Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2023 r., sygn. I GSK 887/19

Podatek akcyzowy

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogdan Fischer Sędzia NSA Małgorzata Grzelak Sędzia del. WSA Marek Leszczyński (spr.) Protokolant Piotr Kaczmarek po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Sp. z o.o. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 30 stycznia 2019 r. sygn. akt I SA/Ol 747/18 w sprawie ze skargi A. s Sp. z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia [...] października 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skarge kasacyjną; 2. zasądza od A. Sp. z o.o. w G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie kwotę 8100 (osiem tysięcy sto) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 30 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Ol 747/18, oddalił skargę X. Sp. z o.o. w G. (dalej: skarżąca, strona) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie (dalej: DIAS, organ) z dnia [...] października 2018 r., nr [...], w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiące od stycznia do czerwca 2015 r.

Skargę kasacyjną – stosownie do treści art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) – wywiodła skarżąca, a zaskarżając wyrok w całości zarzuciła:

1) na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

a) naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 zdanie pierwsze p.p.s.a. w zw. z art. 151 p.p.s.a., przez oddalenie przez WSA w Olsztynie skargi, pomimo że decyzja I i decyzja II została wydana z naruszeniem art. 210 § 1 i § 4 oraz art. 124 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (dalej: O.p.) w zw. z art. 120, 121 i 122 O.p., poprzez zaniechanie przeprowadzenia własnej analizy prawnej i oparcie rozstrzygnięcia sprawy o nierelewantnie ustalony stan faktyczny w oparciu o dowody uzyskane z urządzeń elektronicznych służących do nadzoru nad bezpieczeństwem na drogach publicznych oraz poboru opłat za przejazd na drogach publicznych jak również nie uzyskanie przez Dyrektora świadectw legalizacyjnych urządzeń elektronicznych bez sporządzenia uzasadnienia prawnego decyzji I i decyzji II w zakresie kwalifikacji prawnej, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, oraz