Wyrok NSA z dnia 17 lutego 2023 r., sygn. II GSK 1433/19

Normalizacja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Sędzia del. WSA Jacek Boratyn Protokolant Dorota Onyśk po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej D. S.A. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 maja 2019 r. sygn. akt VI SA/Wa 550/19 w sprawie ze skargi D. S.A. w K. na postanowienie Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych z dnia 9 stycznia 2019 r. nr GI-BKJ-071-112-1/18(pdż) w przedmiocie opinii w sprawie przyznania znaku jakości 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od D. S.A. w K. na rzecz Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno – Spożywczych 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 maja 2019 r., sygn. akt VI SA/Wa 550/19, działając na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 329; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.), oddalił skargę D. S.A. w K. na postanowienie Głównego Inspektora Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych z dnia 9 stycznia 2019 r. w przedmiocie opinii w sprawie przyznania znaku jakości.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku WSA wywiodła D. S.A. w K., zaskarżając orzeczenie w całości oraz domagając się jego uchylenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, zasądzenia zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych i rozpoznania sprawy na rozprawie.

Na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 p.p.s.a. zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie:

I. prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie, to jest art. 5 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2070), art. 7 ust. 1 oraz art. 18 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. Urz. UE L 304 z 22,11.2011, ze zm.; dalej jako rozporządzenie: nr 1169/2011) poprzez błędne przyjęcie, że w stanie faktycznym sprawy wskazanie "rozdrobionego łososia" jako surowca stosowanego w produkcji "[...]" zamiast zastosowania pojęcia: "mechanicznie odkostniony produkt rybołówstwa" lub pojęcia wskazanego w Handlowym Dokumencie Identyfikacyjnym: "blok mięsa separowanego z łososia atlantyckiego" stanowi informację wprowadzającą w błąd odnośnie tożsamości produktu, składu, a także metody wytwarzania i jako taki jest niezgodny z przepisami z zakresu znakowania żywności, w sytuacji, w której pojęcie "mechanicznie odkostniony produkt rybołówstwa" (analogicznie tożsame pojęcie "blok mięsa separowanego z łososia atlantyckiego") zostało wprowadzone wyłącznie na potrzeby rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. UE L 139 z 30.4.2004, str. 55, ze zm., Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 3, t. 45, str. 14, dalej jako: rozporządzenie nr 853/2004), co wynika wprost z Załącznika I pkt 3.4 tegoż rozporządzenia i nie ma konieczności ich stosowania w oznakowaniu produktu.