plomby mogą być zdejmowane przez instalatorów lub warsztaty uprawnione przez właściwe organy, zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu lub w okolicznościach określonych w suplemencie 1 lub 1B do niniejszego załącznika.

III. Użytkowanie przyrządów kontrolnych

Artykuł 10

Pracodawca i kierowcy zapewniają prawidłowe funkcjonowanie i właściwe użytkowanie, z jednej strony, przyrządu kontrolnego, a z drugiej strony, karty kierowcy, w przypadku, gdy kierowca zobowiązany jest prowadzić pojazd wyposażony w przyrząd kontrolny zgodny z załącznikiem 1B.

Artykuł 11³³

1. Pracodawca wyda wystarczającą liczbę wykresówek kierowcom pojazdów wyposażonych w przyrządy kontrolne zgodne z suplementem 1, mając na uwadze długość okresu pracy, osobisty charakter wykresówki i możliwość zaistnienia konieczności ich wymiany w przypadku, gdy są zniszczone lub zatrzymane przez upoważnionego funkcjonariusza służb kontrolnych. Pracodawca wydaje kierowcom tylko te wykresówki, które są zgodne z zatwierdzonym wzorem i właściwe do użycia w przyrządzie kontrolnym zainstalowanym w pojeździe.

W przypadku gdy pojazd wyposażony jest w przyrząd kontrolny zgodny z suplementem 1B, pracodawca i kierowca zapewniają, biorąc pod uwagę długość okresu pracy, poprawne wykonanie drukowania na żądanie określone w suplemencie 1B w przypadku przeprowadzenia kontroli.

2. (a) Przedsiębiorstwo przechowuje wykresówki i wydruki, w każdym przypadku sporządzenia wydruków zgodnie z artykułem 12 ustęp 1, w porządku chronologicznym oraz czytelnej formie, przez co najmniej rok po ich użyciu oraz wydaje ich kopie zainteresowanym kierowcom, na ich wniosek. Przedsiębiorstwo wydaje także zainteresowanym kierowcom na ich wniosek kopie danych wczytanych z kart kierowców oraz ich wydruki na papierze. Wykresówki, wydruki oraz wczytane dane okazuje się lub doręcza na żądanie każdego upoważnionego funkcjonariusza służb kontrolnych.

(b) Przedsiębiorstwa transportowe używające pojazdów objętych zakresem niniejszej umowy i wyposażonych w przyrząd kontrolny zgodny z suplementem 1B do niniejszego załącznika:

(i) zapewniają wczytywanie danych z jednostki pojazdowej oraz karty kierowcy z częstotliwością określoną przez Umawiającą się Stronę oraz wczytywanie odpowiednich danych częściej, tak aby zapewnić wczytanie danych dotyczących wszystkich działań podejmowanych przez to przedsiębiorstwo lub dla niego,

(ii) zapewniają, aby wszystkie dane wczytane zarówno z jednostki pojazdowej jak i z karty kierowcy, były przechowywane przez co najmniej 12 miesięcy po ich zarejestrowaniu oraz, na żądanie funkcjonariusza służb kontrolnych, były dostępne, bezpośrednio albo na odległość, na terenie tego przedsiębiorstwa.

Do celów niniejszego punktu pojęcie „wczytanie danych” jest rozumiane zgodnie z definicją określoną w suplemencie 1B, rozdział I, litera (s).

3. Karta kierowcy określona w suplemencie 1B jest wydawana na wniosek kierowcy przez właściwe organy Umawiającej się Strony, w której kierowca posiada swoje miejsce normalnego zamieszkania.

Umawiająca się Strona może wymagać posiadania karty kierowcy od każdego kierowcy podlegającego przepisom niniejszej umowy oraz posiadającego miejsce normalnego zamieszkania na jej terytorium.

(a) Do celów niniejszej umowy „miejsce normalnego zamieszkania” oznacza miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa co najmniej 185 dni w każdym roku kalendarzowym, ze względu na swoje więzi osobiste i zawodowe, lub w przypadku osoby niezwiązanej z tym miejscem zawodowo, ze względu na osobiste powiązania, które wskazują na istnienie ścisłych więzi między tą osobą a miejscem, w którym mieszka.

Jednakże za miejsce normalnego zamieszkania osoby, której więzi zawodowe są w innym miejscu niż więzi osobiste i która konsekwentnie mieszka na przemian w różnych miejscach położonych na terytorium dwóch lub więcej Umawiających się Stron, uznaje się miejsce jej więzi osobistych, pod warunkiem, że ta osoba powraca tam regularnie. Ten ostatni warunek nie musi być spełniony w przypadku, gdy osoba ta przebywa na terytorium jednej z Umawiających się Stron w celu realizacji umowy zawartej na czas określony.

(b) Kierowcy przedstawiają dowód potwierdzający ich miejsce normalnego zamieszkania w odpowiedni sposób, np. dowód tożsamości lub inny ważny dokument.

(c) W przypadku gdy właściwe organy Umawiającej się Strony wystawiające kartę kierowcy mają wątpliwość dotyczącą prawdziwości twierdzenia dotyczącego miejsca normalnego zamieszkania określonego w literze (b), lub do celów szczególnych kontroli, mogą zażądać dodatkowych informacji i dowodów.

(d) Właściwe organy Umawiającej się Strony wystawiające kartę kierowcy sprawdzają, w miarę możliwości, czy osoba ubiegająca się o kartę kierowcy nie jest posiadaczem innej ważnej karty kierowcy.

4. (a) Właściwe organy Umawiającej się Strony dokonają personalizacji karty kierowcy zgodnie z zasadami określonymi w suplemencie 1B.

Do celów administracyjnych okres ważności wydanej karty kierowcy nie może przekraczać pięciu lat.

Kierowca może posiadać tylko jedną ważną kartę kierowcy. Kierowca uprawniony jest do posługiwania się jedynie swoją własną imienną kartą kierowcy. Kierowca nie będzie posługiwać się kartą uszkodzoną lub kartą, której okres ważności upłynął.

W przypadku, gdy stara karta zostaje zastąpiona nową, nowa karta zawierać będzie ten sam numer, ale indeks będzie zwiększony o jeden. Organy wydające kartę prowadzą rejestr kart skradzionych, zagubionych lub uszkodzonych w okresie odpowiadającym przynajmniej okresowi ich ważności administracyjnej.

W przypadku gdy karta jest zniszczona, działa wadliwie, została zgubiona lub skradziona, organy wydają kartę zastępczą w ciągu pięciu dni roboczych od dnia otrzymania szczegółowego wniosku ojej wydanie.

W przypadku złożenia wniosku o odnowienie karty, której okres ważności zbliża się ku końcowi, organy wydają nową kartę przed dniem upływu okresu ważności starej, pod warunkiem, że wniosek został przesłany w terminie ustanowionym w artykule 12 ustęp 1 akapit czwarty.

(b) Karty kierowców wydaje się jedynie takim osobom ubiegającym się o jej wydanie, które podlegają postanowieniom niniejszej umowy.

(c) Karta kierowcy jest imienna. Karta kierowcy nie może, w okresie swojej ważności, zostać cofnięta ani zawieszona z żadnego powodu, chyba że zostanie uznana przez właściwe organy Umawiającej się Strony za sfałszowaną lub gdy kierowca korzysta z karty, której nie jest posiadaczem, lub gdy zatrzymana karta została wydana na podstawie fałszywych oświadczeń i/lub sfałszowanych dokumentów. Jeżeli takie zawieszenie lub cofnięcie karty dokonane jest przez Umawiającą się Stronę inną niż Umawiająca się Strona, która wydała kartę, Umawiająca się Strona, która zawiesiła lub cofnęła kartę zwróci ją organom Umawiającej się Strony, które wydały kartę oraz wskaże powody jej zwrócenia.

(d) Karty kierowców wydawane przez Umawiające się Strony są wzajemnie uznawane.

W przypadku gdy posiadacz ważnej karty kierowcy wydanej przez Umawiającą się Stronę wybrał swoje miejsce normalnego zamieszkania na terytorium innej Umawiającej się Strony, może ubiegać się o wymianę karty na jej odpowiednik; Umawiająca się Strona, która dokonuje wymiany, ponosi odpowiedzialność za sprawdzenie, w razie potrzeby, czy przedstawiona karta jest nadal ważna.

Umawiające się Strony dokonujące wymiany zwrócą starą kartę organom Umawiającej się Strony, na terytorium której karta została wydana oraz wskażą powody tego zwrotu.

(e) W przypadku gdy Umawiająca się Strona dokonuje zastąpienia albo wymiany karty kierowcy, zastąpienie lub wymiana i inne dalsze zastąpienia lub odnowienia są rejestrowane na terytorium tej Umawiającej się Strony.

(f) Umawiające się Strony podejmują wszelkie konieczne działania w celu zapobieżenia możliwości fałszowania kart kierowców.

5. Umawiające się Strony zapewnią, aby potrzebne do monitorowania zgodności z niniejszą umową dane rejestrowane i przechowywane przez przyrządy kontrolne zgodne z suplementem 1B do niniejszego załącznika były przechowywane przez przynajmniej 365 dni od daty ich zarejestrowania oraz aby dane te były udostępnione w warunkach gwarantujących ich bezpieczeństwo i dokładność.

Umawiające się Strony podejmują wszelkie niezbędne środki, aby odsprzedaż lub wycofanie z eksploatacji przyrządów kontrolnych nie zaszkodziła, w szczególności, skutecznemu stosowaniu niniejszego ustępu.

Artykuł 12³⁴

1. Kierowcy nie mogą używać brudnych lub uszkodzonych wykresówek lub karty kierowcy. W związku z tym wykresówki lub karta kierowcy muszą być zabezpieczone w odpowiedni sposób.

W przypadku uszkodzenia wykresówki lub karty kierowcy, na których znajdują się zapisy, kierowcy dołączają uszkodzoną wykresówkę lub kartę kierowcy do zastępującej ją wykresówki rezerwowej lub odpowiedniej.

W przypadku gdy karta jest zniszczona, działa wadliwie lub została zgubiona lub skradziona, kierowca powinien, w terminie 7 dni kalendarzowych, zwrócić się o jej duplikat do właściwych organów Umawiającej się Strony, na terytorium której posiada miejsce normalnego zamieszkania.

W przypadku gdy kierowca pragnie odnowić swoją kartę, zgłasza się do właściwych organów Umawiającej się Strony, na terytorium której posiada miejsce normalnego zamieszkania, nie później niż na 15 dni roboczych przed upływem okresu ważności karty.

2. (a) Kierowcy stosują wykresówki każdego dnia, w którym kierują pojazdem, począwszy od chwili przejęcia pojazdu. Nie wyjmuje się wykresówki lub karty kierowcy przed końcem dziennego okresu pracy, chyba że jej wyjęcie jest dopuszczalne z innego powodu. Żadna wykresówka lub karta kierowcy nie może być używana przez okres dłuższy niż ten, na który została przeznaczona.

Jeśli pojazdem wyposażonym w przyrząd kontrolny zgodny z suplementem 1B jedzie więcej niż jeden kierowca, kierowcy ci upewniają się, że ich karty kierowcy zostały włożone w odpowiednie otwory tachografu.

(b) W przypadku gdy kierowca pozostaje z dala od pojazdu i z tego powodu nie może używać przyrządu zainstalowanego w pojeździe, okresy czasu, o których mowa w ustępie 3 tiret drugi litera b), c) i d) poniżej:

(i) jeśli pojazd wyposażony jest w przyrząd kontrolny zgodny z suplementem 1, są wprowadzane na wykresówkę odręcznie, w drodze automatycznej rejestracji lub za pomocą innych środków, w sposób czytelny i bez zabrudzeń; lub

(ii) jeśli pojazd wyposażony jest w przyrząd kontrolny zgodny z suplementem 1B, są wprowadzane na kartę kierowcy przy użyciu urządzenia do ręcznego wprowadzania danych, w jakie wyposażony jest przyrząd kontrolny.

(c) w przypadku gdy w pojeździe znajduje się więcej niż jeden kierowca, wykresówki powinny być uzupełniane w taki sposób, aby informacje, o których mowa w ustępie 3 tiret drugi litera (b), (c) i (d) poniżej były zapisane na wykresówce kierowcy, który aktualnie kieruje pojazdem.

3. Kierowcy:

– zapewniają zgodność czasu zarejestrowanego na wykresówkach z czasem oficjalnym w kraju rejestracji pojazdu,

– korzystają z przełączników w celu rejestrowania następujących okresów osobno i w wyraźny sposób:

(a) pod znakiem lub ³⁵ czas prowadzenia;

(b) pod znakiem lub ³⁶ wszystkie inne okresy pracy;

(c) pod znakiem lub ³⁷ inne okresy gotowości, czyli:

– czas oczekiwania, tj. okres, w którym kierowcy mają pozostać na stanowisku wyłącznie w celu odpowiedzenia na wezwanie do rozpoczęcia lub podjęcia prowadzenia pojazdu lub wykonania innej pracy,

– czas spędzony obok kierowcy, gdy pojazd jest w ruchu,

– czas spędzony na kuszetce, gdy pojazd jest w ruchu;

(d) pod znakiem lub ³⁸ przerwy w pracy i dzienne okresy odpoczynku.

4. Każda Umawiająca się Strona może zezwolić na to, aby wszystkie okresy wymienione w ustępie 3 tiret drugi litera (b) i (c) rejestrować pod znakiem na wykresówkach w pojazdach zarejestrowanych na terytorium tej Umawiającej się Strony.

5. Każdy członek załogi wprowadza na swoją wykresówkę następujące informacje:

(a) na początku używania wykresówki – nazwisko i imię;

(b) datę i miejsce rozpoczęcia używania wykresówki oraz datę i miejsce zakończenia jej używania;

(c) numer rejestracyjny każdego pojazdu, do którego został przydzielony, zarówno na początku pierwszej jazdy zarejestrowanej na wykresówce, jak i w przypadku zmiany pojazdu, podczas używania tej samej wykresówki;

(d) odczyt licznika długości drogi:

– przy rozpoczęciu pierwszej jazdy zarejestrowanej na wykresówce,

– przy zakończeniu ostatniej jazdy zarejestrowanej na wykresówce,

– w przypadku zmiany pojazdu w trakcie dnia roboczego (odczyt zarówno pojazdu, do którego był przypisany, jak i pojazdu, do którego jest przypisany);

(e) godzinę zmiany pojazdu, jeśli dotyczy.

5 bis. Kierowca wprowadza w przyrządzie kontrolnym, zgodnym z suplementem 1B, symbole państw, w których rozpoczyna i kończy dzienny okres pracy.

Powyższe dane kierowca wprowadza całkowicie w sposób ręczny albo automatycznie, o ile przyrząd kontrolny podłączony jest do satelitarnego systemu śledzącego.

6. Przyrząd kontrolny określony w suplemencie 1 musi być skonstruowany w sposób umożliwiający upoważnionym funkcjonariuszom służb kontrolnych odczytanie, w razie konieczności po otwarciu przyrządu, zapisów dotyczących dziewięciu godzin poprzedzających czas kontroli, bez trwałego zniekształcenia, uszkodzenia lub zabrudzenia wykresówki.

Przyrząd musi być ponadto skonstruowany w sposób umożliwiający sprawdzenie, bez otwierania obudowy, że zapisy są dokonywane.

7. (a) Na każde żądanie funkcjonariuszy służb kontrolnych kierowca prowadzący pojazd wyposażony w przyrząd kontrolny zgodny z suplementem 1 musi być w stanie przedstawić:

(i) wykresówki z bieżącego tygodnia oraz wykresówki używane przez kierowcę w ciągu poprzednich 15 dni kalendarzowych;

(ii) kartę kierowcy, o ile taką posiada; oraz

(iii) wszelkie zapisy odręczne i wydruki sporządzone w ciągu bieżącego tygodnia oraz poprzednich 15 dni kalendarzowych zgodnie z wymaganiami niniejszej umowy.

Od daty zastosowania określonej w artykule 13 bis niniejszej umowy, okresy, o których mowa w punkcie (i) oraz (iii), obejmują bieżący dzień i poprzednie 28 dni kalendarzowych.

(b) Na każde żądanie funkcjonariuszy służb kontrolnych kierowca prowadzący pojazd wyposażony w przyrząd kontrolny zgodny z suplementem 1B, na żądanie funkcjonariuszy służb kontrolnych musi być w stanie przedstawić:

(i) kartę kierowcy, której jest posiadaczem;

(ii) wszelkie zapisy odręczne i wydruki sporządzone w ciągu bieżącego tygodnia oraz poprzednich 15 dni kalendarzowych, zgodnie z wymaganiami niniejszej umowy;

(iii) wykresówki odnoszące się do tego samego okresu co okres wspomniany w punkcie (ii), podczas którego prowadził on pojazd wyposażony w przyrząd kontrolny zgodny z suplementem 1.

Od daty zastosowania określonej w artykule 13 bis niniejszej umowy, okresy, o których mowa w punkcie (ii), obejmują bieżący dzień i poprzednie 28 dni kalendarzowych.

(c) Uprawniony funkcjonariusz służb kontrolnych może sprawdzać zgodność z niniejszą umową poprzez analizowanie wykresówek, wyświetlonych lub wydrukowanych danych, które zostały zarejestrowane przez przyrząd kontrolny lub przez kartę kierowcy, a jeżeli nie będzie to możliwe, poprzez analizę wszelkich innych dokumentów pomocniczych usprawiedliwiających niestosowanie się do zasad, jak te określone w artykule 13 ustęp 2 i 3.

8. Zabrania się fałszowania, likwidowania i niszczenia danych zarejestrowanych na wykresówkach, przechowywanych przez przyrząd kontrolny lub na karcie kierowcy, lub wydruków z przyrządu kontrolnego, jak określono w suplemencie 1B. To samo stosuje się do jakiegokolwiek manipulowania przyrządem kontrolnym, wykresówką lub kartą kierowcy, które mogłoby spowodować sfałszowanie, zlikwidowanie lub zniszczenie danych i/lub informacji wydrukowanych. W pojeździe nie może znajdować się żaden sprzęt, który mógłby zostać użyty do wspomnianych manipulacji.

Artykuł 13³⁹

1. W przypadku awarii lub wadliwego działania przyrządu kontrolnego pracodawca oddaje go do naprawy do uprawnionego instalatora lub warsztatu, jak tylko okoliczności na to pozwolą. Jeśli pojazd nie może wrócić na teren przedsiębiorstwa w ciągu tygodnia, licząc od dnia awarii lub wykrycia wadliwego działania, naprawy należy dokonać w trasie.

Umawiające się Strony podejmują środki, które mogą upoważnić właściwe organy do wydania zakazu używania pojazdu, jeżeli w przypadku awarii lub wadliwego działania nie wykonano czynności przewidzianych w poprzednich akapitach.

2. (a) Jeśli przyrząd kontrolny nie działa lub działa wadliwie, kierowca zaznacza na wykresówce, wykresówkach lub na odpowiedniej wykresówce dołączonej do wykresówki albo do karty kierowcy, na której powinien przedstawić dane umożliwiające jego identyfikację (imię i nazwisko, numer prawa jazdy lub imię i nazwisko i numer karty kierowcy) wraz ze złożeniem podpisu, wszystkie informacje dotyczące okresów, które nie były poprawnie rejestrowane lub drukowane przez przyrząd kontrolny.

(b) W przypadku gdy karta kierowcy została zniszczona, działa wadliwie, została zgubiona lub skradziona, lub nie pozostaje w posiadaniu kierowcy, kierowca:

(i) na początku trasy drukuje dane prowadzonego przez siebie pojazdu i wpisuje na tym wydruku:

– dane umożliwiające identyfikację kierowcy (imię i nazwisko i numer prawa jazdy lub imię i nazwisko i numer karty kierowcy), wraz z jego podpisem;

– okresy, o których mowa w artykule 12 ustęp 3 tiret drugi litera (b), (c) i (d);

(ii) na końcu trasy drukuje informacje odnoszące się do okresów zarejestrowanych przez przyrząd kontrolny, zapisuje wszystkie okresy innej pracy, gotowości i wykorzystanego odpoczynku od chwili sporządzenia wydruku na początku trasy, które nie zostały zarejestrowane przez tachograf oraz zaznacza na tym dokumencie dane umożliwiające identyfikację kierowcy (imię i nazwisko i numer prawa jazdy lub imię i nazwisko i numer karty kierowcy), wraz z jego podpisem.

3. W przypadku gdy karta kierowcy zostanie zniszczona lub działa wadliwie, kierowca zwracają właściwym organom Umawiającej się Strony, na terytorium której posiada miejsce normalnego zamieszkania. Kradzież karty podlega formalnemu zawiadomieniu właściwych organów państwa, w którym dokonano kradzieży.

Zgubienie karty kierowcy musi zostać zgłoszone w formie formalnego zawiadomienia właściwych organów Umawiającej się Strony, która ją wydała, oraz odpowiednich organów Umawiającej się Strony, której terytorium stanowi miejsce normalnego zamieszkania kierowcy, o ile są one różne.

Kierowca może kontynuować jazdę bez karty kierowcy w maksymalnym okresie 15 dni kalendarzowych lub w okresie dłuższym, jeśli konieczne jest odstawienie pojazdu do jego bazy, pod warunkiem, że może on udowodnić niemożność przedstawienia lub użycia karty podczas tego okresu.

W przypadku gdy organy Umawiającej się Strony, na terytorium której kierowca posiada miejsce normalnego zamieszkania są inne od organów, które wydały jego kartę i gdy do tych ostatnich wpłynął wniosek o odnowienie, zastąpienie lub wymianę karty kierowcy, informują one organy, które wydały starą kartę o dokładnej przyczynie jej odnowienia, zastąpienia lub wymiany.

Artykuł 14

1. Na podstawie artykułu 13 ustęp 2 litera (b) niniejszej umowy, kierowcy, którzy prowadzą pojazd zarejestrowany na terytorium Umawiającej się Strony, i w odniesieniu do których właściwe organy nie zdążyły wystawić kart kierowcy, a którzy podczas okresu przejściowego określonego w ustępie 1 niniejszego artykułu uczestniczą w ruchu międzynarodowym w pojeździe wyposażonym w elektroniczny przyrząd kontrolny zgodnie z suplementem 1B do załącznika, muszą okazać na polecenie funkcjonariusza służb kontrolnych wydruki i/lub wykresówki za dany tydzień oraz, w każdym przypadku, wydruk i/lub wykresówkę za ostatni dzień prowadzenia pojazdu w poprzednim tygodniu.

2. Ustępu 1 nie stosuje się do kierowców pojazdów zarejestrowanych w krajach, w których korzystanie z kart kierowców jest obowiązkowe. Kierowcy muszą jednak okazać wydruki na żądanie funkcjonariusza służb kontrolnych.

3. Na wydrukach określonych w ustępie 1 zamieszcza się dane umożliwiające identyfikację kierowców (imię, nazwisko i numer prawa jazdy), wraz z podpisem.

Suplement 1⁴⁰

WYMAGANIA DOTYCZĄCE KONSTRUKCJI, BADAŃ, INSTALACJI I KONTROLI

I. Definicje

W rozumieniu niniejszego suplementu określenia:

(a) „przyrząd kontrolny” oznacza przyrząd przeznaczony do instalowania w pojazdach drogowych w celu zarejestrowania, w sposób automatyczny lub półautomatyczny, danych dotyczących ruchu tych pojazdów i niektórych okresów pracy ich kierowców;

(b) „wykresówka” oznacza tarczę, przeznaczoną do nanoszenia na niej i przechowywania danych, która jest umieszczana w przyrządzie kontrolnym i na której urządzenia rejestrujące zapisują w sposób ciągły informacje, które mają być zarejestrowane;

(c) „stała przyrządu kontrolnego” oznacza cechę charakterystyczną wyrażoną liczbowo, podającą wartość sygnału wejściowego, wymaganego do wskazania i zarejestrowania 1 kilometra drogi równej; stała ta musi być wyrażona albo w obrotach na kilometr (k=...obr/km) albo w impulsach na kilometr (k=...imp/km);

(d) „współczynnik charakterystyczny pojazdu” oznacza cechę charakterystyczną wyrażoną liczbowo, podającą wartość sygnału wejściowego emitowanego przez część pojazdu, łączącą go z przyrządem kontrolnym (wał wyjściowy skrzyni biegów w niektórych przypadkach, oś pojazdu w innych przypadkach), gdy pojazd przebywa drogę pomiarową 1 kilometra w normalnych warunkach badania (patrz rozdział VI ustęp 4 niniejszego suplementu). Współczynnik charakterystyczny jest wyrażony albo w obrotach na kilometr (W=...obr/km) albo w impulsach na kilometr (W=...imp/km);

(e) „rzeczywisty obwód toczny opon kół” oznacza średnią z odległości przebytych przez każde z kół poruszających pojazd (koła napędzające) podczas pełnego obrotu. Pomiar tych odległości musi się odbywać w normalnych warunkach badania (patrz rozdział VI ustęp 4 niniejszego suplementu) i jest wyrażony w postaci: 1 = ...mm.

II. Charakterystyki ogólne i funkcje przyrządu kontrolnego

Przyrząd kontrolny musi być zdolny do zarejestrowania:

1. długości drogi przebytej przez pojazd;

2. prędkości pojazdu;

3. czasu prowadzenia;

4. innych okresów pracy lub gotowości do pracy;

5. przerw w pracy i okresów dziennego odpoczynku;

6. faktu otwarcia przyrządu zawierającego wykresówkę;

7. dla elektronicznego przyrządu kontrolnego, funkcjonującego na podstawie sygnałów przekazywanych elektrycznie przez przetwornik pomiarowy długości drogi i prędkości – każdej przerwy przekraczającej 100 milisekund w zasilaniu energią przyrządu kontrolnego (z wyjątkiem oświetlenia), w zasilaniu przetwornika pomiarowego długości drgań i prędkości, oraz każdej przerwy w przewodzeniu sygnału do przetwornika pomiarowego długości drogi i prędkości.

W przypadku pojazdów używanych przez dwóch kierowców, przyrząd kontrolny musi umożliwiać rejestrowanie czasów wymienionych w punktach 3, 4 i 5 jednocześnie, ale oddzielnie na dwóch odrębnych wykresówkach.

III. Wymagania konstrukcyjne dla przyrządu kontrolnego

A. Wymagania ogólne

1. Przyrząd kontrolny obejmuje:

(a) przyrządy wskazujące:

– długość przebytej drogi (licznik długości drogi),

– prędkość (prędkościomierz),

– czas (zegar),

(b) przyrządy rejestrujące:

– długość przebytej drogi,

– prędkość,

– jeden lub więcej przyrządów rejestrujących czas, odpowiadających wymaganiom określonym w rozdziale IIIC ustęp 4,

(c) urządzenie znakujące, wskazujące na wykresówce:

– każde otwarcie przyrządu zawierającego tę wykresówkę,

– w przypadku przyrządu elektronicznego określonego w punkcie 7 rozdziału II - każdą przerwę przekraczającą 100 milisekund w zasilaniu energią przyrządu kontrolnego (z wyjątkiem oświetlenia), najpóźniej w momencie ponownego włączenia zasilania,

– w przypadku przyrządu elektronicznego określonego w punkcie 7 rozdziału II - każdą przerwę przekraczającą 100 milisekund w zasilaniu energią przetwornika długości drogi i prędkości oraz każdą przerwę w przewodzeniu sygnału do przetwornika długości drogi i prędkości.

2. Ewentualne istnienie w przyrządzie kontrolnym innych przyrządów niż wymienione powyżej nie może powodować zakłóceń we właściwym funkcjonowaniu lub w odczytywaniu przyrządów obowiązkowych.

Do zatwierdzenia typu musi być przedstawiony przyrząd kontrolny zaopatrzony w każdy taki dodatkowy przyrząd.

3. Materiały:

(a) wszystkie części składowe przyrządu kontrolnego muszą być wykonane z materiałów o wystarczającej stabilności i wytrzymałości mechanicznej oraz o niezmiennych cechach elektrycznych i magnetycznych,

(b) każda zmiana części składowej przyrządu kontrolnego lub rodzaju materiałów użytych do ich produkcji musi być zatwierdzona, przed wykorzystaniem, przez organ, który zatwierdził typ przyrządu.

4. Pomiar przebytej długości drogi:

Przebyte odległości mogą być mierzone i rejestrowane albo:

– w ruchu do przodu i do tyłu lub

– tylko w ruchu do przodu.

Każdy zapis podczas ruchu do tyłu nie może wpływać w żadnym przypadku na jednoznaczność i dokładność innych zapisów.

5. Pomiar prędkości:

(a) zakres pomiarowy prędkości, dla danego typu przyrządu, jest ustalony w decyzji o zatwierdzeniu typu,

(b) częstotliwość własna i tłumienie przyrządu pomiarowego muszą być takie, aby przyrządy wskazujące i rejestrujące prędkość mogły, w zakresie pomiarowym, nadążać za przyspieszeniami do 2 m/s², w granicach dopuszczalnych błędów.

6. Pomiar czasu (zegar):

(a) sterowanie mechanizmem do nastawiania zegara musi znajdować się wewnątrz przyrządu zawierającego wykresówkę; każde otwarcie przyrządu jest automatycznie zaznaczane na wykresówce,

(b) jeżeli mechanizm poruszający do przodu wykresówkę jest sterowany przez zegar, okres prawidłowego funkcjonowania tego zegara, po całkowitym nakręceniu, musi być dłuższy co najmniej o 10% od najdłuższego czasu rejestracji na wykresówce.

7. Oświetlenie i zabezpieczenie:

(a) przyrządy wskazujące przyrządu kontrolnego muszą być zaopatrzone w odpowiednie, nieoślepiające oświetlenie,

(b) w normalnych warunkach użytkowania wszystkie wewnętrzne części przyrządu muszą być zabezpieczone przed wilgocią i kurzem. Muszą być ponadto zabezpieczone przed dostępem za pomocą osłon, które można zabezpieczyć.

B. Przyrządy wskazujące

1. Przyrząd wskazujący długość przebytej drogi (licznik długości drogi):

(a) wartość działki elementarnej długości drogi musi wynosić 0,1 kilometra. Musi być możliwe wyraźne odróżnienie cyfr wyrażających hektometry od cyfr wyrażających pełne kilometry,

(b) cyfry licznika długości drogi muszą być wyraźnie czytelne i muszą mieć wysokość co najmniej 4 mm,

(c) licznik długości drogi musi być w stanie wskazywać co najmniej do 99.999,9 kilometra.

2. Wskaźnik prędkości (prędkościomierz):

(a) podziałka prędkości w zakresie pomiarowym musi być jednolicie podzielona co 1, 2, 5 lub 10 kilometrów na godzinę. Wartość działki elementarnej prędkości (odległość między dwoma kolejnymi oznakowaniami) nie może przekraczać 10% prędkości maksymalnej, wskazanej na końcu podziałki,

(b) zakres wskazany poza zakresem pomiarowym nie musi być oznakowany cyframi,

(c) długość działki odpowiadająca zmianie wskazania o 10 kilometrów na godzinę nie może być mniejsza niż 10 milimetrów,

(d) na wskaźniku ze wskazówką odległość między wskazówką i podzielnią przyrządu kontrolnego nie może być większa niż 3 milimetry.

3. Wskaźnik czasu (zegar):

Wskaźnik czasu musi być widoczny z zewnątrz przyrządu kontrolnego, a jego odczyt musi być pewny, łatwy i niedwuznaczny.

C. Przyrządy rejestrujące

1. Wymagania ogólne:

(a) każdy przyrząd, bez względu na rodzaj wykresówki (taśma lub dysk), musi posiadać znak umożliwiający prawidłowe umieszczenie wykresówki, tak aby zapewnić zgodność między godziną wskazaną przez zegar i godzinowym oznaczeniem na wykresówce,

(b) mechanizm poruszający wykresówkę do przodu musi zapewniać, aby poruszała się ona bez luzu i była łatwa do wkładania i wyjmowania,

(c) przy wykresówkach w formie dysku mechanizm poruszający wykresówkę do przodu musi być sterowany przez mechanizm zegarowy. W takim przypadku ruch obrotowy wykresówki musi być ciągły i jednostajny, o prędkości minimalnej 7 milimetrów na godzinę, mierzonej na wewnętrznej granicy pierścienia oznakowania ograniczającego przestrzeń zapisu prędkości.

W przyrządach typu taśmowego, gdy wykresówka jest poruszana do przodu przez mechanizm zegarowy, prędkość ruchu do przodu po linii prostej musi wynosić co najmniej 10 milimetrów na godzinę,

(d) zapis długości przebytej drogi, prędkości pojazdu i każdego otwarcia przyrządu zawierającego wykresówkę lub wykresówki musi odbywać się w sposób automatyczny.

2. Zapis długości przebytej drogi:

(a) każdy kilometr przebytej drogi musi być przedstawiony na wykresie poprzez zmianę co najmniej o 1 milimetr na odpowiedniej współrzędnej,

(b) nawet przy prędkościach osiągających górną granicę zakresu pomiarowego wykres przebiegu musi być zawsze wyraźnie czytelny.

3. Rejestracja prędkości:

(a) pisak rejestrujący prędkość musi w zasadzie poruszać się po linii prostej, prostopadle do kierunku przemieszczania się wykresówki, bez względu na jej rodzaj.

Jednakże ruch pisaka może być krzywolinijny, jeżeli są spełnione następujące warunki:

– ślad wyznaczony przez pisak jest prostopadły do średniego obwodu (w przypadku wykresówek w formie dysku) lub do osi pola, przeznaczonego do zapisywania prędkości (w przypadku wykresów w formie taśmy),

– stosunek między promieniem krzywizny śladu wykreślonego przez pisak i szerokością strefy przeznaczonej do zapisu prędkości nie jest mniejszy niż 2,4:1, bez względu na formę wykresówki,

– różne oznaczenia na podziałce czasu muszą przechodzić przez pole zapisu według krzywej o tym samym promieniu co ślad wyznaczony przez pisak. Odległość między oznaczeniami na podziałce musi odpowiadać najwyżej okresowi jednej godziny,

(b) każda zmiana prędkości o 10 kilometrów na godzinę musi być wykazana na wykresie przez zmianę co najmniej o 1,5 milimetra na odpowiedniej współrzędnej.

4. Rejestracja czasu:

(a) przyrząd kontrolny musi rejestrować czas prowadzenia pojazdu w sposób całkowicie automatyczny. Musi też rejestrować w razie potrzeby po uruchomieniu odpowiedniego przełącznika inne okresy czasu, a mianowicie:

(i) za pomocą znaku: – czas prowadzenia pojazdu (jazdy),

(ii) za pomocą znaku: – wszystkie inne okresy pracy,

(iii) za pomocą znaku: – czas gotowości do pracy, tzn.

– czas oczekiwania, czyli okres, podczas którego kierowcy nie muszą pozostawać na swoich stanowiskach pracy, z wyjątkiem przyjmowania ewentualnych telefonów dotyczących rozpoczęcia lub podjęcia prowadzenia bądź wykonania innych prac,

– czas spędzony obok kierowcy, gdy pojazd jest w ruchu,

– czas spędzony na leżance, gdy pojazd jest w ruchu,

(iv) za pomocą znaku: przerwy w prowadzeniu i okresy dziennego odpoczynku.

Każda Umawiająca się Strona może zezwolić, aby okresy, o których mowa w punktach (ii) i (iii) powyżej, były wszystkie wpisywane za pomocą znaku na wykresówkach używanych w pojazdach zarejestrowanych na jej terytorium,

(b) charakterystyka śladów, ich względne położenie i, w razie potrzeby, znaki przewidziane w ustępie 4 (a) muszą umożliwiać wyraźne rozpoznanie rodzaju różnych okresów czasu.

Rodzaj różnych okresów czasu jest przedstawiony na wykresie przez różnice w grubości odnośnych śladów lub przez każdy inny system, co najmniej o takiej samej skuteczności pod względem czytelności i interpretacji wykresu,

(c) w przypadku pojazdów z załogą składającą się z kilku kierowców, rejestracje, o których mowa w ustępie 4 (a), muszą być dokonywane na dwóch odrębnych wykresówkach, przy czym jedna wykresówka jest przydzielona jednemu kierowcy. W takim przypadku poruszanie do przodu różnych wykresówek musi być zapewnione przez jeden mechanizm lub przez oddzielne zsynchronizowane mechanizmy.

D. Urządzenie zamykające

1. Przyrząd zawierający wykresówkę lub wykresówki oraz regulację mechanizmu do nastawienia zegara musi być wyposażony w zamek.

2. Każde otwarcie przyrządu zawierającego wykresówkę lub wykresówki oraz regulację mechanizmu do nastawiania zegara musi zostać automatycznie zarejestrowane na wykresówce lub wykresówkach.

E. Oznaczenia

1. Na podzielni przyrządu kontrolnego muszą znajdować się następujące oznaczenia:

– w pobliżu licznika długości drogi, jednostka miary długości, w formie skrótu „km”,

– w pobliżu podziałki prędkości, znak „km/h”,

– zakres pomiarowy prędkości, w formie „V_min ... km/h, V_max ... km/h.” Oznaczenie to nie jest konieczne, jeżeli znajduje się ono na tabliczce przyrządu.

Jednakże wymagania te nie mają zastosowania do przyrządów kontrolnych zatwierdzonych przed 10 sierpnia 1970 r.

2. Tabliczka znamionowa musi być przymocowana do przyrządu i posiadać następujące oznaczenia, które muszą być widoczne na zamontowanym przyrządzie:

– nazwa i adres wytwórcy przyrządu,

– numer fabryczny i rok produkcji,

– znak zatwierdzenia typu przyrządu kontrolnego,

– stała przyrządu w formie „k = ... obr./km” lub „k = ... imp/km”,

– ewentualnie zakres pomiarowy prędkości w formie wskazanej w ustępie 1,

– dopuszczalny kąt pracy, jeżeli tachograf jest wrażliwy na przechyły w takim stopniu, że jego błędy wskazań mogą przekroczyć błędy graniczne dopuszczalne:

gdzie α jest kątem mierzonym od położenia poziomego przedniej podzielni (skierowanej do góry) przyrządu, dla którego przyrząd jest wzorcowany, β i γ zaś wyrażają odpowiednio maksymalne dopuszczalne odchylenia do góry i w dół w stosunku do kąta α.

F. Dopuszczalne błędy maksymalne (przyrządy wskazujące i rejestrujące)

1. Na stanowisku próbnym przed instalacją:

a) długość drogi:

1% więcej lub mniej niż rzeczywista długość, gdy wynosi ona co najmniej 1 kilometr,

b) prędkość:

3 km/h więcej lub mniej w stosunku do prędkości rzeczywistej,

c) czas:

dwie minuty na dzień, przy maksimum 10 minut w ciągu 7 dni w przypadkach, gdy czas pracy po nakręceniu nie jest krótszy od tego okresu.

2. Przy instalacji:

a) długość drogi:

2% więcej lub mniej niż rzeczywista długość, gdy wynosi ona co najmniej 1 kilometr,

b) prędkość:

4 km/h więcej lub mniej w stosunku do prędkości rzeczywistej,

c) czas:

dwie minuty na dzień lub 10 minut na siedem dni.

3. W użytkowaniu:

a) długość drogi:

4% więcej lub mniej niż rzeczywista długość, gdy wynosi ona co najmniej 1 kilometr,

b) prędkość:

6 km/h więcej lub mniej w stosunku do prędkości rzeczywistej,

c) czas:

dwie minuty na dzień lub 10 minut na siedem dni.

4. Maksymalne błędy określone w ustępach 1, 2 i 3 są obowiązujące dla temperatur między 0°C i 40°C, przy czym temperatury są mierzone tuż przy przyrządzie.

5. Pomiar maksymalnych błędów określonych w ustępach 2 i 3 jest wykonywany w warunkach ustalonych w rozdziale VI.

IV. Wykresówki

A. Wymagania ogólne

1. Wykresówki muszą być takiej jakości, aby nie utrudniały normalnego funkcjonowania przyrządu, a zawarte na nich zapisy były nieścieralne oraz wyraźnie czytelne i dające się zidentyfikować.

Wykresówki muszą zachowywać swoje wymiary i zapisy w normalnych warunkach wilgotności i temperatury.

Ponadto dla każdego członka załogi musi być możliwe wpisywanie na wykresówkach, bez ich uszkodzenia i bez pogorszenia czytelności zapisów, następujących informacji:

(a) jego nazwiska i imienia – przy rozpoczęciu używania wykresówki,

(b) daty i miejsca rozpoczęcia i zakończenia używania wykresówki,

(c) numeru rejestracyjnego pojazdu, do którego został przydzielony przed pierwszą podróżą zapisaną na wykresówce i następnie, w przypadku zmiany pojazdu, w trakcie używania wykresówki,

(d) odczytu z drogomierza:

– przed pierwszą podróżą zapisaną na wykresówce,

– na końcu ostatniej podróży zapisanej na wykresówce,

– w razie zmiany pojazdu podczas dnia pracy (zapis drogomierza pojazdu, do którego był przydzielony, oraz zapis drogomierza pojazdu, do którego będzie przydzielony),

(e) godziny zmiany pojazdu, jeśli zachodzi taki przypadek.

W normalnych warunkach przechowywania zapisy muszą pozostawać wyraźne i czytelne przez okres co najmniej jednego roku.

2. Minimalna pojemność zapisu wykresówek, bez względu na ich rodzaj, musi wynosić 24 godziny.

Jeżeli kilka wykresówek jest ze sobą połączonych w celu zwiększenia pojemności ciągłej rejestracji bez konieczności interwencji personelu, połączenia między różnymi wykresówkami muszą być wykonane w taki sposób, aby w miejscach przejścia z jednej wykresówki na drugą nie było ani przerw w rejestracji, ani pokrywania się rejestracji.

B. Pola zapisu i ich podział

1. Wykresówki powinny zawierać następujące pola rejestracji:

– pole zarezerwowane wyłącznie dla danych dotyczących prędkości,

– pole zarezerwowane wyłącznie dla danych dotyczących długości przebytej drogi,

– jedno lub więcej pól dla danych dotyczących okresów prowadzenia, innych okresów pracy i okresów gotowości do pracy, przerw w pracy i odpoczynku kierowców.

2. Pole do rejestracji prędkości musi być podzielone na odcinki 20 kilometrów na godzinę lub mniejsze. Prędkość odpowiadająca każdemu oznaczeniu na podziałce musi być opisana w liczbach naprzeciwko takiego oznaczenia. Symbol „km/h” musi wystąpić co najmniej raz wewnątrz tego pola. Ostatnie oznaczenie na podziałce musi się pokrywać z górną granicą zakresu pomiaru.

3. Pole do rejestracji długości przebytej drogi musi być umieszczone w sposób umożliwiający łatwy odczyt liczby przejechanych kilometrów.

4. Pole lub pola przewidziane do rejestracji czasów, o których mowa w ustępie 1, muszą być tak oznaczone, aby było możliwe wyraźne rozróżnienie między różnymi okresami czasu.

C. Dane drukowane na wykresówkach

Każda wykresówka musi posiadać, w formie drukowanej, następujące dane:

– nazwę i adres lub znak handlowy wytwórcy,

– znak zatwierdzenia typu wykresówki,

– znak zatwierdzenia typu przyrządu lub przyrządów kontrolnych, w których wykresówka może być używana,

– górną granicę zakresu pomiarowego prędkości, wydrukowaną w kilometrach na godzinę.

Poza tym każda wykresówka musi posiadać, w formie drukowanej, co najmniej jedną podziałkę czasu podzieloną w taki sposób, żeby umożliwiać bezpośredni odczyt czasu w odstępach 15-minutowych, a także proste określenie odstępów 5-minutowych.

D. Wolne pole dla zapisów ręcznych

Należy przewidzieć na wykresówkach wolne pole, w celu umożliwienia kierowcy wpisania na nich co najmniej następujących danych:

– nazwiska i imienia kierowcy,

– daty i miejsca rozpoczęcia i zakończenia używania wykresówki,

– numeru lub numerów rejestracyjnych pojazdu lub pojazdów, do których kierowca jest przydzielony podczas używania wykresówki,

– odczytów drogomierza pojazdu lub pojazdów, do których kierowca jest przydzielony podczas używania wykresówki,

– godziny zmiany pojazdu.

V. Instalowanie przyrządu kontrolnego

A. Wymagania ogólne

1. Przyrząd kontrolny musi być umieszczony w pojeździe w taki sposób, aby, z jednej strony, kierowca mógł łatwo nadzorować ze swojego miejsca prędkościomierz, drogomierz i zegar i aby, z drugiej strony, wszystkie części tych przyrządów łącznie z częściami napędowymi były zabezpieczone przed przypadkowym uszkodzeniem.

2. Musi być możliwe przystosowanie stałej przyrządu kontrolnego do współczynnika charakterystycznego pojazdu za pomocą odpowiedniego urządzenia zwanego adapterem.

Pojazdy o kilku współczynnikach przełożenia muszą być zaopatrzone w przełącznik doprowadzający automatycznie te różne przełożenia do przełożenia, dla którego przyrząd kontrolny został przystosowany do pojazdu.

3. Po sprawdzeniu przyrządu kontrolnego, podczas pierwszej instalacji, przymocowuje się do pojazdu dobrze widoczną tabliczkę pomiarową obok przyrządu lub na samym przyrządzie. Po każdej kontroli przez upoważnionego instalatora lub warsztat, wymagającej zmiany regulacji samego przyrządu, musi być przymocowana nowa tabliczka, zastępująca poprzednią.

Na tabliczce muszą być podane co najmniej następujące dane:

– nazwisko, adres lub znak handlowy zatwierdzonego instalatora lub warsztatu,

– współczynnik charakterystyczny pojazdu, w formie „w = ...obr/km”, lub „w = imp/km^”, – rzeczywisty obwód toczny opon kół, w formie „1 = ...mm”,

– daty wyznaczenia współczynnika charakterystycznego pojazdu oraz rzeczywistego obwodu tocznego opon kół.

B. Pieczętowanie

Następujące elementy muszą być opieczętowane:

(a) tabliczka pomiarowa, chyba że jest przymocowana w taki sposób, że nie może być zdjęta bez zniszczenia informacji,

(b) końcówki połączeń między przyrządem kontrolnym a pojazdem,

(c) adapter i miejsce włączenia go w obwód,

(d) przełącznik w pojazdach o dwóch lub więcej przełożeniach,

(e) połączenia adaptera i przełącznika z innymi elementami przyrządu kontrolnego,

(f) osłony, wymagane w rozdziale IIIA ustęp 7b).

W szczególnych przypadkach mogą być wymagane inne zabezpieczenia przy zatwierdzeniu typu przyrządu kontrolnego, a w decyzji o zatwierdzeniu typu musi być wzmianka dotycząca umieszczenia tych zabezpieczeń.

Tylko zabezpieczenia wymienione w b), c) i e) mogą być w nagłych przypadkach usunięte; każde usunięcie tych zabezpieczeń musi mieć pisemne uzasadnienie, które zachowuje się do dyspozycji właściwego organu.

VI. Sprawdzanie i kontrole

Umawiające się Strony wyznaczają organy, które będą przeprowadzać sprawdzanie i kontrole.

1. Poświadczenie przyrządów nowych lub naprawionych

Każdy przyrząd nowy lub naprawiony wymaga poświadczenia, poprzez naniesienie cech (zgodnie z wymaganiami rozdziału V Bf), poprawności jego działania oraz dokładności wskazań i rejestracji danych w granicach ustalonych w rozdziale III F 1.

W tym celu Umawiające się Strony mogą wprowadzić uwierzytelnienie pierwotne, polegające na kontroli i potwierdzeniu zgodności nowego lub naprawionego przyrządu z zatwierdzonym wzorem i/lub z wymaganiami niniejszego załącznika i jego suplementów bądź mogą upoważnić wytwórców lub ich autoryzowanych przedstawicieli do dokonania poświadczenia.

2. Instalacja

Podczas instalowania w pojeździe przyrząd kontrolny i jego instalacja muszą w całości odpowiadać postanowieniom dotyczącym maksymalnych błędów ustalonych w rozdziale III F 2.

Badania kontrolne powinny być wykonywane przez zatwierdzonego instalatora lub warsztat, na jego odpowiedzialność.

3. Kontrole okresowe

a) Sprawdzanie okresowe przyrządów kontrolnych zainstalowanych w pojazdach dokonywane jest co najmniej co dwa lata i może być przeprowadzane między innymi w ramach badań technicznych pojazdów samochodowych.

Kontroli tej będą podlegały:

– prawidłowe funkcjonowanie przyrządu,

– obecność znaku zatwierdzenia typu na przyrządzie,

– obecność tabliczki pomiarowej,

– nienaruszenie zabezpieczeń przyrządu i innych elementów instalacji,

– rzeczywisty obwód toczny opon kół.

b) Kontrola dotycząca przestrzegania postanowień rozdziału III F 3 w sprawie maksymalnych błędów w czasie użytkowania powinna być przeprowadzana co najmniej raz na sześć lat z możliwością, dla każdej Umawiającej się Strony, wprowadzenia krótszego terminu dla pojazdów zarejestrowanych na jej terytorium. Kontrola ta obowiązkowo obejmuje wymianę tabliczki pomiarowej.

4. Pomiar błędów

Pomiar błędów po instalacji i podczas użytkowania dokonywany jest w następujących warunkach, które należy uznać za normalne warunki badań:

– pojazd bez ładunku, w normalnych warunkach jazdy,

– ciśnienie w oponach zgodne z instrukcjami wytwórcy,

– zużycie opon w granicach dopuszczonych przez obowiązujące przepisy,

– ruch pojazdu: pojazd musi być napędzany za pomocą własnego silnika i poruszać się po linii prostej, po nawierzchni poziomej, z prędkością 50 +/– 5 km/h; badanie może być również przeprowadzone na właściwym stanowisku badawczym, pod warunkiem że jego dokładność będzie porównywalna.

Suplement 1B⁴¹

Wymagania dotyczące konstrukcji, badania, instalacji i kontroli cyfrowego przyrządu kontrolnego wykorzystywanego w przewozach drogowych

Artykuł 1.

Preambuła

1. Z uwagi na fakt, iż niniejszy suplement został przystosowany z załącznika 1B rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym¹, treść tego załącznika nie jest powtarzana w AETR ze względu na jego objętość i niezwykle techniczny charakter. W celu zapoznania się z pełnym tekstem oficjalnym i jego późniejszymi zmianami Umawiające się Strony odnosić się będą do Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Treść niniejszego suplementu 1B jest zatem ograniczona do wprowadzenia podającego odniesienia do właściwych dokumentów Unii Europejskiej oraz Dzienników Urzędowych, w których zostały opublikowane, a także zaznaczenia, w drodze odsyłaczy, konkretnych punktów, jakie musiały być przystosowane do kontekstu AETR.

2. Sekretariat Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych przygotuje wersję skonsolidowaną niniejszego suplementu, aby ułatwić identyfikację zmian wprowadzonych do załącznika, które uwzględniają kontekst AETR, a także aby umożliwić całościowy wgląd w jego treść. Niemniej jednak wersja ta nie będzie miała mocy prawnej. Wersja ta sporządzona w językach urzędowych EKG ONZ będzie w razie potrzeby aktualizowana.

Artykuł 2.

Postanowienia wstępne do suplementu 1B

1. Zgodnie z artykułem 1 ustęp 1 powyżej Umawiające się Strony, aby zapoznać się z treścią suplementu 1B, powinny odnieść się do rozporządzeń Rady nr 1360/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r. oraz nr 432/2004 z dnia 5 marca 2004 r. (daty ich publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej podano w przypisie poniżej), które po raz siódmy i ósmy dostosowują do postępu technicznego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym.

2. W rozumieniu suplementu 1B:

2.1 Wyrażenia w lewej kolumnie poniżej zostają zastąpione odpowiednimi wyrażeniami z kolumny prawej:

2.2 Odniesienia do aktów prawnych w lewej kolumnie poniżej zostają zastąpione odniesieniami z kolumny prawej:

2.3 Poniżej znajduje się lista dokumentów lub postanowień, dla których nie istnieje odpowiednik EKG lub dla których niezbędne są dodatkowe informacje. Dokumenty te lub informacje przytaczane są wyłącznie w celach porównawczych.

2.3.1 Ograniczenie ustawiane w urządzeniach ograniczenia prędkości, określonych w rozdziale I (Definicje) w literze bb) załącznika 1B/suplementu 1B, jest zgodne z postanowieniami dyrektywy Rady 92/6/EWG z dnia 10 lutego 1992 r. (Dz. Urz. WE L57 02.03.1992).

2.3.2 Pomiar odległości, określony w rozdziale I (Definicje) w literze u) załącznika 1B/suplementu 1B, jest zgodny z postanowieniami dyrektywy Rady nr 97/27/WE z dnia 22 lipca 1997 r., z późn. zm. (Dz. Urz. WE L 233 z 25.08.1997).

2.3.3 Identyfikacja pojazdu, określona w rozdziale I (Definicje) w literze nn) załącznika 1B/suplementu 1B, jest zgodna z postanowieniami dyrektywy Rady nr 76/114/EWG z dnia 18 grudnia 1975 r. (Dz. Urz. WE L 24 z 30.01.1976).

2.3.4 Postanowienia dotyczące zabezpieczeń są zgodne z postanowieniami określonymi w zaleceniu Rady 95/144/WE z dnia 7 kwietnia 1995 r. w sprawie wspólnych kryteriów oceny bezpieczeństwa technologii informatycznych (ITSEC) (Dz. Urz. WE L 93 z 26.04.1995).

2.3.5 Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych jest zgodna z postanowieniami dyrektywy Rady nr 95/46/WE z dnia 24 października 1995, z późn. zm. (Dz. Urz. WE L 281 z 23.11.1995).

2.4 Pozostałe postanowienia przewidziane do zmiany lub usunięcia:

2.4.1 Treść wymogu 172 zostaje usunięta i zastąpiona treścią „Zastrzeżony”.

2.4.2 Wymóg 174 zostaje zmieniony w następujący sposób:

„znak wyróżniający Umawiającej się Strony wydającej kartę. Znaki wyróżniające Umawiających się Stron spoza UE to znaki sporządzone zgodnie z Konwencją wiedeńską o ruchu drogowym z 1968 r. lub Konwencją genewską o ruchu drogowym z 1949 r.”

2.4.3 Odniesienie do flagi UE z literami „PC” oznaczającymi „Państwo Członkowskie” w wymogu 178 zostaje zastąpione literami „US” oznaczającymi „Umawiająca się Strona”; flaga Umawiającej się Strony spoza UE nie jest obowiązkowa.

2.4.4 Wymóg 181 zostaje zmieniony w następujący sposób:

„Z zastrzeżeniem pozostałych postanowień niniejszego suplementu, po konsultacji z sekretariatem ONZ/EKG Umawiające się Strony mogą dodać kolory lub oznaczenia, jak np. zabezpieczenia.”

2.4.5 Wymóg 278 zostaje zmieniony w następujący sposób:

„Badania interoperacyjności przeprowadza pojedynczy właściwy organ.”

2.4.6 Treści wymogów od 291 do 295 zostają usunięte i zastąpione treścią „Zastrzeżony”.

2.4.7 W suplemencie 9/suplemencie uzupełniającym 9 do AETR (Zatwierdzenie typu – Lista minimalnych wymaganych badań), 1, 1-1, zdanie początkowe zostaje zmienione w następujący sposób:

„Procedura zatwierdzenia typu dotycząca przyrządu kontrolnego (lub komponentu) lub karty tachografu opiera się na:” „

¹ Zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 2135/98 z dnia 24 września 1998 r. (Dz. Urz. WE L 274 z 9.10.1998) oraz rozporządzeniami Rady (WE) nr 1360/2002 z dnia 13 czerwca 2002 r. (Dz. Urz. WE L 207 z 5.08.2002 (sprostowanie Dz. Urz. UE L 77 z 13.03.2004)) oraz nr 432/2004 z dnia 5 marca 2004 r. (Dz. Urz. UE L 71 z 10.03.2004).

Suplement 2⁴²

ZNAK ZATWIERDZENIA TYPU I DECYZJE

I. Znak zatwierdzenia typu

1. Znak zatwierdzenia typu składa się:

z prostokąta, w którym znajduje się litera „e”, po której następuje numer wyróżniający dane państwo, które zatwierdziło typ, zgodnie z następującymi znakami umownymi:

Niemcy	1
Francja	2
Włochy	3
Niderlandy	4
Szwecja	5
Belgia	6
Węgry	7
Republika Czeska	8
Hiszpania	9
Serbia	10
Wielka Brytania	11
Austria	12
Luksemburg	13
Szwajcaria	14
Norwegia	16
Finlandia	17
Dania	18
Rumunia	19
Polska	20
Portugalia	21
Federacja Rosyjska	22
Grecja	23
Irlandia	24
Chorwacja	25
Słowenia	26
Słowacja	27
Białoruś	28
Estonia	29
Mołdawia	30
Bośnia i Hercegowina	31
Łotwa	32
Liechtenstein	33
Bułgaria	34
Kazachstan	35
Litwa	36
Turcja	37
Turkmenistan	38
Azerbejdżan	39
Była Jugosłowiańska Republika Macedonii	40
Andora	41
Uzbekistan	44
Ukraina	46
Cypr	49
Malta	50
Albania	54
Armenia	55
Czarnogóra	56
San Marino	57
Monako	59

Sposób przydzielenia kolejnych numerów:

(i) państwom – stronom Umowy z 1958 r. dotyczącej jednolitych warunków i wzajemnego uznawania zatwierdzeń typu lub homologacji wyposażenia i części pojazdów samochodowych – te same numery, które są przydzielone tym państwom w powyższej umowie,

(ii) państwom, które nie są stronami Umowy z 1958 r. – w porządku chronologicznym ratyfikowania lub przystąpienia do niniejszej umowy,

oraz

z numeru zatwierdzenia typu, odpowiadającego numerowi decyzji o zatwierdzeniu typu wystawionej dla przyrządu kontrolnego lub wykresówki, umieszczonego w jakimkolwiek punkcie jak najbliżej prostokąta.

UWAGA: W celu zapewnienia w przyszłości zgodności między znakami w Umowie z 1958 r. i znakami określonymi w Umowie AETR, nowym Umawiającym się Stronom należy w obu umowach przydzielić tę samą liczbę.

2. Znak zatwierdzenia typu powinien znajdować się na tabliczce znamionowej każdego przyrządu i na każdej wykresówce. Musi być nieścieralny i zawsze dobrze czytelny.

3. Wymiary znaku zatwierdzenia typu podane na rysunku poniżej są wyrażone w milimetrach i są wielkościami minimalnymi. Stosunki między wymiarami muszą być przestrzegane.

(1) Liczby podane w powyższej tabliczce mają charakter przykładowy.

II. Decyzja zatwierdzenia typu dla produktów zgodnych z Suplementem 1⁴³

Umawiająca się Strona, po zatwierdzeniu typu, wyda ubiegającemu się decyzję sporządzoną według poniższego wzoru. W celu powiadomienia inne Umawiające się Strony o zatwierdzonych typach lub ewentualnych cofnięciach zatwierdzenia typu każda Umawiająca się Strona wykorzystuje kopie niniejszego dokumentu.

III. Decyzja zatwierdzenia typu dla produktów zgodnych z Suplementem 1B⁴⁴

Umawiająca się Strona, po zatwierdzeniu typu, wyda ubiegającemu się o decyzję sporządzoną według poniższego wzoru. W celu powiadomienia innych Umawiających się Stron o zatwierdzonych typach lub ewentualnych cofnięciach zatwierdzenia typu Umawiające się Strony wykorzystują kopie niniejszego dokumentu.

Suplement 3⁴⁵

Wzory formularzy

Zgodnie z artykułem 12 bis do niniejszej umowy przewoźnicy drogowi mogą korzystać z poniższych wzorów formularzy w celu usprawnienia kontroli drogowych:

1.Zaświadczenia o działalności używa się, gdy kierowca był na urlopie wypoczynkowym lub zwolnieniu chorobowym lub gdy prowadził pojazd wyłączony z zakresu stosowania AETR zgodnie z artykułem 2 niniejszej umowy.

Instrukcja użytkowania (w miarę możliwości powielania na rewersie formularza)

(a) Wszystkie rubryki formularza wypełnia przed podróżą przedsiębiorstwo transportowe oraz kierowca, którego to dotyczy.

(b) Do treści w formularzu nie wolno wprowadzać zmian.

(c) Dla zachowania ważności formularz musi być podpisany przez upoważnionego przedstawiciela przedsiębiorstwa transportowego oraz przez samego kierowcę. W przypadku jednoosobowej działalności gospodarczej kierowca składa jeden podpis w imieniu przedsiębiorstwa i jeden podpis jako kierowca. Ważnym dokumentem jest wyłącznie podpisany oryginał.

(d) Formularz można wydrukować na papierze firmowym przedsiębiorstwa. Sekcje 1–5 można wydrukować wcześniej. Podpisu nie można zastąpić pieczęcią firmy, lecz można ją dostawić.

(e) Dodatkowe informacje krajowe lub regionalne należy zamieścić na rewersie formularza.

(f) Jeśli niniejszy formularz sporządza się w języku innym niż angielski lub francuski, jego tytuł w języku narodowym należy zamieścić pod tytułem angielskim i francuskim, które należy zachować w wersji krajowej. Nagłówki sekcji formularza należy powtórzyć w języku angielskim, jeśli oryginalny dokument sporządza się w języku innym niż język angielski (patrz załączony formularz modelowy).

2. (zastrzega się na inny możliwy formularz)...

PROTOKÓŁ PODPISANIA^*) (1 LIPCA 1970)

Przy podpisywaniu Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe, niżej podpisani, należycie w tym celu upełnomocnieni, uzgodnili, co następuje:

Umawiające się Strony oświadczają, że niniejsza Umowa nie rozstrzyga zagadnienia dotyczącego postanowień, które mogą być opracowane w odpowiednich przypadkach w przyszłości odnośnie do czasu trwania oraz porządku dnia pracy.

*) Tekst z dnia 1 lipca 1970 r.

Do artykułu 4 umowy (obecnie art. 2)

Postanowienia artykułu 4 ust. 1 nie będą interpretowane jako wymagające stosowania poza tym państwem, w którym pojazd wykonujący działalność jest zarejestrowany, postanowień o zakazie ruchu w niektórych dniach lub niektórych godzinach, które mogą obowiązywać w tym państwie w odniesieniu do niektórych kategorii pojazdów. Postanowienia artykułu 4 ustęp 2 nie będą interpretowane jako zabraniające Umawiającej się Stronie wymagania przestrzegania na jej terytorium przepisów jej ustawodawstwa krajowego, które zabraniają ruchu niektórych kategorii pojazdów w niektórych dniach lub w niektórych godzinach.

Każda Umawiająca się Strona, będąca stroną specjalnego porozumienia, o którym mowa w artykule 4 ustęp 2 niniejszej umowy, które zezwala na wykonywanie przewozów międzynarodowych rozpoczynających się i kończących się na terytoriach stron wymienionego specjalnego porozumienia przez pojazdy zarejestrowane na terytorium któregokolwiek państwa, które będąc Umawiającą się Stroną niniejszej umowy nie jest stroną wymienionego specjalnego porozumienia, może uczynić warunek przy zawarciu dwustronnych lub wielostronnych porozumień zezwalających na wykonywanie takich przewozów, że załogi wykonujące te przewozy na terytoriach państw będących stronami wymienionego specjalnego porozumienia będą stosowały postanowienia wymienionego specjalnego porozumienia.

Do artykułu 12 umowy^*)

Niżej podpisani zobowiązują się po wejściu w życie niniejszej umowy rozważyć zagadnienie wprowadzenia do niej, w formie zmiany, postanowienia przewidującego zastosowanie przyrządu kontrolnego zatwierdzonego typu, który umieszczony w pojeździe zastąpiłby, w miarę możliwości, indywidualną książeczkę kontrolną.

Do artykułu 14 umowy (obecnie art. 12)

Umawiające się Strony uznają za wskazane, aby:

– każda Umawiająca się Strona przedsięwzięła środki niezbędne dla zapewnienia możliwości ścigania naruszeń postanowień niniejszej umowy nie tylko wtedy, gdy zostaną popełnione na jej terytorium, lecz również wtedy, gdy zostaną one popełnione na terytorium innego państwa w czasie wykonywania międzynarodowego przewozu drogowego przez pojazd zarejestrowany przez tę Umawiającą się Stronę,

– okazywały one wzajemną pomoc w celu karania za popełnione naruszenia.

Do załącznika do umowy (indywidualna książeczka kontrolna)^**)

W odstępstwie od ustępu 4 ogólnych postanowień załącznika do niniejszej umowy Szwajcaria może nie wymagać od pracodawców podpisywania raportów tygodniowych w indywidualnych książeczkach kontrolnych.

Na dowód czego niżej podpisani, należycie w tym celu upełnomocnieni, podpisali niniejszy protokół.

Sporządzono w Genewie dnia 1 lipca tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego roku, w jednym egzemplarzu, w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne.

*) Dawny tekst i numeracja z dnia 1 lipca 1970 r. (zrealizowano zmianą nr 2 do umowy, która weszła w życie dnia 24 kwietnia 1992 r.).

**) Tekst uchylony.

¹⁾ Załącznik art. 9 zmieniony obwieszczeniem Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 4 sierpnia 2008 r. o sprostowaniu błędu (Dz. U. z 2009 r. Nr 190, poz. 1479).

*Ta skonsolidowana wersja nie zastępuje autentycznego tekstu, mianowicie tekstu Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), z dnia 1 lipca 1970 r., zdeponowanej u Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych. Ujednolicona wersja ma jedynie na celu ułatwienie zrozumienia i czytania umowy AETR i składa się z oryginalnej umowy (E/ECE/811; E/ECE/TRANS/564), zmian 1–4 (E/ECE/811; E/ECE/TRANS/564/Amend. 1–4), które weszły w życie odpowiednio w dniach 3 sierpnia 1983 r., 24 kwietnia 1992 r., 28 lutego 1995 r. i 27 lutego 2004 r., piątej zmiany (ECE/TRANS/SC.1/375/Add.1), która weszła w życie dnia 16 czerwca 2006 r., jak również szóstej, najpóźniejszej zmiany (ECE/TRANS/SC.1/386/Add.1), która weszła w życie dnia 20 września 2010 r.

¹ Definicja zmieniona szóstą zmianą.

² Definicja wprowadzona drugą zmianą i zmieniona szóstą zmianą.

³ Definicja wprowadzona drugą zmianą.

⁴ Definicja zmieniona szóstą zmianą.

⁵ Definicja wprowadzona drugą zmianą.

⁶ Definicja wprowadzona drugą zmianą i zmieniona szóstą zmianą.

⁷ Definicje (n) do (w) wprowadzone szóstą zmianą.

⁸ Zmieniony kolejno drugą i szóstą zmianą.

⁹ Zmieniony kolejno pierwszą, drugą i szóstą zmianą.

¹⁰ Zmieniony drugą zmianą.

¹¹ Zmieniony drugą zmianą.

¹² Zmieniony kolejno drugą i szóstą zmianą.

¹³ Zmieniony kolejno drugą i szóstą zmianą.

¹⁴ Zmieniony kolejno drugą i szóstą zmianą.

¹⁵ Wprowadzony szóstą zmianą.

¹⁶ Zmieniony kolejno drugą i szóstą zmianą.

¹⁷ Zmieniony kolejno pierwszą, drugą, trzecią i piątą zmianą.

¹⁸ Zmieniony kolejno drugą i szóstą zmianą.

¹⁹ Zmieniony kolejno drugą, czwartą i szóstą zmianą.

²⁰ Wprowadzony szóstą zmianą.

²¹ Zmieniony kolejno drugą i piątą zmianą.

²² Wprowadzony szóstą zmianą.

²³ Zmieniony drugą zmianą.

²⁴ Zmieniony drugą zmianą.

²⁵ Zmieniony drugą zmianą.

²⁶ Zmieniony kolejno drugą i piątą zmianą

²⁷ Wprowadzony drugą zmianą i następnie zmieniony piątą zmianą.

²⁸ Wprowadzony piątą zmianą.

²⁹ Wprowadzony szóstą zmianą.

³⁰ Zmieniony drugą zmianą.

³¹ Zmieniony drugą zmianą.

³² Zmieniony drugą zmianą, a następnie zrewidowany piątą zmianą.

³³ Zmieniony szóstą zmianą.

³⁴ Zmieniony szóstą zmianą,

³⁵ Symbole używane w tachografach cyfrowych.

³⁶ Symbole używane w tachografach cyfrowych.

³⁷ Symbole używane w tachografach cyfrowych.

³⁸ Symbole używane w tachografach cyfrowych.

³⁹ Zmieniony szóstą zmianą.

⁴⁰ Zmieniony drugą zmianą.

⁴¹ Wprowadzony piątą zmianą.

⁴² Zmieniony kolejno drugą, trzecią, piątą i szóstą zmianą.

⁴³ Tytuł zmieniony piątą zmianą.

⁴⁴ Wprowadzony piątą zmianą,

⁴⁵ Wprowadzony szóstą zmianą.

Wersja w języku angielskim